Seatmate kong si Ms. Suplada ;) [FINISHED]

#30

Christian's POV

Nandito ako ngayon sa hospital ko nung inoperahan ako.

Gusto ko lang talaga malaman kung sino ung nag-donate ng brain sakin.

"Doc Francisco, may I know kung sino po ang nag-donate ng brain sakin?" tanong ko.

Si Doc Francisco, siya ung doctor ko.

"Ah... sure. Follow me." sabi ni Doc.

Pumunta kami sa office nya.

"Here's the donor." nag-aalangang bigay ni Doc.

Nagtataka naman ako.

Bakit kaya ganun itsura nya?

Binuksan ko na ung folder.

At nanlamig ako sa nakita ko.

France Tolentino. 

14 years old

Walshton Highschool

Donor

Donor To: Christian Elizalde

Yan lang ung ilan sa nakasulat sa puting papel na yon.

Nabitawan ko ung folder.

Di ko talaga alam kung bakit nya un ginawa.

Kaya pala parang kabado ni Cath kapag natatanong ko kung nasan si France.

Napalitan ng galit ang puso ko.

Bakit kailangan nyang maglihim?

"Salamat po, Doc." sabi ko tsaka umalis na.

--

Nandito nako sa bahay nila.

"Chris. I'm sorry to act that way." bungad nya kagad sakin.

"Please. Tell me the truth." sabi ko kagad.

"What?" puzzled na tanong nya.

Hinila ko siya palabas.

"Nasan talaga si France?" tanong ko.

Halatang gulat na gulat siya.

"Di ko nga alam!" sabi nya.

Sinungaling.

"Shit! Don't fool me, Cath!" galit na sabi ko.

"Ok! Ok! She's dead, alright?! She's your donor!  She made promise that I wouldn't tell you that she's the donor. She loves you. More than a friend." sabi nya pa.

She loves me?

More than a friend?

Ang gulo.

"Stop lying!" sabi ko.

"I'm not lying! Chris, please forgive me." pagsosorry nya pa.

"All this time, you knew everything. Years passed, and you didn't tell me. You know, we're over." sabi ko.

This time, I'm certain.

We're really over.

"Chris?! Please don't do this to me. Chris!" umiiyak na siya.

Pero ako, umalis na.

Ang gulo talaga.