१KARA KELEBEK१[askıda]

•° "Sınırsız Part-2"

Bölüm parçası;

Son Lux-Lost it to trying

"What will we do now,
We lost it to trying."

Tesadüflerin aslında tesadüf olmadığını,kaderimizde yaşamamız için kurgulanmış birer gerçeklik olduğunu okumuştum bir yerde.Her ne kadar aksini sansa da insanlar,tesadüf diye başlayanlar,hayatımızda en önemli yere kurulanlar olurmuş.O anda neden bunu düşündüğümü, benim tesadüfümün ne olduğunu hatırlamıyordum.Yalnızca bir anlık aklıma gelivermiş, zihnimi karıştırmıştı ve sonuç olarak bulunduğum konumu unutturmuştu.

Böyle söyleyince hatırladım.Bulunduğum konumu.

Sesim boğazımda takılı kalırken,isyan eden kelimelerim ağzımı açmam için yalvardılar.Fakat ben yalnızca durup bekledim.Bekledim ve beklediğim süre boyunca hayatımın en anlamsız anını yaşadığımı düşündüm.Bir yabancının elleri ağzımda,gözlerimde flaş ışığı,ciğerlerimi yakan yine aynı yabancının kokusu üzerime sinmiş...Kelimelerin tükendiği noktadaydım.

Kafamı oynatmadan gözlerimi indirerek önce ağzıma kapanan ellere ,daha sonra ellerin sahibine baktım.Gözlerinde,korkmamı gerektirecek kadar tuhaf bir parıltıyla ,gözünü dahi kırpmadan beni izleyen ,yabancıya aynı şekilde gözlerimi kırpmadan bakıyordum.Bir anda üzerimdeki ağırlık kalktığında içine çekildiğim transtan sıyrıldım.Ve mantığımın sınırlarını zorlayan bu sahne karşısında yapılabilecek en mantıklı şeyi yaptım:elime geçirdiğim ilk şeyi-sanırım bir saatti-aldım ve tamamen kendimi savunma içgüdüsüyle yukarı kaldırıp kendime siper ettim.

Karşımda duran yabancı,olduğu yerde durmaya devam ederken,korkmam gereksede korkmuyordum.Bir yanım,belki kendini zarar verilecek kadar bile değerli görmüyorsun diye düşünürken diğer yanım,en fazla ne yapabilir ki,deyip ellerini birbirine vuruyordu.Korkak yanım ve özgüvenim,bunlar onlardı ve ikisi de hep birbirlerine karşı siper alırlardı.

Bazen beni bile unutarak.

Saati daha sıkı kavrayıp bağırdım."Sen kimsin ve evimde ne arıyorsun?"

" Kulağını siktiğin yan komşunum." dedi ruhsuz bir sesle.

Ah.

Yalnızca iki saniye için yanlış duymuş olmayı diledim.İki saniyeliğine.Ancak bunun için ya ciddi şekilde sağır olmalıydım ya da bu,buraya taşınan herkese yapılan geleneksel bir şakaydı.Durakladım ve düşündüm.