Perdesiz ev

Kırmızı rugan

Perdeden sızan güneş ışığı, günümü değil dünkü gecemi aydınlatmıştı, Aklımdaki uykusuz ve sesiz geceyi. Topuklularımla yürürken tahtada çıkan ses kulaklarımı doldurdu bu ses beni güçlü kılandı yere kendi ayaklarımla bastığım ilk gün topuklu kırmızı bir rugan giymiştim. Rugan değil mat severdim ama o gün içimde ki ışık gibi ayakkabılarımında parlamasını istedim. O gün başımdan geçenler tek başıma üniversiteden mezun olup yurt odamı ve kocaman bi hayatı ardımda bırakmamla başlamıştı. Yalnızdım kimsem ama kimsem yoktu kitaplarım şarkılarım ve içimdekiler vardı birde hayalimdeki ev, o ev işte o hayat benim hayatımdı o kitaplık, o ahşap kokan salon, şöminenin içinde cayır cayır yanan ateş. Dağ evi değil bu, bu benim evim denize sıfır sonsuz yalnızlık kokan ve böyle yalnız bir şekilde süren hayatla içi dolu olan bir ev. İşte şuan o evin içindeyim perdelerini bir kere bile açmadığım, o deniz manzarasını görmediğim, kitaplığını doldurmadığım, içinde şarkı dinlemediğim ve şöminesini yakmadığım o evdeğim. Perdesiz evdi buranın ismi ölmeden önce o koymuştu adını. Perde sevmezdi güneş severdi deniz severdi ve bunların tadını çıkarmayı severdi asla kapatmazdı perdeleri bir köşeye sıkıştırır pencerenin pervazına yaslanır orada kalır ve öyle karşısına bakar içindekilerle konuşurdu. Eceliyle ölmemişti o intihar etmişti meğersem o pencerenin pervazında içindekiyle konuştuğu bir insan varmış. Onun gördüğü onun duyduğu onun hissettiği onun anladığı biri varmış. Hayattayken yanına sürekli uğrar ve kahvaltı yapardık beraber baya yakın arkadaştık onunla, ya da o benle yakın arkadaş ben ona aşık olmuş çaresiz bir kadın. Ölümünden önce bu evi bana bırakmıştı o yüzden benim evim dedim. İçi kitaplarla dolu, şöminesi yanan, perdesiz bi evdi bu ve şuan bomboş sadece ben ve bu eve ilk günkü girdiğim kırmızı ruganlarım. O gün dedim ki işte şuan biri var hayatımda tek bir kişi ve ayaklarmı yere basıyorum yalnızlık korkum olmadan. O yüzden güçlü kılandı bu ayakkabı beni. Düşüncelerime ortak olmuş ve benimle ışıldayan bu ayakkabılar onun en sevdikleriydi.

Uzun zamandır bir şeyler yazmak istiyordum bu okuyacağım bölümle ilgili hazırlık olsun diye de yaptığım bir şey eğer vakit ayırıp okuduysanız çok çok teşekkür ederim. Beğendiyseniz yoruma bunu yazmayı lütfen unutmayın hikayenin devamını ancak böyle getirebilirim yeniden herkese teşekkürleeeerrr :))