My Heaven

1.13

(τραγούδι: The Neighbourhood - Flawless)

(Λατρεύω αυτό το τραγούδι. Απλώς το λατρεύω.)

Για όσους το διαβάζετε ξανά και έχετε κάνει παράληψη τα προηγούμενα κεφάλαια όπου εξηγώ δύο τρία πράγματα, θα έχω αυτό το κείμενο πάνω από κάθε κεφάλαιο μέχρι να ανεβάσω ξανά ολόκληρη την ιστορία. Ναι βρίσκεσαι στο σωστό μέρος (λογικά, ελπίζω). Θέλω επίσης να τονίσω ότι ο λόγος που άλλαξα τα ονόματα είναι καθαρά προσωπικός, δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο. Συγγνώμη αν αυτό προκαλεί μπέρδεμα. Επίσης τα νέα ονόματα κρύβουν και πολύ ωραίες σημασίες για όποιον θέλει να τις ψάξει. Όπου βλέπεις:

Ίρις = Άντα
Ορφέας = Πέτρος
Μίλτος = Μίλτος (σταθερή αξία)
Πάρης = Κυριάκος
Ιωάννα = Άννα
Ερμιόνη = Έφη

Να σημειωθεί ότι έχουν συστηθεί χαρακτήρες και για τον απλό λόγο ότι είναι καινούριοι δεν αναφέρονται στο παραπάνω μήνυμα. Ευχαριστώ τους παλιούς αναγνώστες που επέστρεψαν κι ελπίζω να σας αρέσει και να μην σας έχω μπερδέψει πολύ. Καλή ανάγνωση!

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο!

ΊΡΙΣ

Σήμερα όταν ξύπνησα για το σχολείο δεν είχα καμία όρεξη. Οι γονείς μου επέστρεψαν δυναμικά και η ψυχική μου ηρεμία απλώς είναι το ίδιο υπαρκτή με τον Κάσπερ το φαντασματάκι. Ενώ είναι μία πανέμορφη μέρα, ειδικά σε σύγκριση με τις προηγούμενες, όλοι οι τσακωμοί με τον πατέρα μου και την μητέρα μου πραγματικά μ' έχουν κουράσει αρκετά. 

Τόσο που θα χαλάσουν μία μέρα που έχει τόσες πολλές προδιαγραφές να είναι καλή. Το μόνο πράγμα που μ' έκανε να χαμογελάσω ήταν κάτι μηνύματα της Ρένιας. Μου έδιναν λίγη απ' την ηρεμία που οι τσακωμοί στο σπίτι μου έκλεβαν. 

Τέλος πάντων, έκανα τα πάντα λίγο έως πολύ μηχανικά. Απ' το βούρτσισμα των δοντιών μου μέχρι το να συνδέσω τ' ακουστικά μου με το κινητό για να βάλω μουσική.

Αφού παραλίγο να με πατήσει ένα αμάξι γιατί κοιτούσα το υπερπέραν, είχα ξυπνήσει πλέον και άρχισα να σκέφτομαι τι είχα να διαβάσω για σήμερα. Πέραν του διαβάσματος, έχω και ν' αλλάξω κάτι εσώρουχα που πήρε η μαμά μου, γιατί ποτέ δεν μ' ακούει και πάει και ψωνίζει μόνη της. Γενικά η μόνη μου ευχή για σήμερα είναι να γυρίσω όσο το δυνατόν πιο αργά γίνεται στο σπίτι οπότε με συμφέρει να κάνω δυο - τρεις βόλτες παραπάνω.

Όταν ένιωσα ένα σκούντημα στον ώμο μου, έβγαλα τ' αριστερό ακουστικό μου. «Καλημέρα», είπε ο Μίλτος. «Σε φώναζα αλλά δεν μ' άκουγες. Θα κουφαθείς τόσο δυνατά που το 'χεις. Τα ίδια λέω και στον Ορφέα».