Gün Batımı

AŞK VE GÜVEN...

Multimediya'da Aslı özsoy vardır

Çok heyecanlı bir gün. En azından benim, ailem ve arkadaşlarım için. Bilgisayarın başında anasayfanın açılmasını beklerken inşallah istediğim bölüm ve okul'dur diye içimden geçirdim. Annem,babam,anneannem,ablam yanımda sıraya girmiş şekilde benimle aynı heyecanla bilgisayara bakarken bir yandan da başımdaki üç felaket tellalı kadın kötü yorumlar yapmaya başlarken babamın "Susun.Benim güzelim başarmıştır, kötü yorumlarınızı kendinize saklayın hanımlar" deyip hepsini sustururken yanağımdan öptü ve yanımızdan ayrıldı...

"Hay ben bu sitenin de üniversite sonuçlarının da, vazgeçtim okumayacağım ben! Bu ne ya yarım saattir dönüyor da dönüyor, loading'de loading! Diye sitem ederken annem koluma cimdik atıp gözleriyle "sus yoksa devamı gelir" ifadesinden sonra ablamın "açıldı!" diye bağırmasıyla bilgisayara uçmuştum resmen fakat gözlerim kapalı şekilde duruyordu."Biri benim yerime baksın. Lakin birazdan kendimi bıçaklamayı planlıyorum" diye söylendim. "Aslı, bence hiç bakma ve ekranı yavaşça kapat evlat. Olmamış bu be" diye üzgün bir tonda konuşan ablam, beni ağlatmayı başarırken arkadan gelen kıkırtı sesiyle başımı arkaya çevirerek ablamın alay ettiğini anlamış olup sinirli bakışlarımı ona yollamıştım.

Hain planlarımı sonraya bırakıp önüme döndüm ve ekrandaki kocaman "SOYKENT ÜNİVERSİTESİ PSİKOLOJİ BÖLÜMÜ" diye kocaman harflerle yazılmış yere odaklanmış ve öyle kalmıştım. Ailem tek tek sulu öpücükler bırakarak salona geçerken ben hala şok olmuş şekilde önümdeki yazıya odaklanmıştım. Burslu olarak girdiğim bu üniversiteye istediğim bölümü tam burslu olarak kazanmak Aslı Özsoy için daimi mutluluk olmuştu sanırım...

Sağ gözümden bir damla yaş aktığında hızlıca silivermiştim. Ağlamayacaktım. Ne sevinçten ne de üzüntüden. Ben ağlamayı lise çağımda bitirmiştim. Devamı olmayacaktı, buna asla ve asla izin vermeyecektim. Hızlıca bilgisayarın başından kalkarak elime telefonumu aldığım gibi Whatsap grubuma mesaj attım "-Hey gençler, Soykent Psikoloji. Peki ya sizin?" telefonumu cebime koyup ziyafet için hazırlanan sofraya geçiş yaptım...

Eğlenceli geçen yemekten sonra cebimden telefonumu çıkarıp ilk önce facebook'a girerek profilimden üniversite bölümüne SOYKENT ÜNİVERSİTESİ yazıp kaydet'e tıklayarak çıkış yaptım. Whatsap grubuna girerek bizimkilerin kazandığı yerleri okumaya başladım.

Sümüklü yavrım; "-Soykent yaguşuklum" yazarak sırıtma emojisi koyarak yollamış,

Gözde sürtüğü; "-beybisiler maalesef Arıkan Üniversitesi" yazıp üzgün emojisi koymuş, biraz alta doğru indiğimde Özgürün de hiçbir üniversite tutmamış olmasından dolayı bir ihtimal ailesi bizim üniversiteye yollayıp paralı okutacaktı. Hepsine dil çıkarıp telefonumu kenarı bıraktım ve pijamalarımı giydim. Saçlarımı serbest bırakıp, taradım. Yatağımın üzerine sırt üstü uzandım...

Tam tamına dört sene geldi geçti. Yaşadıklarım fazla ağır olsa da - en azından benim için- gayet sakin kalıp hiç yaşanmamış gibi gülümsüyordum bu saçma hayata. Kendi kendime "vay be aslı neler yaşadın şu dört yılda" diyerek söylendim. Kimilerine göre çok fazla takıyormuşum, kimilerine göre sıradan kimine göre de acınası bir durumdaydım. "Galiba gerçektende acınası durumdaydım" diye düşünürken zihnimden göndermek için başımı sağa sola salladım. Hayır öyle değildim. Sadece gerçektende ağır ve kırıcı olaylardı.

AŞK VE GÜVEN..

İnanmayacağım iki farklı konu, biri üç harf diğeri ise beş. Dört sene içerisinde kaybettiğim ve bir daha asla yaşamayacağıma inandığım iki kavram. Benim için artık sadece mezun olup başarılı şekilde işimi kurmak ve aileme hayırlı evlat olmak vardı. Başımı sağa sola salladım ve pencereyi açıp hava aldım. Karanlık sokaklardan başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda lisede ki felsefe hocamın da söz ettiği bir konu geldi aklıma; Aşk, birini severek başlar fakat karşıda ki kişide sizi seviyor ve teklif edildiğinde kabul edilirse aşk orada bitmektedir. Çünkü, aşk kavuşamamaktır. Bu yüzden Ferhat ile Şirin, Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı hikayeleri vardı. Peki ya hangisi kavuştu? İşte bu yüzden kavuşamayanların aşkı gerçektir ve tektir...

EVET İLK BÖLÜMÜMÜZ HAYIRLI VE UĞURLU OLSUN :) İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ TABİ Kİ HEMEN KARAR VERMEZSENİZ. BÖLÜMLER SIKLIKLA YAYIMLANACAKTIR BU YÜZDEN BIRAKMAMANIZI RİCA EDİYORUM :) ÇOK FAZLA YENİYİM VE İNŞALLAH UMDUĞUM GİBİ ÇIKAR VE EMEKLERİM BOŞUNA GİTMEZ :) SİZDEN TEK RİCAM ÖN YARGI YAPMADAN HİKAYEYİ TAKİP ETMENİZ, DAHA SONRADAN İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ. EN AZINDAN BEN ÖYLE UMUYORUM. YENİ OLDUĞUM İÇİN HATALARIM, EKSİKLERİM OLUR ŞİMDİDEN KUSURA BAKMAYIN AMA DİKKAT EDİLECEĞİNDEN EMİN OLUN :) VE İŞTE GÜN BATIMIYLA KARŞINIZDAYIZ :) :) :) -YORUMLARINIZI BEKLİYORUM- :) :)