My Kind of Perfect (completed)

CHAPTER 1

CHAPTER 1

kliiiiiiiiiiiinggggggg kliiiiiiiiiinnnnnnnnggggggggg kkkkkkkkklllllllliiiiiiiinnnnnnngggggggg

"Argh! Ano ba? Ang ingay!"

Kinuha ko yung alarm clock at tinapon.

*boogsh*

"Young lady, bumangon na po kay. May klase pa po kayo kaya bumangon na po kayo. Baka mapagalitan po ako ni Sir Takishima" sabi ng yaya Mendez ko.

"Hmmm"

"Young lady!"

Eto naman kung makasigaw, sino ba ang boss dito?

"Okay okay, babangon na eto na, si yaya naman eh"

"Slamat po"

So, I woke up and did what I had to do.

I'm Yuki no Hana Takishima. "YUI" for short. I'm sixteen years old. And I'm famous.

Pagdating ko sa academy, naupo muna ako sa isa sa mga bench sa mini-park. Actually, kami ang may-ari ng academy na 'to.

We also have a Clothing and Fashion Company na pagmamay-ari ng mom ko na yumao na. Meron din kaming company for cars na pagmamay-ari naman ng dad ko. 

Being a different person is nice. Nakakamiss din minsan ang normal life. Who says celebrity life is that easy?  I have no friends in this academy. Who would want to befriend a person like me? Maarte kasi ang Mga tao dito kaya ayaw nilang makipag-kaibigan sa akin. Ipa-ban ko na lang kaya ang mga maarte? ‘Wag na, baka mawalan pa kami ng mga estudyante dito.

 I chose to disguise myself 'coz I want to have real friend. Yun bang kakwentuhan ko sa mga gulo na ginawa ko, sa mga lungkot na pinagdaan ko, sa mga kasiyahan na napagdaanan ko. Meron ba kayo nyan? Ano nga ba ang tawag dun?? B? Ba? Be? AH! Best friend. Meron kayong best friend? Pwdeng pahiram? Isang araw lang.

Tawanan, chikahan, landian, habulan, tambayan,  yan, yan lang ang nakikita at naririnig ko dito sa Mini-park.

 Alam kong walang lalapit sa akin. Sa mukhang kong ito?? Naka eye-glass pero walang grado, may fake brace? I look like a typical nerd that people would avoid. Hindi naman ito ang mukha ko talaga eh. Maganda naman talaga ako. Gusto ko lang talaga makahanap ng kaibigan.

A butterfly catched my attention. Mahilig kasi ako sa mga ito. Napangiti ako kasi ang cute nito lalo na nung dumapo ito sa isang bulaklak.

“KYAAHH!!” Tili ng mga girls. Hindi ko alam kung bakit at wala akong blak alamin. Tingin-tingin pa rin ako sa paru-paro.

 "Oh my gosh! He's so cute!"

"Oy si shouta oh!"

 Grr.Ang ingay naman eh. Anlandi naman. Gwapo lang titili agad? Tsk.

 Nakatingin pa rin ako sa butterfly when someone blocked my view. Sa sobrang inis ko, i look up to see who it was at muntik na ako malaglag sa kinauupuan ko. Ngayon alam ko na kng bakit sila maingay.

Nakangiti ito. Ngiti na kilalang-kilala ko. It was one and only Shouta Kazehaya.

 Shouta Kazehaya is one of my twin's friends. Yeah I have a twin brother.

 Ang gwapo gwapo niya. hmmm ang bango pa.

 Tinaas ko ang isang kilay ko. Syempre kunwari suplada ako. Tutal hindi naman nila ako kilala eh. I'm disguised remember?

Nakangiti pa rin si Shouta.

"Hi! my name is shouta kazehaya" inilahad nito ang kamay niya

alam ko.

Nakatrabaho ko na dati si Shouta para sa isang cover sa magazine

"Yuki" maikli kong sagot sabay hawak sa kamay niya.

wooohhh... ang lambot... 

Inalis ko kaagad kamay ko.

"ang cute mo kanina."

waaahhhh!!! help me... hihimatayin na ako dito eh...

"Whatever!" umalis na ako kahit ayaw ko.

Ayoko na. bolero pala 'tong bugok na 'to eh. Napakamot tuloy ng ulo si Shouta.

Nang makalayo na ako kay Shouta, may lumapit sa akin na dalawang babae. Sila yung nag-uusap kanina at wagas kung tumili.

"Ui, ba't ka kinausap ni Shouta NAMIN??" tanong ni girl 1

Iemphasize ba yung NAMIN??? Ano ba si shouta?? Bagay??? Tsk. Tsaka bakit? Pag-aari ba nila si Shouta? And haler? Anong pakialam nila kung kausap ko si Shouta?

“Pake niyo? At pag-aari niyo ba siya? Wala kayong pakialam kung kausapin niya man ako o hindi."

 Umalis kaagad ako. Naku first day ko palang naghanap na ako ng gulo. Pero okay lang, hindi naman nila ako 'kilala' eh.

 “Grabeh namn toh. Akala mo kung sino? Pag-aari ba nila si Shouta? Mga babaing 'to. Tsk" sabi ko.

 May humila sa kamay ko kaya napaharap ako.

 *pak!*

What the eff?? Did she just effin’ slap mah face? Oh the bitch, my face is my job! How dare she!

 "What the hell is your problem?!" me

 "Oo pag-aari namin si Shouta, bakit may angal ka?" Girl 1

 "You--"

 Hinila ko ang buhok niya. My face is my job and I don't like people who hit me. Nanay ko nga hindi ako sinasaktan eh.

 "Sa lahat ng ayaw ko, ay yung taong nananampal" sabi ko

 "Kyaaah!!! Bitawan mo ako! Mitch! Tulungan mo ako!" sigaw nito sa kaibigan.

 Hinila ng Mitch ang buhok ko.

 "Ah!!Bitawan mo nga ako you witch!" sigaw ko kay Mitch? Oh my it rhymes?! haha

 "Hey hey!" pumagitna si Shouta sa amin. Pulling Mitch away from me.

May humila din sa akin. May humila na din kay Girl 1

"Grr, bitawan mo ako!" hinarap ko ang taong humila sa akin. At parang nag-slow motion ang lahat.

Bumilis ang tibok ng puso ko.

"hey! we're not over yet!" sabi ni Girl 1.

Susugurin ko sana kaso hinawakan niya ulit ang kamay ko.

"Wag mo na pansinin" sabi niya.

"What?! anong wag pansinin?"

"At ikaw Liza, if you ever do this again, you will never step in this academy ever again!"

"B-but Ryuu, she started this!"

"'Wag mo akong gawing tanga Liz, nakita ko lahat"

"Eh nakita mo naman pala eh! Ba't hindi mo pinigilan agad?"

Tinignan ako ng taong humila sa akin ng masama.

"Sabi ko nga" sabi ko at yumuko.

Hinila niya ako papunta sa classroom ko.

"By the way. I’m one of your classmates pati na rin si Shouta. Inutusan kami ng headmaster na bantayan ka raw sa lahat ng oras. So you have to stick with us at sa gitna ka namin uupo ni Shouta”

"Hindi na kailangan. Mas kabisado ko pa yata ang academy kesa sa'yo eh"

Napangiti naman ito.

"Okay fine" sabi naman nito.

Naipakilala ko na ba sa inyo yung taong humila sa akin? NO? He’s name is Ryuu but I’ll keep his last name a secret for now.