Leander's POV
I woke up with thoughts troubling my head.
May 6... My queen's birthday. What should I do? Should I make a surprise? Should I take them on a fancy restaurant or should I just cook and prepare something classy?
Damn it! She really have this effect troubling me without her knowing. I should do unusual and rare things that I don't really do. Nang mga nakaraang taon halos nagawa ko na din ang mga bagay na sweet. Maliban sa isa.
"Hello Catastrophe, Prepare a bouquet of pink roses. My assistant will be picking it up by afternoon." usal ko sa nasa kabilang linya.
"Copy sir." napangiti naman ako magsisimula dito ang aking surpresa.
Nagtipang muli ako ng numero sa aking telepono. Mabilis namang sinagot ng taong iyon ang aking tawag.
"Problema bukod sa mukha?" sagot nito na may halong pang-bubuska.
"Problema kung paano ka ipaliligpit ng walang kalat." seryoso kong tugon ganto kami mag-usap.
"Tangina mo! Hindi nga ano ngang problema?" sa mga oras na ito maayos ko na s'yang makakausap.
"Cassimir, Prepare the venue for my surprise to my wife." at ibinigay ako ang bawat detalye ng magiging flow ng event.
Kasalukuyang nasa isang mall ngayon Liana dahil sinabihan ko na sasamahan s'ya mag-shopping ni Dani. Galit pa nga yun sa'kin eh. Simpleng bati lang ang ginawa ko sakan'ya kanina tapos dumiretso na ako sa opisina.
Balak kong isurprise s'ya sa harap ng maraming tao. Yun ang kaisa-isang bagay na hindi ko pa nagawa kailanman. Nakakahiya man gawin pero wala na akong pakialam.
Liana's POV
Bwisit! Birthday ko ganun lang? Bati at kiss sa cheeks tapos alis na agad? Seryoso?
"Iniisip ate anlalim ahh." kasama ko si Dani ngayon.
"Wala naman. Bwisit kasi yung kapatid mo!" hindi interesado kong sambit.
"Bakit anong ginawa ng anak ni satanas?" tanong n'ya sa akin habang may ngiti na nasa kanyang labi. Nakakapanibago para bang ngiting may pinaplano at tinatago.
"Wala naman. Sige saan ba tayo papunta ngayon. Hapon na kailangan ko na ring umuwi baka naaabala ko na si Mommy sa pag-aalaga kay Leon." usal kailangan ko na talagang umuwi namimiss ko na ang anak ko.
"Mamaya na ayos lang naman yun kay Mommy. Baka nga yung bata pa yung naii-stress sa kakulitan ng nanay namin eh." natatawang sambit niya mukhang totoo naman. Mas matanda pa minsan mag-isip si Leon kay Mommy.
"Osige na nga, Saan ba kasi tayo pupunta na?" tanong ko paulit-ulit na lang ako ng tanong eh.
"Lakad-lakad muna tayo. Malay mo may magustuhan kang damit. Wala ka pang nabibili ko eh." sabi niya ikinumpara ko naman ang binili ko sa mga pinamili n'ya yung sa akin puros para kay Leon. Samantalang s'ya puro luho n'ya.
Habang naglalakad kami unti-unting nauubos ang mga tao bakit kaya? Paglapit namin sa carousel naka-patay ang ilaw at walang mga bata. Baka sira?
Nang mas malapit na kami sa carousel biglang nagsipag-bukasan ang mga ilaw nito ngunit walang sumakay. Nang tiningnan ko ang katabi ko wala na. Asan na yun?
Lumapit ako sa carousel at mas naging malinaw sa aking paningin ang kan'yang ginawa.
What's this? Hindi ko mapigilang maluha sa effort na ginawa ng aking asawa.
Umiikot ang carousel at sa bawat pag-ikot nito makikita ang mga litrato namin simula pa noon.
Puno ang carousel bawat kabayo may litrato ko atsaka ng pamilya ko. Hindi inakalang gagawin n'ya ito kasi naman kaninang umaga.
Habang naluluha ako napansin kong lumalapit sa akin ang isang batang lalaki na naka-maskara ng mukha ko. Kilala ko parin naman sya kahit anong gain n'ya. Anak ko eh.
"Happy Birthday Mom!" masayang bati ng unico ijo ko. Napangiti ako nang malapad puros chocolates kasi ang laman nung dala n'ya.
"Thank you Baby, Where's your Dad?" tugon ko naman sakan'ya. Maya-maya pa't naramdaman kong may mga braso na sa aking t'yan. Niyayakap ako mula sa likod. Lalaking nakamaskara katulad nang kay Leon mas lumawak tuloy ang mga ngiti sa aking labi.
"I'm here baby, Did you like it?" mahimig n'yang tugon na tila nahihiya. Inabot sa akin ang bouquet of Pink Roses.
"No I don't like it?" nalungkot ang kan'yang mukha.
"What's wrong? Is it too cliché? Or too plain? Tell me I can still have it replaced." naguguluhan n'yang sambit. Paranoid King.
Leander's POV
She didn't like it. Something wrong? It's beautiful right?
Lumawak ang mga ngiti n'ya. Naguluhan ako sa nakita ko.
"I don't like it 'cause I love it!" masuyong sagot n'ya. Di ko na pinigilan ang sarili ko at siniil ko s'ya sa isang malalim na halik.
"It's not yet the end My queen." pagkasabi ko noon ay pinaharap ko s'ya sa kasunod na palapag ng mall. Naglaglagan ang mga confetti at ang banner na ipinagawa ko.
Happy Birthday My Queen. I am deeply and Madly inlove with you.
Nakita ko namang maluha ang kan'yang mata.
"Alam ko hanggang ngayon di mo parin ako kayang mahalin ng buo, pero ako mahal na mahal kita mula noon hanggang ngayon walang nagbabago pinapalakas lamang ng panahon ang aking pagmamahal. Sana matutuhan mo rin akong-" di na n'ya ako pinatapos itinakip niya ang hintuturo n'ya sa mga labi ko.
"Hindi ko na kailangang matutuhan yun. Matagal nang panahon nang magsimula ko nang maramdaman ito sa taon nang pag-aalaga at pag-mamahal sa aming mag-ina. Mas minamahal kita bawat araw, bawat oras, bawat minuto, at bawat segundo." nakalingkis ang kanyang mga braso sa aking leeg. Nakaramdam ako ng saya sa puso ko dahil sa wakas masusuklian na din ang pagmamahal na inalay ko.
Sana pang-habang buhay na ito. Wala na sanang makigulo. Sana.
--
Short hehe. wala laman utak eh.
