เช้าวันนี้ก็เหมือนทุกวัน....คนที่นอนซบอยู่บนหน้าอกผมยังหลับอยู่ แสงแดดจากกรอบหน้าต่างทรงสูงพาดบนเตียงสีขาวสะอาดตา
ฟอดดดด ผมก้มลงสูดดมความหอมอ่อนๆที่ขมับ และแก้มใส
"อืออออ"คนที่หลับอยู่ปรือตาขึ้นมามองนิดหน่อยเพราะรู้สึกว่าถูกรบกวนในการนอน
"จุ๊บ. มอร์นิงคิสครับ"กดจูบเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มนั่น คว้าเอาหมอนข้างมาให้เธอกอดแทนตัวผม ก่อนที่จะลุกไปปิดผ้าม่าน
"ลุง....แปดโมงครึ่งปลุกด้วยนะ"คนที่นอนอยู่ผงกหัวขึ้นมาบอก ก่อนที่จะฟุบลงไปนอนตามเดิม
"ของอย่างนี้ต้องมีค่าจ้างด้วยนะ"ผมพูดหน้าทะเล้นแล้วโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"......"มือเรียวคว้าผมเข้าไปประกบจูบแช่ไว้ ก่อนที่จะผละออกช้าๆ
ผมบีบจมูกรั้นเบาๆ เห็นไหมละแฟนของผมน่ารักขนาดไหน ถึงจะเรียกผมว่าคุณลุงก็เถอะ
........ผมไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมทำอะไรเพื่อใครคนนึงขนาดนี้ ผมไม่ได้ต้องการให้เธอทำอะไรตอบแทนหรอกครับ ผมรู้แค่ผมอยากทำให้เธอยิ้ม แค่เธอยิ้มผมก็มีความสุขแล้ว........
"นัมจุนอา.."เสียงเบาๆที่ร้องเรียกก่อนที่ผมจะรู้สึกว่ามีแขนเรียวโอบรอบคอ และมีใบหน้าเล็กๆเกยอยู่บนไหล่ระหว่างที่ผมกำลังนั่งจิบกาแฟพร้อมกับหนังสือเล่มใหม่ๆ
"หืม ตื่นแล้วเหรอ"ถึงจะไม่ได้หันกลับไปดูผมก็รู้ครับว่าเสียงอย่างนี้ไม่ได้เต็มใจตื่นแน่ๆ
"ไอ้หนวดขึ้นไปกวน.."ร่างบางฟ้องแล้วอ้อนด้วยการเอาหน้ามาซุกที่ซอกคอของผม ไอ้หนวดที่เธอพูดถึงก็คือสุนัขพันธุ์มิเนเจอร์สเนาเซอร์เคราเฟิ้มของเจ้าตัวเค้านั่นแหละครับ
"หึๆๆ"ผมหัวเราะเบาๆทันทีที่จอมก่อกวนที่อยู่ข้างหลังเอื้อมเอานิ้วเรียวมาจิ้มที่ลักยิ้มของผม ผมจับมือเรียวไว้แล้วหันไปเผชิญหน้ากับเธอ มืออีกข้างของผมถือช้อนที่ตักออมเลทไข่หอมกรุ่นไว้....ก่อนที่จะป้อนเข้าปากอีกคน ผมก็ไม่ลืมที่จะบรรจงเป่าเบาๆเพื่อไล่ความร้อน ริมฝีปากอิ่มอ้ารับอาหารเช้าที่ผมเป็นคนลงมือทำเข้าไปก่อนที่จะทำหน้าเหยเกหน่อยๆ
"เฮ้ เป็นไงบ้าง...ไม่อร่อยเหรอ"ผมขมวดคิ้วเพราะชักจะกังวล
"คิกๆ ใครว่าละ อร่อยกว่าที่คิดไว้เยอะเลย"เธอหัวเราะที่แกล้งผมสำเร็จก่อนที่จะย้ายสโพกงอนๆมานั่งบนตักของผม แขนเรียวยกขึ้นมาคล้องคอและมอบจูบที่วาบหวิวให้กับผม
"ราวัลที่ไม่ทำครัวพัง ฮ่าๆๆ"
.....จะมีซักครั้งไหมที่ผมจะเอาชนะยัยเดวิลตัวร้ายนี่ได้.....
..........................................................................................................................
มอนสเตอร์ ปะทะ เดวิล
..........คุณหนวด (Schnauzer) ที่ถูกกล่าวถึง.........