Lise Hayatım

1.Bölüm: Okulda İlk Gün

Merhaba benim adım Su. Bugün okulun ilk günü. Ben lise üçe gidiyorum. Okuldaki nerdeyse herkes beni tanıyor çünkü lise birde de bu okuldaydım. Bu aralıkta İngiltere'ye gittim. Burada çok fazla arkadaşım var. Ama bunlar gerçek arkadaş.Bazıları gibi bana kazık atmıyorlar. Birisine güvenmem çok uzun bir süre sürüyor. Bu arkadaşlarıma çok güveniyorum. Arkadaşlarım; yazar olmak isteyen Burak ve Ayça, ressam olmak isteyen Selin, oyuncu olmak isteyen Hakan. İlk okuldan beri arkadaşlarım. Belki bana biraz kırgın olabilirler. Onları bıraktığım için. Şu konuya dikkat çekmek istiyorum bu okulu sevmemin bir diğer yanı serbest kıyafet olmasıydı ve bende elbisemi giymiştim. Of çok heyecanlıyım niceyse. Evet okulun ilk günü başlasın.

Okula girmiştim. Gelişim, gidişim kadar efsaneviydi. Herkes fısır fısır konuşuyordu açıkçası biraz rahatsız
oldum. İşte arkadaşlarım oradaydı. Onları çok özledim. Beni gördüklerinin hepsinin surat ifadesi çok komikti. Ama yanılmışım bana kırgın bile değiller. Hepsi bana sarılmıştı.

Ayça:

-Seni çok özledik.

Burak:

-Aynen

Ben:

-Ben de sizi çok özledim.

Selin:

-Görüşmeyeli ne yapıyorsun.

Ben:

-Görüşmeyeli mi? Sadece biraz boyum uzadı.😂

Gülmüşlerdi. Onları hep böyle gülerken görmek istiyordum. Bir anda önümüzden kavgalı olduğumuz öğrenciler geçti. Bunlar aileleri zengin olan akıllı çocuklardı.

Selin:

-Ayy, yine geldiler.

Hakan:

-Şunlardan nefret ediyorum.

Burak:

-Ben de.

Ben:

-Ben yokken çok sıkıntı çıktı mı? Derken yanımıza geldiler.

Sarp:

-Hoşgeldin

Hakan:

-Bize bulaşma

Sarp:

-Ne dedim ki

Ben:

-Hoşbulduk, Sarp. Yine dejavu yaşamak mı istiyorsun?

Hafif sırıtmıştı daha sonra gitti zaten. Onları da tanıttayım. Sarp; benim içlerinden en gıcık olduğum kişi, bence çok şımarık. Ne olmak istediği hakında bir fikrim yok ama büyük ihtimalle babasının şirketine girecektir. İrem; burnu estetik, saçları çakma sarı olmasına rağmen hala gerçek olduklarını iddia ediyor. Can; biraz psikopat bir tip. Hande; çok çocuksu bir tip büyük ihtimalle annesinin moda şirketinde çalışacaktır. Aslında onlara biraz acıyorum çünkü ailelerinin emrine uymak zorundalar. Aileden açılmışken konu benim babamın turizim şirketi var. Annemin ise moda şirketi var. Neyse devam edelim.

Ayça:

-Su, ben unuttum sen neden Sarp 'a bu kadar gıcık oluyordun.

Herkes şaşırarak Ayça' ya baktı.

Hakan:

-O olayı hatırlamıyor musun?

Ayça:

-A doğru.

Neden mi nefret ediyorum? Ondan iğreniyorum.

Okul bitmişti. Eve gidecektim. Gerçekten eve gitmek istemiyordum. Evde yine yalnız olacaktım. Bu gerçekten çok kötü bir şey, duvarlar üstüme üstüme geliyor sanıyorum bazen. Annem ve babamla yaşamıyorum. Bu 7 yıldan beri böyle. Annem defileler için seyahat eder. Babam da işten çok geç dönüyor, bazen hiç gelmiyor bile.

Buradan benim ponçiğim Aslgdemir e selamlar😘😘😘❤️❤️❤️