Bad FAM

Κεφάλαιο 5: Πείνα

Οι αισθήσεις μου επανήρθαν αλλά δεν εχω την δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου . Πασχίζω να τα ανοίξω αλλά δεν τα καταφέρνω. Τα βλεφαρίδες μου είναι τόσο βαριά. Καταφέρνω να αφήσω ένα μουγκριτο
"Εμιλυ ? Είσαι καλά ω θεέ μου λες να ξυπνήσει"
"Σιγουρα θα ξυπνησει . Δεν παιθαίνει ένας θεμελιακος τοσο ευκολα . Κουφός είσαί ; Ασε την να συνέρθει " του είπε . Γιατί του μιλούσε τόσο εχθρικά μήπως τσακωθηκανε καθως ήμουν λιπόθυμή .

Τελικά κατάφερα να κουνήσω τα χέρια μου και τα έφερα στο κεφάλι μου . Άνοιξα τα μάτια μου και ένας βαρύς πονοκέφαλος με κτύπησε κατακουτελα.
"Εμιλυ?" το ψηλο αγόρι μου ειπε ενω τα γερά του μπρατσα με αγγαλιασαν προσπαθώντας να με συνεφερουν.
"Τι εγινε? Με ξυπνησατε. Και πολυ θα ήθελα να κοιμηθω για ακομη λιγο. Εχθες ειχαμε μια μεγαλη και κουραστικη νυχτα. Γι αυτο θα το εκτιμούσα αν με αφηνατε να κοιμηθω" ειπα τριβωντας τα μάτια μου. Τα δυο αγορια με κοιτουσαν με γουρλομενα ματια. Τι ειχα κανει? Έκανα κατι λάθος ?
"Γουαου. Σιγουρα αυτη την φορα ειπε πολλα παραπανω. Μετρα τις λεξεις. Τριαντα. Γουαου. Ποσες ηταν την τελευταια φορά ? 15?" για ποιο πραγμα μιλούσε ο Μαρκ? Για ποια τελευταία φορα δεν μπορω να καταλαβω
"Ναι οντως αλλα τουλαχιστον ειναι καλα. Προτιμαω να εχω την μουρμουρα της και να ξερω οτι ειναι καλα" ειπε ο Αντριου και γελασε. Ποια μουρμουρα. Μιλαω πολυ? Οχι βεβαια . Τι χαζος που είναι. Τωρα οταν σηκωθω θα του δειξω εγω ποιος εχει την μεγαλυτερη γλωσσα. Σηκωθηκα πανω και τα ποδια μου μουδιασανε ενω το κεφαλι μου ητανε σαν το τρενακι του λουναπαρκ. Ήμουν ετοιμη να πεσω κατω στο εδαφος οταν ο Αντριου με αρπαξε απο την μεση και με σταθερπποιησε.
"Ελα μωρε. Τωρα ξυπνησες και θες να περπατησεις?"
"Θα σου δείξω εγώ ποιος ειναι που μουρμουραει" ειπα ενω πρασπαθουσα ναββρω την ισορροπία μου και τον αγνοουσα που μου ελεγε να παω πισω στο κρεβατι μου. Η αληθεια ειναι οτι τα ποδια μου ηταν πάρα πολύ κουρασμενα και δεν αντεχαν το βαρος μου αλλα εγω σαν την πεισματαρα που ειμαι δεν ελεγα να παω πισω
"Αντε ντε. Πηγαινε πισω θα σε γαργαλισω. Μια βδομαδα ησουνα εκει πανω πως περιμενεις μολις σηκωθεις να βρεις την ισορροπία σου;"
Τι; Τι εννοουσε μια βδομαδα. Δεν μπορει να ειναι αληθεια. Εγώ το τελευταίο πράγμα που θυμαμαι ειναι οταν ημουν στο δωματιο μου και ο Αντριου με γαργαλουσε. Δεν θυμαμαι τίποτα άλλο γι αυτό και υπέθεσα πως είχα αποκοιμηθει. Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμάμαι μια εβδομάδα. Είχα μείνει με το στώμα ανοιχτό και γουρλομενα ματια είδα τον Μαρκ να με κοιτάει γεμάτος απορία . Τάραξε από τον τοίχο που ήταν ακουμπησμενος και ήρθε προς το μέρος μου. Με πήρε από τα χερια του Αντριου και με μετεφερε στο κρεβατι μου στην άλλη πλευρά του δωματίου.
"Μείνε εκεί τουλάχιστον μέχρι τις 3 όπου θα πάμε για την τελευταία σας πασαρέλα για τον Armani." ειπε και μου χαιδευσε το μάγουλο μου. Καλά βρε παιδιά ποιος ήταν ο στόχος του και γιατί ήταν τόσο φιλικός έτσι ξαφνικά; Καί... τότε το στομάχι μου αποφάσισε να κανει την κατάσταση πιο ακόμη και αποφάσισε να μιλήσει. Ναι πειναγα. Και αυτό αποδεικνύει το ότι ήμουν αναισθητη για μια εβδομάδα. Τα αγόρια έσπασαν στα γέλια και εγω σταυρωσα τα χερια μου και τους κοίταζα ενοχλητική αλλά κατά βάθος ήξερα ότι μου άρεσε όταν με πείραζαν.
"Τι θες να φας? Αχαχαχ. Άφησε με λίγη ώρα να ηρέμησω. Αχαχαχαχ. Ξέρεις δεν θα ήταν τόσο αστείο αν είχαμε ξανά ακούσει το στομάχι σου να παραπονοεται για φαγητό αλλά ήταν η πιο ακατάλληλη στιγμή αχαχαχχαχα" ειπε ο Αντριου
"Ναι οκαυ?Τελείωσες με την διάλεξη σου; Διότι πεινασα." ειπα και σήκωσε τα χερια μου απεγνωσμένα στον αέρα.
"Εντάξει μωρέ ηρέμησε. Θα παραγγέλνουμε πίτσα" ειπε ο Μαρκ και πλησιασε το τηλέφωνο για να παραγγείλει.
"Οχιιιιι" ειπα και άρπαξα το χέρι του ενώ και οι δύο με κοιτουσαν με ορθανυχτα ματιά "Εννοώ όχι προτιμαω να φτιάξω κάτι. " Τα αγόρια είχαν ενθουσιαστεί διότι συνήθως λόγω της δουλειάς δεν έχουμε χρόνο για σπιτικό φαγητό και ετσι συνήθως τρώγαμε απ έξω.

