I THINK I LIKE YOU (On Hold)

Hoofdstuk 6: VERANDERD

VERANDERD

~Nathan~

Haar achterlaten in die kamer was het moeilijkste wat ik al gedaan heb het afgelopen jaar.

De tranen bleven van haar wangen stromen door mijn toedoen en ik kon het niet verhelpen. Het deed haar pijn en het deed mij pijn. Haar zó zien was zo erg!

Maar ik heb het natuurlijk aan mezelf te danken. Ik heb tenslotte die reputatie opgebouwd.. Wat moet ik toch doen om haar te laten geloven dat ik echt om haar geef?

Ik loop terug naar de turnzaal en vertel dat ze er nog even zal blijven. Ik kleed me om en ga naar mijn locker. Mijn twee maten, Matthew en Juan, komen naar me toe.

"Hey Nathan. Heb je die saaie trut gefixt?"

Die opmerking levert meteen een kwade blik van me op. "Jij praat niet zo over haar, Matthew!" Ik pin hem vast tegen de kluisjes om mijn boodschap nog eens duidelijk over te brengen.

"Ow ow rustig Nathan," komt Juan ertussen. Hij neemt mijn handen vast om ze van Matthews schouder los te maken. "Ja Nathan. Sorry. Ik wist niet dat je er niet mee kon lachen.. Meestal doe je dat namelijk wel."

Ik knik, maar zwijg. Vroeger is vroeger. Vroeger deed ik alles om Jasmine de kop in te drukken. Maar nu kan het me niets meer schelen. Het kan me zelfs niets meer schelen of ik populait ben of niet.

"Je hebt toch geen gevoelens voor die chick?" vraagt Juan plagerig. Ik doe alsof ik de vraag niet heb gehoord en neem wat boeken uit mijn locker.

Mijn locker.. Aan de binnenkant van mijn kluisje hangt een lijst met alle meisjes van ons jaar. De namen van de meisjes met wie ik al iets gehad heb of zelfs meermaals, staan streepjes naast om aan te geven hoe vaak ik met dat meisje geweest ben.

Als ik er nu naar kijk, voel ik me echt teleurgesteld in mezelf. Judith had gelijk. Ik ben een man-whore. Of liever.. was. Ik trek de lijst van mijn kluisje af en verprop het.

"Nathan dat meen je niet! Je bent echt op die chick!" roept Matthew enthousiast. "Die chick heeft een naam en ik ben het zat met jullie."

Ik loop weg, verscheur de lijst en gooi het weg in een prullenmand naast de lockers. Het kan me echt niets meer schelen. De enige die voor me telt is Sydney, maar zij wil me niet. Alle meisjes die ik ken, wouden meteen iets met me beginnen. Dus dit is een soort van uitdaging.. Maar niet in de slechte zin. Een uitdaging ook voor mezelf om eerlijk met me te zijn en met anderen en te laten zien dat ik niet ben wie ze denken dat ik ben.

~Sydney~

Nadat ik de zak ijs aan de zuster heb teruggegeven, mag ik weg. De tranen zijn opgedroogd en mijn hart voelt leeg aan.

Ik ga door de gang naar mijn locker en zie Nathan wat verderop staan. Zijn twee vrienden komen aan en meteen neemt Nathan één van de jongens bij de kraag vast. De andere jongen kalmeert Nathan en trekt hem los van zijn vriend.

Daarna kijkt Nathan stil naar zijn locker en trekt hij een papier van zijn deurtje. Hij kijkt nogal triest en vouwt het papier tot een prop die hij wat verderop weggooit in een prullenbak. Zijn vrienden lachen zich krom en lopen weg alsof ze net iets te weten zijn gekomen en het zo snel mogelijk moeten verder vertellen.