Forgive Me

Chapter 1

KRISTA' S POV.

Nandito na ako sa airport ngayon. Finally after 5 years of staying abroad makakabalik na rin ako dito. But kami lang ni kuya ang umuwi dito sa pilipinas, because mommy and daddy decided na hindi nila iiwan ang trabaho nila doon.

Naglalakad na kami ni kuya palabas para hanapin si Kuya Jay dya kasi ang personal driver namin.

Kent: Na miss ko ang polluted air ng pilipinas. Sabi nya sabay langhap pa ng hangin. Hahaha baliw talaga tong kuya ko.

Krista: kuya naman eh baka magkasakit ka nyan!

Kent: concern si baby sis ko!!! Sabi nya sabay gulo nya sa buhok ko. Sanay na ako dyan!

Krista: hindi ah, ayoko lang mawalan ng kasama dito sa pilipinas!!! Magsasalita pa sana sya ng bigla na kaming tawagin ni kuya jay.

Kuya Jay: Naku sir kent, mam krista ang lalaki nyo na po parang kailan lang noong mga maliliit pa kayo!!!

Kent: kuya jay ganon talaga pag gwapo!!! Sabi nya kaya nagtawanan kaming tatlo. Sinakay na rin ni kuya jay yung mga gamit namin ni kuya. At sumakay na rin kami. Si kuya ang nakaupo sa front seat ako naman sa back seat.

For your information nga pala si kuya kent ay one year older than me. So ibig sabihin magkaklase lang kami. Ewan ko ba dyan, basta sabi nya mas mabuti na daw na magkaklase lang kami para nababantayan nya rin ako. Dito na pala kami mag- aaral.

HAlos mag iisang oras na kaming bumyabyahe napaka traffic kasi. Pero usually kapag wlang traffic 30 minutes lang ang byahe.

Kent: 5 years past but philippines doesnt change! Sabi ni kuya habang umiiling iling pa.

Kuya Jay: oo nga po sir eh, hindi kasi inaayos ng presidente. Naguusap lang nang nag uusap si kuya at si kuya jay.

Is Nicole still remember me pa kaya? Nicole is my childhood bestfriend noong bata pa kami kasama ko sya sa lahat at lagi ko syang kalaro. Naalala ko nga crush pa nya si kuya eh.

Krista: Ah kuya jay matanong ko lang po kung lumipat na po ba ng bahay sila nicole?

Kuya Jay: Yun po bang bestfriend nyo mam? Naku hindi pa po. Miss na miss ka nga po nun eh. Nung araw na nawala ka po hinahanap kapo nya tapos iyak sya ng iyak ng sinabi ni Minda na umalis na kayo. Nabuhayan naman ako ng dugo doon. I really miss my bestfriend.

MAgmula kasi ng umalis kami nawalan na ako ng communication sa kanya. Si Ate Minda pala ang asawa ni Kuya Jay sila yung care taker namin sa bahay.

After how many years finally we reach our subdivision. Namiss ko tomg lugar na to. Dumaan kami sa park naalala ko dito kami madalas maglaro ni nicole noon. Maraming masasayang memories ang nabuo namin dito. Nadaanan rin namin ang pool area ng subdivision na ito. Pero hindi na katulad ng dati na maraming batang naliligo ngayon nagmimistulan nalang itong water garden. Naalala ko na naman, naalala ko ang dahilan kung bakit kami umalis noon.

Ng makarating na kami sa tapat ng bahay. Ay bumaba na kami ni kuya pero bago pa man ako makapasok sa gate biglang may sumigaw.

Nicole: KRISTA!!!!!!   WAHHHHH!!!! BESTFRIEND I REALLY MISS YOU!!!! Sigaw ni nicole! Wow grabe I really miss this girl. Nagmakalapit kami sa isat isa walang sabi sabi niyakap namin ang isat isa. Matagal  pa kaming magkayakap. Dinadama ang mga panahon na nawalay kami sa isat isa.

After a few minutes nagkalas na rin kami.

Krista: I miss you bestfriend!!!

Nicole: Sira ka pala eh. Alam mo nakakainis ka bigla bigla ka nalang nawawala. Hindi mo alam kung gaano ako nasaktan ng umalis ka. Nawalan na nga ako ng favorite cousin that time nawalan pa ako ng bestfriend. Yeah! Naalala ko na naman. Napakalaki ng kasalanan ko sa bestfriend ko, hindi lang sa dahil iniwan ko sya kundi dahil hindi ko sinabi sa kanya ang totoo. Oo nga pala favorite cousin nya yon.