"Θα μας φτιάξεις και εμάς κάτι έτσι δεν είναι? Είναι σχεδόν μεσημέρι" ειπε ο Μαρκ. Αυτός και αν είχε πολλή καιρό να φάει σπιτικό φαΐ . Αυτό είχε διπλή δουλειά και μοντέλο και σχεδιαστής. Που να βρει χρόνο ο καημένος. Πωωω τι έχω πάθει καλέ; Ποτέ πρόλαβα να τον συμπαθησω τόσο;
"Ναι φυσικά. Θα φτιάξω φικετακια κοτόπουλου με σως παπρικας και πατάτα στο φούρνο και μια σαλάτα για να σπάσω την μονοτονια"
" Τι λες Πωωω. Πολύ γκουρμεδια θα μας κάνεις μωρέ . Αντε βιάσου και πειναμε. "
Σηκώθηκα και η ζαλαδα μου είχε κάπως περάσει και μπόρεσα .
Πηγα κάτω και εστρωσα το τραπεζι εφτιαξα το φαγητό και επιτελους εκατσα να φάω μαζί μετα αγόρια . Φαινόταν να τους αρέσει . Πήρα με το πιρούνι μου λίγο κοτόπουλο και το έφαγα .Κάτι δεν πήγαινε καλά . Το στομάχι μου ένιωσε άρρωστο ,ανατρίχιασα και αμέσως έχασα την όρεξη μου για φαί . Έτσι σταμάτησα και δεν έφαγα άλλο . Τα αγόρια τα καταβρωχθησαν όλα . Μάλλον όσο ήμουν αναισθητη μόνο πίτσα έτρωγαν . Σήκωσα το πιάτο μου και είπα
"Πρέπει να πάω να ετοοιμαστώ για απόψε . Δεν είμαι καθόλου έτοιμη . Ωω θεε μου δεν πήρα ο ρούχο με το οποίο θα εμφανιστώ πρώτα . Πρέπει να πάω τώρα να το πάρω "

" Στο πήραμε εμείς όταν πηγαμε να πάροουμε το δικό μου . Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα . Κάθησε να φας θα σε βοηθησουμε να ετοιμαστείς " είπε ο Άντριου
"Βασικά δεν πεινάω " είπα κάπως σιγανά . Εκείνη την στιγμή γύρισαν και οι δύο και με έβλεπαν με γουρλωμένα μάτια
"Τί ; νόμιζα οτι πεινούσες . Γι αυτό έκανες ολόκληρο γεύμα " Εκείνη την στιγμή το στομάχι μου ήταν σε άθλια κατάσταση . Δεν μπόρεσα πήγα αμέσως στο μπάνιο και έκανα εμετό...

Την ίδια ώρα στην κουζίνα :
"Νομίζω ήρθε η ώρα να την πάμε. Εξασθενιζει κάθε δευτερόλεπτο που μιλάμε" ειπε ο Αντριου
"Έχεις δίκαιο. Αύριο όμως. Σήμερα έχει το σόου. Αύριο μόλις ξυπνήσει θα την πάμε" ειπε ο Μαρκ.