เนื้อหาทั้งหมดเป็นเรื่องราวแต่งจากความคิดของผู้แต่ง
ปาร์ก จีซอง (จริงใจ) / อายุ 4 ขวบ
เนื่องจากน้องจริงใจยังเด็กอาจจะมีการใช้ภาษาลิ้นเปลี้ยเพื่อสื่อความน่ารักของน้องนะคะ
ประเทศสวิตฯ
"จีซองครับ เดี๋ยวเราคงต้องหาร้านอาหารกินกันระหว่างรอคุณแม่ก่อนนะครับ ถึงเวลาหม่ำๆแล้ว" จีมินพูดกับเด็กชายป้อมหน้าตาเหมือนเขาราวกับโขลกออกจากพิมพ์เดียวกันที่อยู่ในรถเข็นเด็ก พลางสอดส่ายสายตาหาร้านอาหาร
"หม่ำๆ.." เจ้าตัวเล็กก็ชี้มือป้อมไปยังซุ้มร้านไอศกรีมที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ
"ต้องหม่ำข้าวก่อนนะครับ ถึงจะได้หม่ำไอศกรีม"จีมินบอก เพราะดูเหมือนเจ้าตัวเล็กจะเริ่มเอาแต่ใจตัวเองเป็นแล้ว
ร้านอาหาร
"งื่ออ...จีจอง มะนั่งคนเดียว.."จีซองบอกคุณพ่อที่อุ้มตััวเองอยู่ เมื่อเห็นว่าตนจะได้นั่งเก้าอี้คนละฝั่งกับคุณพ่อ เพราะปกติจีมินเป็นคุณพ่อช่างโอ๋ มักจะให้ลูกชายนั่งตักแล้วป้อนอาหารจนจีซองไม่ยอมทานอาหารเองเวลาที่อยู่กับจีมิน
"ไม่ได้นะครับ จีซองโตแล้วนะครับต้องหม่ำๆเอง"จีมินบอกอย่างใจเย็น และพยายามทำใจแข็งสู้กับหน้าอ้อนๆของลูกชาย
แต่การที่นั่งคนละฝั่งกันก็ใช่ว่าเจ้าตัวเล็กจะไม่อ้อนให้คุณพ่อโอ๋
"ป้อฮะ จีจองหยักกิงนั่น"มือป้อมชี้ไปที่ใส้กรอกที่อยู่ในจานคุณพ่อ
"หื้ม ใส้กรอกเหรอครับ นี่ไงครับในจานของจีซองก็มี"จีมินรู้สึกแปลกใจเพราะในจานของจีซองก็ยังไม่หมด
"จีจองขอชิมนิดนุง"เจ้าตัวเล็กพูดพลางจีบนิ้วป้อมๆให้คุณพ่อดูว่านิดนึงจริงๆ
"หึๆ ก็ได้ครับคำเดียวนะ"พอถึงตอนนี้จีมินก็พอจะรู้แล้วว่าจีซองกำลังพยายามหาทางทำให้เขาป้อนให้ได้
จีมินจัดการหันใส้กรอกเป็นชิ้นพอดีคำก่อนจะป้อนเข้าปากเจ้าลูกนกจีซองที่กำลังอ้าปากรอ
"อาหย่อยจังง.."พองับอาหารเข้าปากเจ้าตัวเล็กก็ดูเหมือนจะชอบใจไม่น้อย ยกยิ้มจนตาหยีพร้อมยังเอ่ยชมปะเหลาะเอาใจคุณพ่อช่างโอ๋ให้ป้อนตัวเองอีกหลายคำ
'ถึงจะฝึกให้จีซองกินข้าวเองยังไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยๆก็เป็นการเริ่มขั้นแรกที่ดีละนะ' จีมินปลอบใจตัวเอง
"ป้อฮะ ติมๆ"เมื่อตัวเองอิ่มแล้วก็นั่งรอคุณพ่อที่กำลังทานในส่วนของตัวเอง สายตาก็เหลือบไปเห็นโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆกำลังทานไอศกรีมอยู่จึงนึกขึ้นได้ว่าคุณพ่อจะให้ตนกินไอศกรีมได้หลังกินข้าวเสร็จ
"อื่มม...แต่จีซองต้องกินเองนะครับ พ่อยังหม่ำไม่อิ่มเลย"จีมินยังไม่ละความพยายามที่จะให้จีซองทานอาหารเอง
"งืมม จีจองเก่งหม่ำเองได้ฮะ"เด็กตัวป้อมยอมสยบเพื่อแลกของหวานจานโปรด
เมื่อไอศกรีมถูกยกมาเสิร์ฟจีมินก็ได้แต่มองดูลูกชายที่พยายามใช้มือป้อมๆในการบังคับช้อนเพื่อตักไอศกรีมที่ไหลไปมาในถ้วยเข้าปากตัวเองอย่าทุลักทุเลด้วยความภูมิใจ อาจจะมีเปรอะเปื้อนบ้าง แต่อย่างน้อยๆเขาก็ได้เห็นพัฒนาการการเติบโตของลูกชาย
น้องจริงใจหม่ำเองได้นะฮะ
ปล.วงเล็บหลังชื่อเป็นความหมายของชื่อน้องๆนะคะ
เราพยายามจะหารูปน้องๆที่มีหน้าตาคล้ายบังทันมา เราเห็นหน้าน้องคนนี้ตอนแรกแล้วตกใจเลย น้องคล้ายจีมินมากๆเลย ฮื่อออ
จากที่เราเห็นจีมินโอ๋จองกุก เราเลยคิดว่าถ้าจีมินมีลูกที่ขี้อ้อนหน่อยคงโอ๋มากๆแน่เลย เพราะขนาดเรายังอยากโอ๋จีมินเลย
#ทีมคุมแม่จมิง