Tüm sıcaklığıyla aydınlatıyordu güneş odayı , tüm ışık demetleriyle giriyordu odaya . Her bir tanesiyle aydınlatmaya çalışıyordu yaşamı , tek bir ışığını bile boşa harcamıyordu . Gün yeni aydınlanıyordu . Pazar günü olmasının yanında , sıkıcı bir gündü Rumeysa için . Geceden kalma düşünceleri kafasını bunaltıyordu . Gece sayıklamıştı " babam " diye , arkadaşları toplanmıştı başına , zar zor uyandırmışlardı onu , o korkunç rüyadan . Kan ter içinde kalmıştı . Rüyasında bile ağlamıştı . Ne yapmalıydı şimdi Rumeysa , ne Zaman Mutlu olduğunu hissetse hayat ona hep gerçekleri sunuyordu aslında . Gerçekler... ACI GERÇEKLER. Özlüyordu babasını . Hemde çok özlüyordu babasını . Kahvaltıya daha vardı . Yataktan kalkmadı o yüzden öyle bir müddet tavanı izledi Rumeysa . Ne yapacağına karar vermeye çalıştı . Çalışacaktı , derslerine her zamankinden daha fazla çalışacaktı . Hayatta kardeşi Mutlu olmalıydı , Rumeysa hiç olmayı çoktan göze almıştı . Babasının ölümünün ardından biz bakarız diyen amcaları , annesinin yanında diye tüm ellerini çekmişlerdi üzerlerinden .
Bir haneye ölüm geldimi tüm aile etkilenir bu ölümden . Babanneden amcaya , dayıdan anneanneye kadar herkes etkilenir ölümden . Boşansada bireyler , yine ailedir aslında . Baba her zaman ki gibi domino taşıdır , boşanmış hanede . Rumeysanında babası domino taşıydı işte , yarım kalmış ailenin domino taşı . Ölümü tüm kaderini değiştirdi Rumeysa'nın . Annesi Gaziantep'e götürecekti onları . Okuldan nakli alınacaktı . Ardında nefret bırakacak , kimse tarafından istenmeyecekti Rumeysa . Olacaklardan habersiz Yaşar işte insanoğlu . Böyle olacağını bilse hiç gelir miydi , gider miydi Abdullah'tan .
Nasıl anlatacaktı tüm bu olanları , anlatsada ona acımaktan başka ne yapabilirdi Abdullah . Farklı bir yol bulmalıydı . Abdullah onu unutmak yerine istememeyi tercih etmeliydi .
Geçen süre zarfı boyunca , Abdullah ile Rumeysa'nın hayalleri var olmuştu . Bir Bebek istiyorlardı. Bir kız çocuğu . Adı Rana olacaktı tabiki . Annesi gibi hanımefendi , babası gibi yürekli . Adı Rana olan aslında Rumeysa ile Abdullah'ı birbirine daha çok bağlayan bir aşkın , hayali olarak kalacaktı Rana . Bilmeyen kalmayacaktı Rana'yı. Her seferinde Rana'nın hayaliyle barışacaklardı . Kopmuş olan bağlarını onun hayaliyle yeniden kuracaklardı .
İnsanlar sıkıldıkları Zaman hayattan , çevresindekiler fazlalık gelir bazen . En yenisinden başlayarak tek tek çıkarırlar hayatlarından . Bilmezler çıkardıkları aslında çok sevdikleridir .
Ben seni hayatımdan çıkardımda , şu sol yanımdan çıkarıp atamadım Abdullah .
Rumeysa
