Bak yine olmuş gece. Saat beni sen geçiyor ve hiç uğramıyor artık. Yanlızlığımın senfoni orkestrası sahne alacak birazdan ve ben yine seni hatırlayacağım. Sen geldikçe aklıma, dengem bozulacak, dünyam ters dönecek, kıblemi şaşıracağım. Sonra mı? Sonra duvarlar konuşacak gelerek üzerime üzerime. Bir de karanlık söz alacak beni çekerek içine içine. Bir boşlukta kaybolacağım sonra. Sahi senden arta kalan boşluklar kaybolacak kadar büyüktü değil mi? Sabah olacak ve gözlerim kan çanağına dönecek yine. Seni uykumun son beş dakikası kadar severken uyumayı unutacağım hasretinden. Annem, göz yaşlarımdan ıslanan yastığımı soracak birazdan ve ben gece çok terledim ondandır diye geçiştireceğim. Sonra kendimi atacağım dışarı çıldırmamak için. Arkadaşkarım desen, seni unuttuğumu düşünecek sahte gülücüklerime aldanarak. Ama o anlarda içimde kopan fırtınaları kimse bilmeyecek. Sen, ben ve sessiz çığlıklarım içimde harmanlanacaksın yine. Akşam olacak sonra. En sevdiğim yemekler pişecek lakin tadı tuzu hep eksik gelecek. Ve ben korkmaya başlayacağım. Çünkü yine gece olacak!!!
