Sonsuz Başlangıç

SB-5

     Hey! Tam zamanında yeni bölüm hazır! Multimedia'yadaki B :D Bölüm parçası Avril Lavigne - Alice <3 Okuyunca anlayacaksınız şarkının nedenini *-* Bu bölüm Sonsuzluğuma... Bebeğime... Her bir şeyime... Onu seviyorum. İyi ki varsın BEBEK!! Her zaman yanımda olduğun için teşekkür ederim! :')♥    Evvet... Okuyun hadi! :D ♥

      Parmaklarımın arasındaki sigarayı yukarı kaldırdım. Ona bakarak sigaranın ucunu dudaklarıma yasladım. Bir süre ona baktım. Ve dudaklarımı aralayıp ciğerlerime dolan dumanı dışarı üfledim.

   “ Seni dikizlememi istediğini inkâr ediyorsun o halde. Buralarda kaliteli içki var mı? Yukarı katta bir halt yok.” Sırıttım. Kolumu kaldırıp sigarayı ağzıma yaklaştırdım. Bir nefes daha çektim.

   “ Sence var mı?” dedi kaşlarını kaldırarak. Sigarasından bir nefes çekti.

   “ Var mı?”

      Gözlerini devirdi.

   “ Buraya gel.” Bana arkasını döndü ve sağ duvarı kaplayan kitaplığa ilerledi. Onun arkasından ilerledim.

   “ Bana bir kitap verip buradan yollamayı mı düşünüyorsun?” Cevap vermedi. Umurumda değildi.

     Elini orta sırada gezdirdi. Elinin üzerinde durduğu kitaba baktım. Âlice Harikalar Diyarında.

   “ Benimle dalga mı geçiyorsun?” diye homurdandım.

     Bana bakıp gülümsedi ve kitabı geriye doğru ittirdi. Kitaplığın ortasında bir yerin kıpırdadığını fark ettim. Üzerinde durduğum yer oynadığında kafamı aşağı indirdim. Kitaplığın yarıya böldüğü bir dairenin içindeydim. Ve o daire oynuyordu. Burası ne acayip bir binaydı böyle. Kıçı başı oynuyordu. Sigaramdan bir nefes çektim. Karşımızdaki kitaplık kendi ekseninde dönmeye başladı. Eksen? Bu lanet kitap kulübü bana ne yapıyordu? Kitaplıkla birlikte döndük. Ah, kahretsin! Ve kendimi karanlığın içinde buldum.

      Ağzımdaki dumanı o geri zekâlı çocuğun olduğu tarafa üfledim.

   “ Lanet olsun! Bu da ne? Öhö!” Karanlıkta bedenin hareket ettiğini seçebiliyordum ancak. Bu kitap okuyan ezikler okudukları her şeyin gerçek olduğunu sanıyordu muhtemelen. Birazdan da bir… Ne çıkar bilmiyorum. Ben okumam. Umurumda değil.

   “  Işık yok mu?”

      Adını bilmediğim çocuk elini duvarda gezdirdi. Sigaramı dudaklarıma götürdüm. Eli düğmeyi bulduğunda etraf aydınlandı. Sıkışık uzun bir koridor. Koridorun duvarları camla kaplıydı. Buraya ne halt yemeye getirmişti beni bu çocuk?

       Ona döndüm. Orta parmağını kaldırırken öksürmeye devam etti. Buraya beni bunun için mi getirmişti yani? Yapardım, ama susadım. Bana bir şişe votka lazım.

   “ O işi yapacak havamda değilim Çılgın Şapkacı. Bana içki bul.” Bir nefes çektim.

   “ Senin gibi bir kasıntıyla o işi yapmam zaten Alice. Beni izle.” Sigarasından bir nefes çekerken gözlerimi ona sabitledim. Dik dik baktım. Ona bakmamdan rahatsız olmuştu. Kaşlarını çattı. Rahatsız olması umurumda değil. Ona bakmaya devam ederek genzimdeki dumanı dudaklarımın arasında dışarı üfledim. Yüzüne.

  “ Benim saçlarım sarı değil salak.”

  “ Beni izle derken. Bana. Dik dik. Bak. Demedim. Kasıntı! Şunu yapmayı da kes!” dedi bağırarak. Ona sessizce gülümsedim.

     Arkasını döndü ve dar koridor boyunca yürümeye başladı. Sırıtarak azalan sigaramdan son bir nefes çekip yere attım. Ve ayağımın topuğuyla üzerine basarak çocuğun arkasından ilerledim.