We're Better when we're Together

002

Ipinarada ni Ivan ang kotse niya two blocks away from the school's gate.

Its been a week nung nagsimula ang klase and its also been a week na laging ganito ang eksena, ipaparada niya ang kotse niya sa lugar na wala masyadong makakakita at doon niya ako ibababa, isa pala 'to sa arrangement nila ni Daddy, kailangan niya akong ihatid sundo sa school and since kailangan namin umarte na di  kami magkakilala dito sa school kailangan din walang makakitang magkasama kaming pumapasok or umuuwi. 

"Hoy walking stick, may pupuntahan ako mamaya after class, i-text mo na lang ako kung san kita susunduin"

"Walking stick your face" inirapan ko siya tska ko tinanggal yung seatbelt ko

At tinawanan niya lang ako, etong tawa niya ang pinakanakakainis sa lahat, mapang-asar.

"My face? Gwapo syempre"

gwapong-gwapo nanaman siya sa sarili niya, sinubukan niya na pang tumingin sa salamin, nahihibang nanaman siguro.

"Please, kilabutan ka naman sa sinasabi mo"

"Ikaw dapat ang kilabutan saakin" then he winked at me which makes me feel disgusted.

Dahilan ng malakas niya nanaman na pagtawa. Hindi ko na lang siya pinansin dahil alam ko na kung saan mapupunta 'to, at ayoko nang masira pa ang araw ko

Pababa na sana ako ng kotse niya ng bigla niyang hinila ang tali sa buhok ko..  .

"IVAN Alessandro !!!!!"

and that's it he won the day.

Sa one week din na nakalipas, naging okay naman ang lahat, so far so good except sa sa mga pang-iinis  at pang-iistorbo ni Ivan like one time, nagpunta siya sa condo ko ng 11pm, gumagawa pa ako assignment nun for major subject, he's drunk, he probably went out partying, a thing he couldn't do freely in Cebu, he went straight to my to my kitchen looking for pizza, at hindi niya ako tinantanan hangga't wala siyang nahahanap na pizza  so we end up ordering one, after finishing all of them ayaw niya pang umalis, he annoyed me, and stayed up playing video games. That's why napuyat ako dahil kailangan kong matapos ang mga assginments ko, then the other day, nag drive thru kami sa Mcdo bago pumasok sa school, and that asshole carelessly spilled his Iced coffee on my skirt!!! he was laughing really hard while saying sorry, wow the audacity.  I was so mad at wala nang natitirang kabaitan saakin so I spilled my coke float on his polo, I was shouting at him sa loob ng kotse niya and instead of getting mad for what I did tinawanan lang ako ng loko, wala siguro siyang magawa sa buhay kaya enjoy na enjoy siya sa tuwing inaasar  niya ako, umuwi ulit kami sa kanya-kanyang condo namin para magpalit ng damit, ang ending we're fifteen minutes late sa first subject which makes me even more mad. Walang araw na nagdaan na hindi pinainit ni Ivan ang ulo ko.

In those fpast few days man lang akong naging kaibigan, well okay lang naman din saakin, I just want a peaceful college life, and besides I m not good at socializing, most of the time tahimik lang talaga ako around other people. 

Sa Cebu image is very important to our family, Montecillo is well-known because my uncle is a politician, my lolo is a businessman (mother side) and syempre si Daddy is an engineer, he owns a firm, one of the largest firms in the Philippines.

that's why I was always expected to be prim and proper, mahinhin and  demure.

I don't make a lot of friends while Ivan is the opposite, siya yong extrovert, madaldal at outgoing kaya first week pa lang he already had a circle of friends. Sa kapal ba naman ng muka niya of course socializing is easy for him.

Pag pasok ko pa lang ng room umupo agad ako sa chair ko, a minutes later pumasok na din si Ivan. Sa likod ko siya nakaupo at sa tabi niya ang mga kaibigan niya, nagusap usap sila at nagtawanan.