Vampir Akademisi

BOLUM 8

Bu kadar icten gülmeyeli asirlar olmus geliyordu.Bir an icin sadece simdiki mutluluguma odaklanabilmistim . ama Basimda dikilen Bay Sparta nin catik kaslarina gordugumde bir turlu kapatamadigim agzimi sonunda kapattim.Cidden 5 dk boyunca araliksiz kahkaga atmistim.

"Aren Ayaz.." Adimi soyleyis tarzindan kıl olunasiydi.Kotu bir seyler soyleyecegini simdiden belli ediyordu

"evet bay Sparta."dedikten sonra sertce yutkundum.

"Rakibinizi yendiniz .Ama unuttugunuz bir sey var kucuk hanim.Bir Gardiyan her zaman nerede durmasi gerektigini bilir ve asla kontrolunu kaybetmez."

"kontrol kaybi bir zayifliktir gardiyan adayi.Her zaman tek dusman olmayabilir bu yuzden dovuste dahil etrafinizi ve sizin oradaki konumunuzu iyi hesaplamaniz lazimdi.Benim amacim köpek gibi vahsi bir gardiyan degil Kontrollu ve duygularinin aklini golgelemesine izin vermeyen bir gardiyan yetistirmektir.Su zamana kadar size bunlari ogretemediysem bundan sonra da ogrenebilecek oldugunuzu sanmiyorum"

Agzim saskinlikla acik kalmis halde Bay Spartaya baka kalmistim.Tamam bana kizmasini bekliyordum ama assagilamasini degil.Sonunda sustugunda konustum.

"Bay Sparta belki dediklerinizde haklisiniz.Ama yenmeyi bu kadar istememin sebebi Leo nun cok guclu olmasiydi.Ben eger ona yenilirsem bir stroigi ye de yenilirdim dusuncesiyle hareket ettim.Sizin egitiminize ve sozlerinize gelirsek gelirsek bu durumda ben haric bu siniftaki herkez bir stroigiye yenilebilir oluyor."Siniftan duyulan bir nefes alma sesiyle agir bir laf soyledigim belli oluyordu.Ama bana hatalarimi guzel bir dille aciklamak yerine assagilamisti.Bence hakediyordu.Ayrica su an nedense cok cesurdum"Hareketler ozneldir Bay Sparta size uygun gelmemesi olagan disi degil."

Sessizlik icinde bir sure birbirimize baktik.Bakislarindan bana iyice uyuz oldugunu anlamistim.Iyi ben de ona uyuzdum zaten.Sanki dunyanin bir numarali gardiyaniydi kendisi.En iyisini o bilirdi!

"bu gece seni dersimde gormek istemiyorum.Simdi dusunu al ve salonu terket!"

Hic bir sey soylemeden ayaga kalktim ve Soyunma odasinin yan tarafinda olan duslara ilerledim.Bugun gercekten sinirlerim gerilmisti.Ve Evet sicak bir dus da gelirdi zaten.

Kan lekeli bir tshirtle de moroilerle dolu bir okulda da dolasilmasi da mantiksizdi.Yapilacak en mantikli sey bir dustu.Bu aptal gardiyanin dersine girmek degil!

Islak saclarla salondan cikip dogruca yurttaki odama gittim.saclarimin kafamdaki yaptigi serinligi bozmak istemeyerek kurutmadim.soyunup ustume mor geceligimi giydim.Uykum yoktu ama yatagima uzanip battniyeyi ustume cektim.

Gozlerimi kapattigimda aklima gelenlerden kurtulmak icin uyumak istedim ama yapamadim.

Aglamak isteyip icimdeki buruklugu atmak istedim ama gozlerimden yas gelmiyordu bir turlu.

Daha once hic kontrolumu kaybettigim falan olmamisti benim.Ama oteki zamanlarda sadece fiziksel gucumu kullanmistim.Leo y la dovusurken kullandigim sadece vucudum degik kalbimdi cunku.Ben kalbimdeki duygulardan ve  ofkemden de yardim almistim.

Cunku beni az daha yeniyordu...

ve bunu bir sonraki seferi de olacakti elbette.

Bu dusunceler aklima gelir gelmez dogruldum.Kabul etmek zorundaydim ki sinifa benden daha guclu biri gelmisti.Benim cok onumde degildi ama gerimde de degildi.Ama son yenilgisinden sonra onu bir daha yenecegim garanti degildi.

Ben bunu garantiye cevirmeliydim.

her gun saat 00.04 ve 00.08 arasi alistirma yapiyordum zaten peki ben bunu bir saat daha arttirsam yeterli olur muydu?Dersler normalde 00.01 de biterdi.Ben arada yuksek karolili bir yemek yerdim.ve biraz uyurdum.Kosma saatimi bir bucuk saate dusurup calisma saatini bir saat daha arttirsam olurdu.Boylece gunluk 6 saat + bir bucuk saat kosu yapmis olacaktim Ortalama yedi saat gunduz uykusu ve gece uyududugum iki saat de bana gereken dinlenmeyi saglardi.

Zaten baska ugrasacak bir isim yoktu.Ilk senemi saymassak üç senedir tek duzenli yaptigim sey vucuduma yatirim olmustu.Buradan kacip gittigimde ne bir kimligim ne de yapabilecegim bir meslegim olacakti.Evet biraz birikmis param vardi ama bir sekilde hayata tutunmaliydim.Beni olmus bilen eski arkadaslarimin yanina donmem de mumkun degildi.Hem onlara kalp krizi gecirtir hem de Moroiler beni hemen bulurdu.

Ha evet yalnis duymadiniz.

Beni suan bir Devlet kayitlarinda 15 yasinda bunalima girip falezlerden atlamis yani intihar etmis bir genc olarak gozukuyorum.Hatta bu olaya sahit 20 insan var.Yanlis duymadiniz tam  20!

intihar etme nedenim ise Kosu yarisinda doping kullandigim icin pisman olmakmis...

Doping kullandigim icin dunya rekorunu kirmisim yaziyordu internette.Cesedim denizde kayboldugu icin bedenime ulasip bunu kanitlayamiyorlarmis ama butun doktorlar benim doping aldigim konusunda hemfikirmis.Cunku o yastaki bir gencin bu derece hizli kosmasi imkansizmis.

Zaten Moroilerde benim bir dampir oldugumu o yaris sayesinde farketmislerdi.Beni yurt odamdan kacirip butun bu intihar senaryosunu yazmislardi.Onlar icin bunu yapmak cocuk oyuncagiydi tabi.

Ama beni asil yaraliyan benim cocuklugumu bilen arkadaslarima bir veda bile edememis olmamdi ve beni bir sahtekar ve intihar edecek kadar zavalli olarak hatirlayacaklariydi ki bu bana aci veriyordu.

Onlari arayip aslinda oyle olmadigimi soyleyemedim.Baslarda cok siki takip edildigim telefon ve internet olan yerlerde asla yalniz olamadigim icin bunu yapamamisken simdi ise aramak istemiyordum onlari.

Ne degisecekti?Artik beni buradan kurtaramayacaklari cok acikti.Aradan gecen 4 senede beni de coktan anilarina gommus olmaliydilar.Onlar bu gunlerde gidecekleri universite hayalleri kurarken ben nasil ozgur olabilirim diye dusunuyordum sadece.

Yalnizdim.Cok yalniz...Ama aklimda kurtuldugumda hala yasadigimi soylemeyi dusundugum biri vardi.Beni hala unutmadigini umdugum,Benim yaptigim iddaa edilen seyleri asla yapmacagimi bilecek biriydi o.

Hala biraktigim yerde miydi acaba?