เช้าของวันหยุด
ซ่าาา ซ่าา...
ร่างโปรงของจองโฮซอกยืนอยู่หน้าบ้านของตน ในชุดที่ไม่เป็นทางการ เสื้อกล้ามตัวย้วยและกางเกงบ็อกเซอร์ขาบาน ตัวโปรดที่ผ่านการใช้งานมาพอสมควร ในมือของเขาถือสายยางส่ายไปมาเพื่อพรมต้นไม้บริเวณบ้านตามคำสั่งภรรยาแสนดี
'พูดอย่างนี้อย่าคิดว่ากลัวเมียนะครับ แค่ทำตามหน้าที่พ่อบ้านที่ดีของศรีภรรยา'
"ร้อนโว้ยย"ใบหน้าที่เคยแจ่มใสยู่เพราะแสงแดดตอนเช้าในฤดูร้อน มือที่ว่างอีกข้างเสยผมที่ฟูฟ่องไม่เป็นทรงเพราะนอนพึ่งตื่นอย่างลวกๆ
เมื่อเสร็จภารกิจ เขาบ่นพึ่มพำมือก็ม้วนสายยางเก็บเข้าที่อย่างเป็นระเบียบตามนิสัยเจ้าระเบียบของตัวเองก่อนจะเดินอาดๆไปนอนแผ่พักเหนื่อยที่เตียงไม้ใต้ต้นแปะก๊วยที่ใบเป็นสีเขียวสดสบายตาที่เจ้าตัวชอบ
"ซอกอ่าาา กินข้าวได้แล้วค่ะ"นอนเกลือกกลิ่งซักพักคนตัวเล็กก็ชโงกหน้าออกจากหน้าต่างส่งเสียงหวานเพื่อเรียกอีกคนเข้าไปกินอาหารเช้า
"จ้าาาาา"ใบหน้าที่ยู่ คิ้วที่ขมวดตอนทำงานบ้านหายไปกลายเป็นใบหน้าแป้นเล้นยิ้มกว้างจนเห็นฟันที่เรียงรายก่อนจะขานรับอีกคน
"พร จ๋าพร คืนนี้ขอนอนบ้านพรด้วยได้ไหม.."หลังจากที่ตอบรับอีกคนผมก็เดินสบายใจเข้าบ้าน ผมคิดว่ากับข้าววันน่าจะเป็นไก่ตุ๋นโสม..หอมมม ชอบจุง
"กรี๊ดดดดด...ว๊ายยย แม่จ๋าา!!!"เสียงหวีดแหลมของภรรยาและเสียงโครมครามในครัวทำให้ผมวิ่งตรงไปหาเธอในครัว