One Sided Love

OSL-VI.v

Jho's POV

"Y"

If it's the continuation nung mga letters kanina it means, its a complete word now.

"SORRY"

Someone sent me these to say sorry?

Kanino naman galing 'tong mga 'to.

Palipad na yung lobo pero kinuha ko.

Kung sino man ang may pakana nito, ba't ang dami pang kung ano-anong chechebureche.

Hindi ba pwedeng sabihin na lang na sorry diretso?

Ganun ba kalaki ang kasalanan niya para mag-effort ng ganito?

Yeah. I appreciated it all. Pero ang bongga naman masyado.

And dami pati niyang dinamay. Yung mga teammates ko. Kilala kaya nila kung sino may gawa nito? O baka naman wala rin silang alam.

Si Ate Aly, kilala niya kaya may gawa nito? Ba't pati yung kotse niya damay? Pati yung tawag niya sakin?

Haaaayyy. I was busy thinking kung sino ang may gawa nito pero maya-maya may nagtakip ng mata ko.

Nilalabanan ko siya pero malakas siya. Natakpan niya yung mata ko ng panyo.

Kinakabahan na ko.

"Tulong! Tulong! Tulong!" -sumisigaw na ko. Baka kung anong gawin nito sakin.

Malakas ang sigaw ko pero parang walang nakaka rinig sa akin.

Kinuha niya yung lobo ko.

Naiiyak na ako.

Hinihila niya ko. Hindi ko alam kung saan niya ko dadalhin.

Nanghihina na ako. Kahit anong pigil ko sa kanya. Masyado siyang malakas. Nararamdaman ko namang parang ipinapasok niya ko sa isang kotse.

I know na enough naman yung sigaw ko. Maraming pwedeng makarinig sakin pero wala man lang tumulong sakin.

Umiiyak na ako. Hindi ko na mapigilan.

Kinabit nya yung seatbelt ko. And narinig ko na iniistart niya yung kotse.

Nagdadasal ako. Bahala na si Lord kung anong balak niya sakin.

Nakatakip pa rin ang mata ko at pinapakiramdaman ko kung saan papunta yung kotse. Ang tagal-tagal na niyang nagdadrive.

Mukhang malayo na kami sa Ateneo.

Dinapuan ako ng antok, and before I fell asleep I say a little prayer.
.
.
.
.
Namulat yung mata ko at bumungad sakin yung malawak na damuhan. This is a peaceful place.

Nakahiga ako dito. Iniisip ko yung hulin nangyari sakin.

Hindi kaya nasa langit na ako?

The last thing I remebered is yung may dumukot sakin, hindi kaya pinatay niya na ako at nasa langit na ako.

I saw Bea.

And, I really think nasa heaven na ako. Why would Bea be here? Right?

"Finally, I saw your smile again." -sabi niya

Kinilig naman ako dun.

"I'm really sorry sa lahat ng nangyari nitong nakaraang linggo. I'm finding myself to become a better friend for you. I needed space to think. To think kung anong nararamdaman ko sayo. Naguguluhan ako kasi hindi normal yung kinikilos natin para sa magkaibigan lang. And now, I realized na ang daming kulang sa akin. Ang daming kulang sa akin at alam kong ikaw ang nagpupuno nun. I'm sorry if I had to do this. All this stuff. I know nasaktan kita. And, believe me, that would be the last thing I want to do. I never want to see you hurt again, I dont want to see you cry, at mas lalong ayokon makita kang umiiyak because of me. I'm sorry if I was stupid. I thank God everyday because He gave me you. You that will complete me. I love you Jho. And, if you do not love me back, it's fine. I will wait for you. I'll be always here for you." -Bea