Η παράσταση Ήταν πολύ καλή. Είδα ότι άρεσε πολύ και στην Λυδία. Χαιρόμουν για αυτήν.. Εγώ όμως πάλι θα έμενα μόνη μου χωρίς κανέναν άνθρωπο να με ακούει.. Να του λέω τα προβλήματα μου.. Τις ανησυχειες μου.. Η παράσταση τελείωσε...
Η Λυδία δεν φαινόταν και πολύ καλά... Είχε χλομιασει.. Πριν προλάβω να της πω τι έπαθε μου πέταξε την τσάντα και άρχισε να τρέχει στην τουαλέτα. Εγώ ήμουν τόσο πολύ φορτωμένη που δεν μπορούσα καλά καλά να σταθώ. Καθώς περπατουσα πέρασε μπροστά μου ένας άντρας που έτρεχε και πέφτει πάνω μου με αποτέλεσμα να πέσουμε και οι δύο αλλά και να μου φύγουν τα πράγματα. Μου ζήτησε συγνώμη και με βοήθησε να τα μαζέψω. Μου φαίνοταν πολύ γνωστό το πρόσωπο του.. Μόλις τον κοίταξα καλύτερα παρατήρησα πάλι αυτά τα καταπράσινα μάτια του που μου έδιναν πάλι αυτήν την ασφάλεια που ένιωθα με τον Οδυσσέα... Χωρίς να μου πει τίποτα με αγκαλιασε και άρχισε να κλαίει λέγοντας μου ότι τον ξέχασα.. Εγώ του είπα ότι θα επανορθωσω. Μου είπε ότι θα ερχόταν πλέον στην Θεσσαλονίκη. Εγώ του είπα να μείνουμε μαζί και εκείνος δέχτηκε. Μόλις βγήκε η Λυδία από την τουαλέτα την γνώρισα με τον Οδυσσέα. Αφού έμαθε ότι θα μείνουμε και μαζί χάρηκε πολύ. Πλέον σε 3 ημέρες θα φευγαμε τρεις.
