Silent Run Away

Hoofdstuk 14 :ziekenhuis

"Hoe lang ?" hoorde ik iemand vragen. Ik opende mijn ogen en zag dat ik in een soort ziekenkamer lig. Bij de deur staat een man dat ik nog nooit gezien heb , waarschijnlijk de dokter en naast hem staat Alice.

"Ze moet minstens een week haar stem niet gebruiken en niet te hard eten eten sinds dat haar keel alleen maar erger maakt."

"Een week ?!" vroeg ik stilletjes maar het kwam er maar pijnlijik en piepend uit.
"Marley ! Niet praten. Aub niet doen." begon Alice te paniekeren.
"Hier is een papier." mompelde ze en gaf me het pakje papieren en een balpen.

'Wat is er gebeurd ? Waar is iedereen ?' schreef ik op
"Wat weet je nog ?"  vroeg de dokter me.
'Ik herinnerde me Jay en Logan en dan zaten we op de zetel en ik begon te hoesten en dan niets.' schreef ik weer op sinds ik niet mag praten , niet dat ik dat wil sinds het zoveel pijn doet.
"Sinds je stembanden het niet gewend zijn om gebruikt te worden door het gebrek praten en je het plots wel gebruikt ontstond er een bloeding. Je hebt geluk dat je vrienden je niet op je rug heeft gelegd anders zou gestikt hebben in het bloed. " vertelde de dokter me.

'Wanneer mag ik naar huis ?' vroeg ik hen via het papier.
"Morgen. Maar je mag bezoek hebben." vertelde hij me en verliet de kamer zodat Alice en ik alleen zijn.

"Hoe voel je je ?" vroeg ze terwijl ze naast me op het bed ging zitten. Ik nam haar hand vast en kneep er zachtjes is.
Ik knikte als teken dat alles goed gaat al was dat een leugen. Mijn keel staat precies in brand.

"Klop klop." riep iemand terwijl hij of zij op de deur klopte.
"Kom binnen !" riep Alice luid zodat ze het konden horen. Ik keek op toen ik de deur open hoorde piepen.  Het was Logan , Avery en June maar de persoon dat ik het meest wil zien kwam niet binnen. Ik denk dat je de teurgestelde blik op mijn gezicht kon zien want June en Avery gaven me een meelevende glimlach.

"Hej hoe voel je je ? We hebben gehoord hoe het allemaal kwam. " vertelde Logan me terwijl hij op een van de stoelen ging zitten net als June en Avery. Ik waardeer dat ze er voor me zijn al ken ik ze nog maar een week. Oki zij kennen me al van toen ik heel klein ben maar ik herinner me ze niet en toch zijn ze er toch voor me. 
"Ze zegt dat alles goed gaat maar ik denk dat ze liegt. Ze ziet er niet geweldig uit." zei Alice.
'Ik zit hier hoor.' schreef ik op en zette er een smiley achter zodat ze het niet verkeerd op zou nemen.
"Sorry maar je moet niet liegen hoor , als het niet gaat gaat het niet." zei ze terwijl ze een beetje lachte.
'Mijn keel staat in brand.' schreef ik op en liet het haar zien. Ze las het voor zodat de rest het ook zouden horen. Nadat ze de simpele vijf woorden had gelezen zag iedereen er extra bezorgd uit. Ze stonden allemaal direct recht en wouden een dokter gaan halen maar ik schreef snel dat dat niet nodig is.

'Waar is Jay ?' vroeg ik hen maar niemand antwoorde , ze keken gewoon naar elkaar wachtend op iemand dat iets zou zeggenn.
"Hij kon er niet zijn." loog Avery. Wanneer ze liegt heb ik opgemerkt dat haar ene wenkbrauw omhoog gaat en ze haar neus optrekt. 
Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan als teken dat ik haar niet geloofde. Ze zuchtte en keek naar de rest voor hulp maar iedereen ontweek haar blik.
"Hij is naar huis gegaan nadat de dokter zei dat alles onder controle was. Hij wou er niet zijn." mompelde ze. Mijn mond viel een beetje open na het horen van die stelling. Hij wilt er niet zijn ? Ik dacht dat hij nog van me hield. Maar langs de andere kant begrijp ik het wel , wie wilt er nu een problemen kind als vriendin. Hij moeten letten op alles wat hij doet.

"Je moet met hem gaan praten wanneer je terug naar huis mag." vertelde June me zachtjes. Ik knikte en glimlachte klein. Ik ken Jay niet echt maar hij is bij een van de weinige dat ik vertrouw. Samen met Logan en Alice is hij de enigste.June en Avery liggen nog anders , ik vertrouw ze langs de ene kant wel maar er is iets dat me op mijn hoede houd. Bij June omdat ze me direct beschuldigde dat alles dat ik zei nep was en bij Avery is het een onbekende reden , het is gewoon zo.

"Bezoek uur is over." kwam een zuster binnen zonder te kloppen.
"Oki krijgen we nog vijf minuten om afscheid te nemen aub ?" vroeg Alice zachtjes.
"Oki is goed maar na die vijf minuten moeten jullie weg. Ze moet slapen." zei de zuster streng voor ze de kamer verliet.
"Nou we zien je morgen vroeg wanneer het bezoekuur terug begint." vertelde Alice me en gaf me nog een knuffel gaf en de kamer verliet. Een voor een zeiden ze hun doei en verliet de kamer na een knuffel. Behalve Logan die bleef als laatste nog hangen. Hij gaf me een knuffel maar in plaats van de kamer te verlaten bleef hij heen en weer te wandelen in de kamer.

"Je weet toch dat hij van je houd." zei hij zuchtend.
'Wie ?' schreef ik op toen hij verder zweeg.
"Jay." zuchtte hij waardoor ik met mijn ogen rolde. Yeah right , de Jay dat hier niet wou komen nadat hij zei dat hij van me hield.
"Nee serieus , hij voelt zich alleen maar schuldig." zei hij nog voordat de zuster de kamer weer binnen kwam en Logan buiten gooide voordat ik kon vragen 'schuldig over wat?'

"Ik ga je nu nog wat pijnstillers geven samen met wat slaappillen zodat je deze nacht rustig kan slapen en zonder al te veel pijn." vertelde ze me en haalde twee spuiten naar boven.

Flashback

"Ga je nu naar me luisteren ?!" riep Kai in mijn gezicht met in zijn ene hand een gigantisch mes dat hij net had gebruikt om in mijn onderarmen te snijden.
"Ik vraag je wat !!" riep ik nog kwaader. Snel knikte ik voordat hij aan mijn benen begon of waar dan ook. Terwijl het bloed stilletjes uit me loopt voelde het alsof mijn hele arm in brand stond.
"Nou jha ik geloof je niet echt. Al dat knikken , ik geloof er niets van." grijnzde hij.
"Misschien ga je hiervan praten of oh leuker- gillen." zei hij sadistisch terwijl hij een of andere spijt naarboven nam. In die spijt zat een of andere doorzichtige vloeistof.

"Dit gaat misschien een beetje prikken." grijnzde hij voordat hij het in mijn arm duwde en de spuit leegde in mijn ader. Ik voelde de vloeistof pijnlijk in mijn aderen vloeien. Mijn gegil vulde de koude ruimte terwijl Kai's glimlach maar groter werd.
"Ik had je gewaarschuwd." zei hij voordat hij de kamer uitliep met nog steeds dezelfde grijns op zijn gezicht.

Einde Flashback

"Zie je dan niet dat ze in schok is !" riep iemand die door de piepende deur binnen kwam.
Jay...

-------------------