အိမ္ေတာ္ထိန္း Lee း "သူေဌးႀကီးရယ္....အားလံုးဒီေနရာမွာ မီးၿငိမ္းဖို႔ေျပးလႊားေနၾကတာပါ...ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္သားက်မွ ဒီေနရာမွာ႐ွိေနလို႔. အျပစ္ေပးတယ္ဆိုတာက...."
သူေဌးႀကီး = " အျပစ္႐ွိတယ္ထင္လို႔. အျပစ္ေပးတာ ...ငါဆိုတဲ့ေကာင္က. သူမ်ားထက္ အလွမ္းက်ယ္ၿပီးသား ...ငါ့ကို ျဖဳတ္ ဦးေႏွာက္နဲ႔ လာလွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ မင္းသား..."
အီမ္ေတာ္ထိန္း Lee = " သူေဌးႀကီးရယ္.. စဥ္းစားပါဦးဗ်ာ...ဒီေလာက္အခန္းက်င္းေလးထဲမွာ အစာမစားဘဲ ၃ရက္ေတာင္ ေနရမယ္ဆိုတာက. ကေလးနဲ႔ ဒီအျပစ္က..."
သူေဌးႀကီး = " ေဟ့...တိတ္စမ္း...၊ အဲ့ဒီအခန္းကို မျပတ္ေစာင့္ေနဖို႔. ျခံေစာင့္ေတြ တာဝန္ယူ .."
ျခံေစာင့္ = "ဟုတ္ကဲ့.."
သူေဌးႀကီး = "ေအး..ငါတို႔နဲ႔ခင္တဲ့ ကေလးဆိုၿပီး ေကြၽးေမြးတာ ..အခြင့္အေရးေပးတာေတြ..မင္းတို႔လုပ္ၾကည့္ ..အားလံုးကို အေရခြံႏႊာပစ္မယ္..နားလည္လား.."
သူေဌးႀကီး = " အဲ့ဒီေကာင္Yixing. အၾကံအဖန္ ထိုးေဖာက္လာခဲ့ရင္ တစ္ခါထဲ ႐ိုက္သတ္ပစ္...ထြက္ေျပးသြားၿပီဆိုရင္ အဲ့ဒီအခန္းက မင္းတို႔အတြက္ သခႋ်ဳင္းပဲ...သြားၾကေတာ့.."
သြားၾကေတာ့ဆိုေပမယ့္ Yixingအေဖအိမ္ေတာ္ထိန္း Leeက မသြားႏိုင္ဘဲ တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ေလသည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ သူေဌးႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ဆံုကာ...
အိမ္ေတာ္ထိန္း Lee = " ကြၽန္ေတာ့္ကို.."
သူေဌးႀကီး = " ဒီမွာ အိမ္ေတာ္ထိန္း Lee."
ဘာမွမေျပာဘဲ အိမ္ေတာ္ထိန္leeနား ကပ္သြားကာ
သူေဌးႀကီး = "မင္းသားYixingက ငါ့မိန္းမေလး SUကို ဝွက္ထားေပခဲ့တယ္...၊ ဒီမိန္းကေလး အိမ္ေပၚျပန္ေရာက္လာကထဲက မင္းသားက သူ႔အနီးနားမွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ အျမဲတမ္း ႐ွိေနခဲ့တာ ငါသိတယ္...၊ ညေနက မီးကိုလဲ မင္းသား႐ိႈ့တာ.."
