Titreyen ellerime lanet ederek tepsiyle salona girdim. Ömerle bakışlarımız kesiştiğinde onunda biraz değil beya heyecanlı olduğunu anladım kravatini biraz gevşettiğin de gülümsedim annemin boğazını temizlemesiyle kendime geldim.
Kahveleri önce büyüklere sonra ömere verdim. "Teşekkür ederek"aldığında hafif tebessümle karşılık verdim.
Merakla nefesimi tuttum kahvesinden icmesini bekledim bu anı kacıramazdim. Bi yudum aldığında hiç bir değişiklik olmadığında 'tuzu az mı attım acaba diye düşünürken ömerin babası selim amca yüzünü burusturdu boğazını temizleyip bi kaç yudum su içti.
Ömerin elinden kahveyi alıp kendi kahvesini aldı. Ömer anlamaz bakışlarla babasına bakarken babası 'iç birsey yok'gibisinden kafasını salladı.
"Nur allah cezani vermesin emi Kahveleri mi karıştırdın inşaallah vazgecmezler seni almaktan "diye kısık sesle soylendiginde biraz durup "Tövbe ler olsun sartolsun almayacaklar seni bak hala lafa girmedi" diye devam ettiğinde "töbe de abla"diye hafif sinirle cevap verdim.
Kulağıma gelen öksürük sesiyle ömere döndüm kahveyi içmiş ve ben o anı kaçırdım ama kahveyi icir miş olmanın memnuniyetiyle geriye yaslanip zafer edasıyla gülümsedim. Ömerin bana baktığında 'ay canım Kıyamam'bakışları attım onun bakışları sanki biraz nasıl anlatayım zalim nur der gibi gaddar gibi bakıyordu içim cız etti mi?
Tabiki Hayır
Zalim ben.
Siz şimdi diyeceksiniz o günden sonra ne oldu diye tam anlamıyla söyle oldu.
Ben eve gittiğimde hala şoktaydim ertesi güne gözlerimi kırpmadan sabah ettim içimde anlamlandiramadigim bi duygu vardı mutluyum desem değil mutsuzum desem hiç değil neydi bu?
Sabah kapıdan çıkarken önüme uzatılan siyah güllerle olduğum yerde bi adım geri atmak zorunda kaldım. Güllerin arkasından ömer çıkınca kalbimin tekledigine yemin edebilirim.
"Günaydın nur bunlar sana Şanlıurfa dan geldiler senin için" diyerek bana uzattı.
" Ba bana mı? "
"Evet nur."diyerek hafif gülümsedi.
Bu adama ölünür be canım.
"Teşekkür ederim" diyerek aldım elinden
"Bi yerlere gidip otursak mi sana herseyi anlatmak istiyorum."
"Tamam izin alayım işten." diyerek kupeliyi arayıp bugunluk beni idare etmesini rica ettim (!) parka gidip oturdugumuzda bi kaç dakika sessizliğin ardından ömer konuşmaya başladı.
"Nasıl nerden başlayacağım bilmiyorum inan 27 yasindayim ve 7 yil önce askerden geldigim de evlenecektik lise sonda görüşmeye baslamistik rüya ile ama askerden geldiğimde" deyip biraz sustu konusmakta zorlanıyordu ne olmus olabilir di kiskanmıştim o kizi titrek sesle "me mezarini buldum karsimda bana öldü dediler yok dediler ben gelmeden 2 hafta önce ölmüş ulasamamistim bi türlü meğer araba carpmış kurtaramamışlar."derken gözünden bi damla yas düştü "7 yildir kimseyi sevmedim kimseye isinmadı Yüreğim yanimda gördüğün kiz nişanlım değil di küçüklükten kardesim dostum du hepsi oyundu onlarin , pesindeki bi turlu bırakmıyor du pesini o yuzden cafede de falan o adamin oldugu yerlere gittik ama hep sen de vardin oralarda lanet ettim oldugum duruma aysegul yani arkadasim istanbula gitti." derin bi nefes daha alıp "senin ilk arabama çarptığında fark etmiştim kabul ediyorum ki o gün senden etkilendim dogallığınla duruluğunla sonra seni cafede gördüm o gün kalbimin sıkışmasına neden oldun."derin bi nefes alıp devam etti "o gün dedim bu kız benim kaderim bu sefer kaybetmeyecegim dedim kendi kendime sonra öğrendim ki sen ayse nenemin hep anlattığı kaçık kızmıssın." diyerek güldü tek kaşımı kaldırıp "harbi mi... kaçık hiç yaratıcı degil." diyerek onume döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İSİMSİZ (TAMAMLANDI)
Romance"Se sen nişanlısın kahrolasi uzak dur benden" diyerek göğsüne vurmaya başladım. Beni sakinleştirmeye çalışarak "Hicbirsey bilmiyorsun nur" diyerek elimi tuttu. .... Bu iki kaçık aşığın hikayesini okumaya var mısınız?
