The Sweet Badboy Wants The Stubborn Girl. (Deel 5) #wattys2018

5

Nu dat het 'uit' is met Jack, omdat mijn en zijn ouders niet willen dat we verkering hebben, moet ik verder met mijn leven.

"Schatje!" Riep mijn moeder vanaf beneden. Ik rolde met mijn ogen en liep zuchtend naar de trap. "Wat?" Vroeg ik. "Wanneer zie je die Derek weer?" Vroeg ze. "Wat? Waarom?" Vroeg ik geïrriteerd. "Misschien kan je dan dit jurkje dragen?" Ze kwam aanlopen met zo'n bruine lange jurk.

"Nee mam! Dat is zo 2000. Het is 2031 weet je nog?" Vroeg ik. "Oh ja.. nou ja toen ik 16 was, was het helemaal in hoor." Zei ze teleurgesteld. "In jou tijd misschien ja." Ik loop weer naar mijn kamer.

In deze tijd dragen ze veel andere dingen, mam. Dacht ik.

-

Ik liep naar school en kwam Jack, Zach en Lily tegen. "Wat hoor ik nu heeft mijn beste vriendin een oogje op iemand?" Zach botste speels tegen mij aan. "Jack!" Riep ik. "Sorry ik kon het niet laten." Lachte hij. "Ja. En Jack ook op iemand!" Pestte ik terug.

"Oh ja!" Lily kreeg een big smile op haar gezicht. "Nee Lily je laat het!" Roep Jack. Jack en Lily liepen naar biologie en Zach en ik naar wiskunde.

Tijdens wiskunde kreeg ik in een keer last van mijn maag en rende de klas uit. Tijdens het rennen botste ik per ongeluk tegen iemand op. "Gaat het?" Hij stak zijn hand naar me uit. "Ja hoor." Ik pakte zijn hand en hij trok me omhoog.

"Hey Sue!" Zei hij opeens. "Derek?" Ik keek hem verbaasd aan. "Weet je.. ik wist dus echt niet dat jij hier op school zat hè." Lachte ik.

"Dat is oké." Hij glimlachte. "Je bent erg mooi als je lacht weet je." Hij deed een plukje haar achter mijn oor. Mijn buikpijn veranderende in vlinders, het was een raar gevoel..

"Dankje.. jij bent ook eh knap als je lacht." Stumperde ik. "Haha." Lachte hij. "Zou je vanmiddag wat willen doen? Als je tenminste tijd heb hoor.. ik hoorde namelijk dat het uit was.." Zei hij. "Van wie?" Vroeg ik snel. "Shitt! Toch niet van Zach hè? Oh ik ga hem vermoorden!"

"Dan zeg ik het wel niet." Lachte hij. "Had ik je al mijn nummer gegeven?" Vroeg hij. "Weet ik niet meer, je bent zo knap weet je.." waarom klink ik nu net zoals mijn moeder.

Die trouwens zo dom was om het uit te maken met haar vriendje, voor een jongen die tegen haar aan botste en ze kende hem nog niet eens!* (deel 1)

"Bedankt. Hier heb je mijn nummer." Hij scheurde een papiertje uit mijn map en gaf het. "Kon je het dan niet gewoon opschrijven? In plaats van mijn schrift te verminken." Ik pakte het aan. "Geven is leuker." Hij knipoogde en liep weer weg.

De school bel ging. "Was ik zo lang weg!" Riep ik naar Zach. Hij knikte en kwam naar me toe. "En waarom eigenlijk?" Vroeg hij.

Het liefst wou ik tegen hem schreeuwen dat hij een groot geheim doorverteld had aan een jongen die mij nauwelijks kent, maar ik loog..

"Ik had hele erge buikpijn." Oké dat dan niet..

"En ik kon niet meer lopen van de pijn, dus ik besloot om even in een hoekje te zitten tot het over was. En het is nu over." Loog ik.

"Je maandelijks periode?" Plaagde hij. "Kappen hoor." Ik sloeg hem in zijn buik en rende weg.