Bugün yine her zaman olduğu gibi bilgisayarımın başındaydım.Annemin ''Yemek hazır! '' diye bağırmasıyla kendime geldim. ''Geliyorum anne '' . Mutfağa gittim.
-Yine mi mercimek çorbası !
-Ne varmış ne güzel yemek işte otur da karnını doyur.
Mercimek çorbasını her ne kadar sevmesem de oturdum sofraya.Karnım doyduktan sonra sofradan kalktım.
-Ellerine sağlık pilav ve salata güzeldi.
-Mercimek çorbam kötü mü olmuş?
-Güzel bir yemek olsaydı severdim anne.
-Çok biliyon sen onu bulamayan da var . Ha bu arada şu bilgisayarın başından kalk artık sabahtan beri napıyon bakim sen orda?
-Araştırma yapıyorum.
-Ne araştırmasıymış bakim o?
-Kore'ye gidenlerin bloglarına yazdıklarını okuyorum eğer bende bir gün gidersem bana faydası olur.
-Nereye nereye ! Napcan gavurların ülkesinde? Onlar böcek yiyor sende mi yicen?Babana söyleyeyim de bacaklarını kırsın senin.
-Anne alemsin ya neyse ben odamdayım.
Annem hergün korefanlığıma laf ettiği için alıştım artık.Yaklaşık 5 yıldır korefanıyım.Üniversite 2. sınıfta olmama rağmen ailem beni hala Kore'ye yollamıyor.Ama ben ne yapıp edip gideceğim oraya 5 yıldır bunun hayaliyle yaşıyorum.
Odama girdiğimde hemen bilgisayarın başına kuruldum.Benden bir yaş küçük bir kız Kore'ye gitmiş .Onun blog yazısını okumaya karar verdim.Biraz ilerledikten sonra gördüklerime inanamadım.Kız resmen Lee Minho'nun evine gitmiş ve resim çekinmiş.''Oha!'' diye bağırdım.Heyecandan ellerim titremeye başladı.Fan olmak böyle bir şey işte.O kızı ne kadar kıskandığımı inanın size anlatamam.Yazının sonuna geldiğimde ikinci bir şok daha geçirdim.Kız Lee Minho'nun evinin adresini yazmıştı belki Kore'ye gidipte görmek isteyenler olur diye.İşte o an çığlığı bastım.Mutlu olmuştum birden, salak salak sırıtıyordum ta ki annem odaya gelene kadar.
-Ay noldu kız çığlığını duyunca koştum geldim.
-Anneeee! Bak bir tane kız Kore'ye gitmiş orda Lee Minho'nun evini bulmuş resim falan çekinmişler hatta kız evinin adresini bile yazmış ya düşünebiliyor musun? Yani onun evini Kore'de rahatlıkla bulabilirm.
-Bende bir şey oldu sandım . Sanki gideceksin de seviniyorsun evinin adresini buldum diye ey allahım sen bu kıza akıl ihsan eyle yarabbim.Türk erkeklerinin suyumu çıktı.
İşte o an bütün heyecanım, sevincim, gülümsemem yok olup gitti.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Benim hayallerim olamaz mıydı?Bende hayallerimin peşinden gidemezmiydim sanki? Ailem benim fanlığımı neden hep yargılıyordu?Bir kerecik olsun saygı gösteremezlermiydi ha gösteremezlermiydi?Ağladım hemde hıçkıra hıçkıra.Ben fanlığı da aşmıştım artık resmen aşıktım.Ama kimse benim aşkıma saygı duymuyordu.Ben ne zaman onu görebilmenin hayaliyle mutlu olsam birileri gelip hayallerimi söndürüyordu.Artık buna dayanamıyordum.Lavaboya gidip yüzümü yıkadım.Araştırmalarıma devam etmeye karar verdim.Hayır , yılmayacaktım.Kim ne derse desin ben sevdiğim adamın ülkesine ayak basacak ve onu bulacaktım.Buna bütün benliğimle inanıyordum.Adresi alıp defterime geçirdim.Daha sonra Kore uçak bilet fiyatlarını , oraya gidersem nerede kalabilirim ?, ne kadara mal olur? bu tarzda araştırmalar yaptım ve kafamdaki soruların cevabını buldum.Her şeyi not aldıktan sonra gözlerimin yorulduğunu ve başımın ağrımaya başladığını farkettim.Bilgisayarı kapatıp yatağıma uzandım.Akşam not aldıklarımın hepsini babama göstermeyi düşündüm.İzin vermeyeceği kesindi ama ben sınırları zorlayacaktım .Bunları düşünmeyi bırakıp gözlerimi kapattım ve uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk ve Engeller
FanfictionKilometrelerce ötede, ünlü , genç , yakışıklı bir oyuncu Lee Minho ve sıradan bir kız olan Elif.Bu ikisinin birbirine aşık olabileceğini kimse bilmiyordu, onlar bile!Karşılarına çıkan engeller onları zorlasa da birbirlerini asla bırakmadılar.Bu imka...
