My Heaven

1.22

(τραγούδι: Lana Del Rey - Doin Time)

(Αγαπάμε  Lana αλλά πρέπει να το έχω τονίσει πολλές φορές ήδη αυτό)

Για όσους το διαβάζετε ξανά και έχετε κάνει παράληψη τα προηγούμενα κεφάλαια όπου εξηγώ δύο τρία πράγματα, θα έχω αυτό το κείμενο πάνω από κάθε κεφάλαιο μέχρι να ανεβάσω ξανά ολόκληρη την ιστορία. Ναι βρίσκεσαι στο σωστό μέρος (λογικά, ελπίζω). Θέλω επίσης να τονίσω ότι ο λόγος που άλλαξα τα ονόματα είναι καθαρά προσωπικός, δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο. Συγγνώμη αν αυτό προκαλεί μπέρδεμα. Επίσης τα νέα ονόματα κρύβουν και πολύ ωραίες σημασίες για όποιον θέλει να τις ψάξει. Όπου βλέπεις:

Ίρις = Άντα
Ορφέας = Πέτρος
Μίλτος = Μίλτος (σταθερή αξία)
Πάρης = Κυριάκος
Ιωάννα = Άννα
Ερμιόνη = Έφη

Να σημειωθεί ότι έχουν συστηθεί χαρακτήρες και για τον απλό λόγο ότι είναι καινούριοι δεν αναφέρονται στο παραπάνω μήνυμα. Ευχαριστώ τους παλιούς αναγνώστες που επέστρεψαν κι ελπίζω να σας αρέσει και να μην σας έχω μπερδέψει πολύ. Καλή ανάγνωση!

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο!

ΊΡΙΣ 

«Λοιπόν το όταν λέω 'ένα' εννοώ το αριστερό σου χέρι, όταν λέω 'δύο' εννοώ το δεξί. Είναι δύο διαφορετικά χτυπήματα», μου εξήγησε σκουπίζοντας λίγο το πρόσωπό του με την πετσέτα του.

«Το δεύτερο δεν είναι κροσέ;» τον ρώτησα σαν μικρό παιδί κι εκείνος γέλασε.

«Ναι, Ίρις, το δεύτερο είναι κροσέ. Πάμε όμως γιατί πολύ κάτσαμε».

«Τί πολύ κάτσαμε; Ακόμα δεν έχουμε αρχίσει κι έχω γίνει σαν ιδρωμένο ρακούν!»

Εκείνος απλά γύρισε τα μάτια του. Μετά ξεκίνησαν οι άθλοι μου. Δε ξέρω αν υπάρχει κόλαση, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι βασανίζομαι σ' αυτή τη ζωή έτσι κι αλλιώς. 

Κάναμε προπόνηση για περίπου δύο ώρες και μετά κάτσαμε σαν αγελάδες στ' αποδυτήρια γιατί ήμασταν πτώμα. Εγώ περισσότερο. 

Το κινητό μου χτύπησε κι όταν είδα το όνομα Ερμιόνη χάρηκα αφάνταστα. «Έλα Ίρις τι κάνεις;» με ρώτησε αφού το σήκωσα.

«Καλά, εδώ προσπαθώ να γυμναστώ, εσύ;»

«Κι εγώ καλά μωρέ, σε πήρα να δω αν θα έρθεις σήμερα απ' το σπίτι μου. Είχα στείλει στην ομαδική πριν κάτι μέρες και δεν απάντησες, γι' αυτό σε πήρα. Θα παίξουμε κανένα χαρτάκι, κανένα επιτραπέζιο... Ο Μίλτος δεν πολυθέλει αλλά τον ανάγκασα. Απλώς θ' αγνοήσουμε τον Πάρη».