Leander's POV
Waking up every morning with her by my side is the best thing that happened in my whole damn life. Who would've thought that this girl beside me, my love, my life would be inlove with me. My whole existence I felt so alone, that all I need is myself to survive but what do we have now? Me, thinking that I won't last a day without her.
I tried to remove her hands snaked in my waist but instead of letting go, she pulled me closer and put her head into my chest. I silently laughed because of her actions.
"Love, Come on! If you don't want to wake up yet, then let me go I have to prepare Leon's breakfast." I said to the queen, who is still sniffing my chest.
"Why does your voice sounds so sexy every morning, Love?" I burst out into laughter because of her statement. She just slapped me, telling me to stop laughing.
"Bakit Love natu-turn on ka ba dahil sa boses ko?" nginisihan ko s'ya at nakita ko naman ang pamumula ng kan'yang pisngi.
"Grabe! Ang bastos talaga ng bibig mo!" pinalo lang n'ya ako pero di pa rin umaalis sa kan'yang pwesto.
"I'm still wondering bakit kaya di ka nahihiya na makita ko ang morning look mo?" tanong ko agad sakan'ya, dahil sa totoo lang hindi pa, kailanman nagmadaling pumunta sa banyo upang maglinis ng mukha.
"Para saan pa? Asawa naman kita. Tsaka magkasama na tayong lumaki, may dapat pa bang itago?" sagot n'ya sa aking katanungan, pero hanggang ngayon naka-pikit pa din at walang balak umalis sa kan'yang pwesto.
"Mom! Dad! Do you know what time is it?! I'm already famished!" sigaw ni Leon from outside of the door. Napa-mulat naman agad si Liana dahil dito.
"See, I already told you, your son isn't patient enought to wait." napangiti naman ng alanganin si Liana. She's just so cute.
After a few chitchat, Liana decided to go downstairs masyado namang mainitin ang ulo ng anak ko. Makalipas ang ilang sandali narinig kong tumutunog aking telepono, Unknown number, who can it be?
"Long time no talk, Your highness." agad bumakas ang pamilyaridad matapos kong marinig ang boses na iyon.
Agad akong nagpati-anod ng lakad palayo sa aking mag-ina. I won't risk it, them hearing my exchange of conversation with this ass.
"Anong ginagawa mo? Hindi ba't kabilin-bilinan ko na wag na wag kang tatawag sa akin kailanman!" Pasigaw kong bulong sa nasa kabilang linya dahil sa takot na marinig ako ni Liana.
"Ano bang ikinakatakot mo? Na malaman ng mag-ina mo? Oh Come On Death! We both know in no time malalaman din nila ito." Agad akong nagngit ngit sa galit dahil sa tinuran nito.
"Wag kang umasta na parang magkalebel lang tayo Jaime! Tandaan mo ipinamahala ko lang sa'yo ang Ordinance ngunit hinding-hindi ko ibinigay sa'yo ang aking kapangyarihan upang magdesisyon para sa akin." nakarinig ako ng buntong hininga sa kabilang linya, marahil ay naulinigan nito ang galit sa aking tinig.
"Naiintindihan ko Death, Sadyang malaki lamang ang pag-subok na kinakaharap ng Ordinance kaya't di ko na mawari ang aking dapat gawin." Nakaramdam ako ng awa sa aking Beta hindi dapat niya ito ginagawa dahil hindi naman siya ang Alpha ngunit masyado akong naging abala sa pag-iisip ng ikabubuti ng aking mag-ina kaya't iniatas ko sa kanya ang pangangasiwa ng Ordinance.
"Nalalapit na ang aking pagbabalik Jaime, huwag kang mag-alala sa aking pagbabalik sisiguraduhin ko na hindi na manggugulo ang kabilang lahi sa atin." agad mong mawawari ang pamilyar na awtoridad at sinseridad sa aking boses, dahil kusang lumabas ang emosyon sa aking pagsambit.
"It is a great news! Shall I inform the whole Ordinance about it?" awtomatiko akong napangiti sa bakas ng pagkasabik sa kanyang boses.
"You should, by the next blue moon. I shall be back." a smile formed my lips.
"My pleasure , Alpha Death."
Rest assured, everything will fall unto its place.
**
Ordinance-a regulation made by a city or town government
But notice that I used the Ordinance as the government itself.
Ps. You see, I got inlove in hierarchies in a particular way, but its for you to find out. I will turn this story into that kind of story. Fantasy & Hierarchy.
©sanity loss
