Tüm yaşananlardan sonra kaçar gibi buraya gelişimin üçüncü ayındayım.Bana üç yıl gibi gelen bu sürede Meteden hiç haber almadım, almak da istemedim.İlk geldiğim günden on gün sonra aradı bir kaç kere açmadım telefonu, açamadım.Ben ona vedamı edip söyleyeceğimi söylemiştim ne de olsa...Onun söyleyecekleri vardıysa da çok önemli değildi sanırım. Çabuk pes etmişti çünkü...
Akşam mesai çıkışı nizamiye kapısına geldiğimde kenarda duran spor arabanın kapısı açılınca içinden çıkıp bana yaklaşan Tekin'i farkettim. Benim şaşkın bakışlarımla yanıma geldi...
-Merhaba Serap
-Merhaba Tekin, nasılsın,ne yapıyorsun burada
-Bir kaç günlüğüne göreve geldim
-Neden uçakla gelmedin ki dedim siyah camlı arabasını göstererek
-Bir arkadaşımla geldim hem burada gezerim diye düşündüm
-İyi yapmışsın,hoşgeldin
-Eeee sen nasılsın? Gittikten sonra haber alamadık senden.Yerini de söylemedi Ahmet abi de , komutan da..
-Ben öyle istemiştim,biraz kendimle kalayım dedim de
- Mete'den de uzak kalayım dedin
-Yok tam öyle değil de zaten arayan da yok galiba
-Hiç aramadı mı seni
-Bir kaç kez o da ilk zamanlar
-Serap zaten sen gittikten sonra ilk bir hafta hiçbir şey yok gibi davranıyordu.Şeyma da sürekli peşindeydi tabii. On gün sonra fena dağıldı.Yine içkili uçuşa çıkmaya kalktı ihtar yedi.Sonra yerini öğrenmiş gelmeye kalkmış arabayla,nasıl deli gibi kullanır bilirsin... dedi duraksayarak
- Yoksa bir şey mi oldu Mete'ye diye panikle sordum..
-Dur sakin ol.. Tamam ufak bir kaza atlattı..Ama iyi... Sol ayağını,sağ kolunu kırmış, biraz da omurgaları ezilmiş ama iyi...İki buçuk aydır iyileşme sürecinde şimdi çok daha iyi merak etme...
-Ama ama bu olamaz ben de saçma sapan şeyler düşündüm..Bu ayrılığa o da çok hazırmış dedim..En doğrusu bu dedim..O bana gelmeye çalışmış ,kaza geçirmiş,yaralanmış..Hemen yanına gitmeliyim, görmeliyim Tekin yoksa asla affedemem kendimi,içim de rahat etmez..
-Dur bir kızım... Siz de madem bu kadar seviyorsunuz birbirinizi, niye bu kadar uzaklaşmaya çalıştınız ki ... Neyse bundan sonra daha mantıklı adımlar atarsınız diyeceğim de aşkta da mantık olmaz ki arkadaş...
Bunları söyledikten sonra arabaya yaklaşıp kapıya yöneldi.
-Dur arkadaşımı çıkarayım da bir de ona söyle nasıl merak ettiğini
Ben bir yabancıya Mete ile ilgili düşüncelerimi niye söyleyeyim ki diye aklımdan geçirirken,arabadan inen kişinin bir çift mavi gözünün esaretine girmem bir oldu.
Mete karşımdaydı...Biraz ayağı aksıyor gibiydi ki bu kazanın Tekinin söylediğinden daha büyük olduğunun göstergesiydi.Bir an için bakıştıktan sonra onu karşımda görmenin verdiği rahatlama ile kollarına atıldım.Öyle bir sarıldım ki ayların özlemini silercesine...O da beni sardı kollarıyla,çenesinin altına gelen başımı göğsüne dayadı,saçlarımı öptü,koklayarak...
Birden nerede olduğumuzu hatırlayıp, anın büyüsünden sıyrıldım...
-Hoşgeldin dedim, kollarından çıkarken
-Hoşbuldum
-Kaza geçirmişsin, nasılsın şimdi,kalıcı bir hasar yok değil mi? diye heyecanla sordum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimde kalan
RomanceTek bölümlük bir hikaye yazmak istiyordum aslında biraz da kendimi denemek için. Ayrıca yazmayı da seviyorum. Bakalım hayal gücümü kelimelere döktüğümde de o kadar canlı olacak mı? Tek bölüm olsun diye başladığım bu ilk yazı denememde bu işin sandığ...
