Pamiętnik Lesbijki /1/

Rozdział *8*

2 luty

Minął miesiąc. Ja zamknęłam się w pokoju i nie wychodzę nigdzie praktycznie. Chyba że w nocy. Nie wiem co się ze mną dzieje. Zwykła nastolatka powiadacie...

-halo?- Zadzwonił do Mnie obcy numer. Często dostawałam głuche telefony. Zdarzało się to coraz częściej.
-No cześć słoneczko. -Powiedział głos po drugiej stronie.

-Z kim rozmawiam?- Powiedziałam powoli.

- Nie poznajesz? Oh, ty głupia Cipo. Poznasz za niedługo do zobaczenia...- Po tych słowach ktoś z drugiej strony po prostu się rozłączył! Bałam się.... A kto by się nie bał szczerze mówiąc.

Takie telefony dostawałam coraz częściej. Oraz SMS-y typu: "Za niedługo się widzimy" i "Pożałujesz jeszcze". Zastanawiałam się czy to nie Marysia. Ale ona do Mnie pisała ze swojego numeru więc po co by mi miała wygrażać. Nie wiedziałam kto to. Jeszcze myślałam czy to nie pomyłka... Ale czy takie przypadki się zdarzają?

Nie spałam praktycznie w nocy. Czułam się coraz gorzej. Słaba, niedoceniona, nie kochana... Te uczucia wzięły nade mną górę. Zaczęłam także samookaleczać sie znowu. Tak ZNOWU! Jestem głupia. Wiem. Ale nie chce żyć... Nie przechodzić przez to wszystko. Czemu Ja? Czemu akurat Ja?.. Inne nastolatki mają spokojne życie a ja 😥.. Szkoda słów.

12 luty

Cześć, nie Pisalam dawno dosyć. Dziwnie tak znowu zacząć. Mam anoreksje. Tak anorekcje leże w w szpitalu. Podają mi jakieś ochydne leki oraz jestem podłączona do chyba 3 urządzeń. Z dnia na dzień myślę czy nie odłączyć sie od nich i nie umrzeć. To uczucie jest czasem silniejsze.
Zapomniałabym.
Ostatnio po szpitalu kręcił sie jakiś chłopak. Wysoki, blondyn. O niebieskich oczach. Mogłabym przysiąc że skądś go znam.. Dziwne uczucie gdy znasz kogoś. A chociaż poznajesz i nie wiesz skąd. Ale wracając. Gdy siedziałam na parapecie przy oknie był "on". Siedział niedaleko mnie na ławce czytając książkę. Wpatrywałam sie w niego, miałam uczucie jakbym znała go wieki i on mnie również. Nagle on odłożył książke i patrzył sie na Mnie. Ja spłoszona oczywiście uciekłam ale to spotkanie było dziwne. Po tym wiele razy widywałam go w szpitalu.