lk kez bi cafede gördüm seni. Ortak arkadaşımız sayesinde aynı masaya oturduk ve biliyo musun seni ilk gördüğüm an sebepsizce o kadar heyecanlanmıştım ki arkadaşım anlayıp dürtmese yüksek ihtimalle sende anlardın. Çok fazla sessizdin hatta benimle hiç konuşmadınBende ortaya sevgili muhabbetini açtım, birinden yeni ayrıldığını öğrendim hatta üzüldüm çünkü gözlerinde vardı çok sevmiştin o kızı. O akşam instagram dışında hiç bi sosyal ağ kullanmadığım halde sabaha kadar seni aradım ama hiç bir yerde bulamadım. Diğer günde öyle, sonraki günde öyle. Sonra ortak arkadaşımız aradı buluşalım hep birlikte dedi çok heyecanlandım belki sende gelirsin diye, öyle de oldu. Aradığı numaranın senin olduğunu öğrenince hemen kaydettim farkettin mi bilmiyorum dakikalarca senin yanında senin fotoğrafına baktım WhatsApptan. Sonra hep birlikte oyun masasına oturduk karşımdaydın ve bu sefer bi öncekinden daha sessizdin bi cesaret mesaj attım 'neyin var' diye. İşte herşey bu iki kelimeyle başladı kuzeninin sevgilisi ile ilgili bişeymiş öyle dedin bende çok üstelemedim. Bi ara kızlar erkekler ayrıldık biz bi cafede oturduk sohbet ettik siz o arada içki içip yanımıza geldiniz yanıma oturdun herşeye gülüyodun ve ben o an manyak gibi seni izliyodum. Dakikalarca birlikte güldük. Masadan kalkınca durdurdun beni ve telefonunu gösterdin saate bakmam gerektiğini düşündüm 22.34 dü ama ekrana bakınca öyle olmadığını anladım. Not defterine 'gülüşüne aşık olduğum birisin' yazmıştın. O kadar heyecanlanmıştım ki heyecandan arkamı dönüp çıkmıştım cafeden. Biliyorum çok aptalca. Sonra sabaha kadar kızlarla konuştuk seni ve ağırdan almaya karar verdim. Öyle oldu, sabrettin bana. Birlikteydik işte. Güzel yaz günleri, soğuk kış günleri geçirdik birlikte. Avuç içlerimden öptün, elini hep belime koydun, alnımdan öptün ve daha bir çok şey. Gökyüzüm dedim sana. Hatırlıyo musun bi gün bi mağazada aynanın karşısında bize bakarken kulağıma 'senden, senin gibi bi kızım olsun isterdim' demiştin. Nedenini aylar sonra öğrendim. 'babasına sadık, sevdiğinden vazgeçmeyen bi kız çocuğusun' demiştin. Güzel günler bitti ve sen benden sebepsizce uzaklaştın. Elimden kayıp gittin ve ben hiç bişey yapamadım. Hatalar yaptık, kötü şeyler söylendi. Sen bi hiçsin dediğinde bile asla sana sırtımı dönmedim. Üç ay bekledim. Sonra bi gün sinemada karşılaştık seninle. Yanında bi kız vardı. Acıdı biliyo musun, biz hiç sinemaya gitmemiştik. Bi hafta sonra aynı kızla bi cafede gördüm seni. Sonra aynı fotoğrafta. Bak ben bunların hepsini kabullendim, o şekilde bile sana gel dedim. Sordum ve 4 kere seni sevmiyorum dedin, tam 4 kere. Sonra bana benden önceki kız için çok sevdim ailemden biri gibi sevdim dedin, sen öyle değildin özür dilerim dedin ne diyebilirim ki canın sağolsun dedim. Sonra biri geldi bana, ona bile hergün seni anlattım be, sarıldım ona özür dilerim. Gittiğinden bu yana aylar geçti, uzun zaman oldu. Şuan karşımda içmemi bekleyen antidepresanlar var, kulağımda sana armağan ettiğim 'sen yanımdayken' şarkısı ve aklımda bana telefonda söylediğin söylediğin son cümle 'evet, sen bu kadar değersizsin işte'. Şimdi özgürsün sevgilim, senden vazgeçiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
''BİZİ ANLATSAM''
ChickLitOnu kaybedemeyecek ve bir o kadar da sahiplenecek bir kızdım. O ise kendi dalgasıyla ortama hava katan bir çocuktu. Ama o şimdi neredeydi...