Naiyak ako sa message na nabasa ko galing kay France. Hindi ko inexpect na ganito ang matatanggap ko galing sa kanya. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko sa ngayon. Kung magagalit pa ba talaga ako. I dont really know and I am really confused.
Napagtanto ko na bumaba na para kumain ng breakfast na inihanda nina Mama at ni Mananv Rosie. Pagkatapos kong kumain, nag tooth brush ako at nagpahatid kay Kuya Jareen, sumabay na rin si Jewel.
Simula nung nabasa ko ang message niya, hindi na ako umimik, kahit sa pagsakay ko sa kotae ni Kuya. Hindi na siguro niya kaya, binasag ni Kuya ang katahimikan.
"Jarielle, okay ka lang ba?" Pag-aalala ni Kuya.
"Oo nga ate, kanina ka pa tahimik." Sambit ni Jewel.
"Okay lang naman ako, medyo masakit lang ang ulo ko." Sagot ko.
I lied...
"Nako ate, mabuti pa at wag ka munang pumasok, baka lumala pa yan at hindi ka pa makapag concentrate sa tinuturo ng mga professor mo." Tama naman si Jewel.
"Jewel's right, ipacheck-up mo muna yan sa doctor mamaya."
"Wag na. Iinom nalang ako ng gamot mamaya, hindi naman ito malala eh. Tsaka Kuya Jareen, iuwi mo nalang ako pagkatapos mong ihatid si Jewel para makapagpahinga ako. E- excuse mo nalang ako sa mga teachers ko ha!" Pakiusap ko sa kanya.
"O sige, ihahatid muna natin si Jewel at baka ma-late pa ito eh, ako pa sisihin. Tapos iuuwi na kita ha?"
"Sige. Pagbutihin mo pag-aaral Jewel ha? Wag puro gadgets." Sabi ko sabay gulo sa buhok niya.
Tumango lang siya na may ngitu sa kanyang mga labi. Mabuti nalang na nakumbinsi ko at napapayag si Kuya Jareen sa rason ko. Hindi naman talaga masakit ang ulo ko eh. Ang masakit, itong puso ko.
Bago kami dumiretso sa bahay, dumaan muna kami sa school para ibigay ang excuse letter na ginawa ni kuya para sa adviser ko. Di na ako bumaba ng sasaktan, baka sabihin pa nila na hindi totoo ang nasa excuse letter ko, which is not really true.
Hindi naman talaga totoo. Di ba??
Natagalan bago dumaring si Kuya kaya makikinig muna ako ng kanta sa phone ko. Naka-auto play ang phone ko every time ilalagat ko ang earphones ko. Di ko man yung pinili pero, pumikit nalang nang kusa ang aking mga mata.
[More Than This by One Direction]
Im broken, do you here me,
Im blinded, cause you are everything I see,
Im dancing, alone
Im praying, that your heart will just turn around.
And as I walk up to your door,
My head turns to face the floor,
Cause I cant look you in the eyes and say,
When he opens his arms and holds you close tonight,
It just wont feel right,
Cause I can love you more than this.
When he lays you down , I might just die inside,
It just wont feel right,
Cause I can love you more than this,
Nafe-feel ko yung kanta kahit hindi yun related sa sitwasyon ko. Yung kantang yun kasi, kinanta ni France nung nag away kami, isang araw. Muntik na rin kami mag-break nun. Pero pinatawad ko. Wala akong magawa eh. Mahal ko si France. Mahal na mahal. Yung pagmamahal na di niya mahahanap sa iba. Akala ko di ko siya mahal. Ngunit ano 'tong sinabi ko ngayon?? Siguro nga, kapag nakikilala niyo na talaga yung isang tao, malalaman mo kung paano siya mahalin. Kahit ano pang imperfections niya, kaya mo yun tanggapin dahil nga—mahal mo. Pero, iba ngayon eh. Ibang iba yung nararamdaman ko ngayon kaysa sa mga panahong iyon. Mahal ko nga siya. Mahal na mahal, sabi ko nga ba di ba? Pero di ko alam kung ganung klaseng pagmamahal pa ba ang nararamdaman ko ngayon.
——
Author's Note:
Aaaat ako'y nagbabalik sa programang author's note. At ito po ang aking mensahe. Djk lang po. Pero seryoso, mago-authors note na talaga ako. At dahil wala akong masabi at WALA pa rin akong madedicate, magpapasalamat nalang ako ulit sa inyo. Sa lahat ng nagbabasa ng aking korni at cliché na kwento, salamat sa inyong pagtyatyagang basahin ang kwentong ito. Reminders lang po. Sana ay huwag umasang magkakaroon ng twist dahil sabi ko nga, ang kwentong ito ay cliché. And by CLICHÉ, I mean cliché. Bakit anv daming "cliché" sa cliché na kwentong ito.
Sa mga hindi po nakakaalam, ang cliché po ay isang word or phrase na palaging ginagamit at itong ay nagiging common na at hindi original. At base sa Meriam Webster, ang cliché is something na commonly used in books, stories etc daw na hindi na masyadong epektibo o effective sa mga mambabasa.
Okey na???
At saludo ako sa iyo. Oo ikaw mismo na nagbabasa neto dahil naka-abot ka sa dulo bg walang hanggan~ este sa dulo ng mensaheng ito.
Maraming salamat po ulit.
Patawirin po dahil walang dedication ceremony na magaganap..
