Silent Run Away

Hoofdstuk 4 : School

Vandaag is dan de dag. Ik ga na vijf lange jaren terug naar school. Nadat Alice gisteren naar school heeft gebeld hebben ze gezegt dat ik al direct mocht beginnen en dat het hele praat gedeelte niet erg was als ik het mini white-bordje gebruik.

Dus hier sta ik dan voor de spiegel in een zwarte skinny jeans met scheuren , zwarte hoodie en zwarte dr. Martens aan Mijn half lange haar liet ik gewoon los over mijn schouders hangen voor de blauwe plekken dat je daar nog ziet te verbergen. Logan had nog een oude , zwarte lederen boekentas die ik mag lenen samen met de bijpassende pennenzak met wat schrijfgerief. Schriften en boeken kreeg ik op school wel zeiden ze.

"Quinn , voortmaken ! Sebiet kom je nog te laat op je eerste schooldag !" riep Alice van beneden uit. Langzaam loop ik de trap af en kwam bij een blij Alice en nerveuze Logan uit. Ik waaide even als begroeting en gaf ze een kleine glimlach terwijl ik naast Logan ging staan.
"Klaar ?" ik knikte en volgde Logan mee naar buiten nadat ik nog even naar Alice waaide. We stopte voor zijn auto en wanneer hij open ging stapte we beiden in.

Op weg naar school... Jeej.

Hoe meer minuten voorbij gingen hoe sneller mijn ademhaling werd. Waarom moet ik toch naar school , Kai en Carlos zullen me sowiso vinden...

"Quinn , we zijn er." sprak Logan zachtjes en legde zijn hand op dat van mij. Bang trek ik mijn hand weg en open het portier van de auto om uittestappen. Ik hoorde Logan zachtjes vloeken terwijl ik de deur dicht gooide.

"Hej , het spijt me." hoorde ik Logan zeggen die net als ik uit de auto is gestapt. Ik knikte gewoon en keek naar het gebouw waar we voor staan. Het is een gigantisch , oud gebouw. Tieners van allerlei verschillende leeftijden lopen het gebouw in en uit , iedereen een ander verhaal , iedereen zijn eigen leven met sommige een beter dan andere...

"Het komt wel goed blijf gewoon bij me." ik knikte en nam zijn hand in de mijne als steun. Ik keek op en zag hem al naar me kijken met een grote glimlach op zijn gezicht. We wandelde de grote dubbele deur in voordat we tegen gehouden werden.

"Hej Logan - wie is dit knappe dametje?" vroeg een jongen dat ongeveer Logan's leeftijd heeft. Hij heeft bruin haar dat perfect gestyled is en een paar intens bruine ogen die me zeer bekend voorkomen.
"Jay..." waarschuwde Logan hem en met opgetrokken wenkbrauwen
"Wow , wow. Ik snap het al 'jou meisje afblijven 'dus." zei Jay lachend en hield zijn handen verdedigend omhoog.

Bang en verward schud ik mijn hoofd terwijl ik mijn wangen een diep rood voel worden. Logan merkte mijn ongemak en kneep geruststellend in mijn hand en gluurde naa Jay die ons nu raar aankeek.
"Een ze is van niemand en twee je blijft van haar af." zei Logan op een dodelijk toon en keek hem streng aan.
"Oki , Oki ik snap het."lachte Jay zenuwachtig. Heel de discutie zat er heel de tijd hetzelfde gedachtte in mijn hoofd.
"Hij komt me bekend voor."
"Zei je nou net iets ?" vroeg Logan me ongeloofig.Nu pas besefte ik dat ik echt iets zei. Dat ik na die 5jaar echt iets had gezegt. Bang schud ik mijn hoofd en liet zijn hand los terwijl ik een stap achteruit zette. Bang dat hij me ging slagen.

"Ik dacht net hetzelfde. Je komt me zeer bekend voor." zei Jay vrolijk en een beetje veward naar Logan toe.
"Hoe heet je ?" vroeg hij me toen en begon me doordringend aan te kijken. Snel keek ik naa Logan voor wat hulp en gelukkig snapte hij me direct en antwoorde voor me.
"Quinn."
"Quin ?" zei Jay hem na met nog steeds een verwarde blik op zijn gezicht.

"Mmmm-" begon hij terwijl ik hem nu raar aankeek.
"Marley. Dat was het. Marley. Je doet me denken aan Marley." zei hij plots heel blij alsof hij de lotto had gewonnen. Logan's houding veranderde zichtbaar en nam me bij mijn bovenarm vast.
"Kom , we moeten je nog inchecken." zei Logan snel en trok me weg bij Jay die we verward achter laten.

Wie is Marley ?

-------------------------------------

Sorry is een beetje kortttt