Elimde ki bavulu yere bıraktım ve önümde ki kapıyı çaldım. Ellerim titriyordu, göz yaşlarımsa durmaksızın akıyordu.
Derin bir nefes aldım ve beklemeye başladım. Çok geçmeden kapı açıldı ve bal rengi gözleri gördüm. Kalbimin ritmi değişirken o duygusuz bir şekilde bana bakıyordu.
"Neden burdasın?"
Yutkundum. Ona söylemeliydim. Saçmalama, seni öldürürler! İç sesim bağırırken kafamı önüme eğip yere baktım. Ne yapacaktım, ona ne diyecektim?
"Söyle artık şunu lanet kadın!" Kulağımda ki küçük kulaklıktan gelen sesle yerimden korkuyla sıçradım. Az vaktim kalmıştı. Başımı kaldırdım ve yapmak istediğim şeyi yaptım. Justin bana anlamaz bir şekilde bakarken onu öptüm. Doyasıya kadar. Beni itmedi ya da kendini geri çekmedi. Sadece öpüşüme karşılık verdi.
Dudaklarımı ondan ayırdım ve alınlarımızı birleştirdim. Ardından ona son kez fısıldadım.
"Seni seviyorum Jus."
Her şeyini vermezsen sadece kendi kendine konuşursun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
We Don't Talk Anymore (TAMAMLANDI)
FanfictionÇünkü bunca zamandan sonra hala merak ediyorum. Neden senin verdiğin gibi kolayca boşveremiyorum....? 27.09.2016/Hayran Kurgu için de #147
