Γεματη κλάμα εσκισα το γράμμα και δεν ξανασχοληθηκα μαζί της... Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε... Για την ακρίβεια 20 χρόνια... 20 χρόνια χωρίς την κολλητή μου... Άλλη μια συνηθισμένη νύχτα στο σπίτι της.. Η ώρα 23 :00... Χτυπάει το κουδούνι... Ανοίγω... Είναι αυτή.. Πάω να την αγκαλιασω και τραβήχτηκε μακριά μου.. Μου είπε ότι τις έλειψα και ότι ήθελε να μιλήσουμε πριν φύγει για ΠΑΝΤΑ.. Έτσι της είπα να περάσει μέσα.. Φόραγε ένα ολολευκο φόρεμα και ήταν λίγο χλωμη... Μα το πιο περίεργο... Φόραγε αυτό το κολιέ με την καρδιά... Δεν είπε πολλά... Έβγαλε το κολιέ από το λαιμό της μου το έδωσε και μου είπε... Για κανέναν λόγο μην βγάλεις το κολιέ από πάνω σου... Θα με έχεις πάντα μαζί σου.. Εγώ της το υποσχέθηκα και έφυγε χωρίς να πει τίποτα... Δεν πρόλαβα να την ευχαριστήσω... Για αυτό αποφάσισα να πάω στους γονείς της για να τους πω να της πουν ευχαριστώ... Από εμένα... Άρα το πρωί πήγαινα Αθήνα...
