Bad FAM

Κεφαλαιο 11 :Ακου μικρη

"Πφφφ αχαχαχαχαχαχχαχααχχα. Καλο εεε. Σε παραδεχομαι. Black humor αλλα καλο" ειπα και γελασα. Ήταν το ανεκδοτο της ημερας.
"Σε αφηνω να γελασεις οσο μπορείς τωρα που μπορεις." ειπε και κοιταξε μπροστα ενω ειχε ξεκινησει το αυτοκινητο και οδηγουσε κρατωντας με το αριστερό χερι το τιμονι (μιλαω για δεξιοτιμονα αυτοκινητα χεχεχε). Δεν μιλησα αλλα σιγουρα σταμστησα να γελαω. Επεξεργαζομουν σιγα σιγά τις πληροφοριες και ενωνα τα κομματια. Μαλλον αυτος ήταν ο λογος που δεν ηρθε ακομη να με βρει. Δεν μπορει . Αν χανομουν αυτο που θα εκανε καποιος πρωτα ειναι να κοιτάξει γυρω απο την περιοχη του κλαμπ. Δεν ειχα χαθει και τοσο πολυ.
"Αληθεια μου λες;" ειπα
"Κοριτσακι μπορει να μην σου τα λεω ολα αλλα ψεματα δεν λεω και ουτε ειπα ποτε. Αλλα αμα θες μην με πιστεψεις. Δεν ενδιαφερομαι και τοσο" ειπε. Σαστισα λιγακι απο τον τροπο του
"Εσυ πριν λιγο δεν ειπες πως θα νιωθεις τυψεις αν πάθω κάτι;" ειπα και τον κοιταξα με σταυρωμένα χερια. Αυτος ξεφυσηξε και ειπε
"Ακου εγω ειπα αν πεθανεις. Δεν με ενδιαφερουν ουτε τα αισθηματα σου ουτε το πως ζεις. Εμενα με νοιαζει αν πεθανεις. Αν πεθανεις τοτε θα ειναι σαν να πεθαίνει κάτι σημαντικό για μενα. Οχι πως με νοιαζεις. Αλλα αυτη ειναι η καταρα του να πιεις το αίμα μου." Τι ηλιθιος. Να του στριψω τον λαιμο ηθελα
"Σταματα τωρα το αυτοκινητο" ειπα εκνευρισμενη. Τι με ειχε πιασει. Αφπυ ηξερα πως ποτε δεν θα βρω καποιον να με αγαπήσει σαν οικογενεια. Καο αυτος ουτε 24 ωρες δεν με ξερει.
"Τι;"
"Σταματα το τωρα σου λεω" αυτος γελασε και συνεχισε την πορεια του. Εγω ανοιξα την πορτα πανω και πηδηξα εξω. Κυλιστικα λιγο και τα ρουχα μου ηταν χαμος ενώ το παντελονι μου σκιστηκε . Αυτος πατησε αποτομα τα φρενα και ενα συννεφο σκόνης πεταχτηκε προς τα πανω μου γι αυτο εκλεισα τα ματια μου και αρχισα να βηχω. Οταν τα ανοιξα ο Αλεξ ήταν μπροστα μου και ειπε " θεε μου αληθεια εισαι τρελη " με αρπαξε απο το μπρατσο με σηκωσε και με καθαρισε λιγο και μετα με εσπρωξε στο αυτοκινητο εγώ δεν εμπαινα. Οχιι δεν θα εμπαινα.
"Έτσι εισαι; Ενταξει" ειπε και με αρπαξε με εβαλε στο σβερκο τπυ με πολλη ευκολια και με μετεφερε στο πίσω μερος του αυτοκινητου. Ανοιξε το πορτμπαγκαζ. Με ειχε βαλει μεσα στο καπο και πριν το κλεισει ειπα
"Οχι.. Οχι μην τολμησεις να με κλεισεις εδω μεσα"
"Εσυ το ζητησες" ειπε και γελασε ενω το εκλεινε. Εγώ χτυπουσα το ταβανι και προς τα μεσα για να με ακουσει
"Μαλακά βγακε με απο εδω αλλιως θα το σπασω. ΤΩΡΑ!!!!!! ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ ΕΙΣΑΙ? Η ΠΑΛΑΒΟ. Ω ξεχασα και τα δυο"
"Κανε οτο θελεις θα σε βγαλω απο εκει οταν φτασουμε εκει που θέλω. Α και σε ακουω δεν χρειαζεται να φωναζεις. Δεν ειναι και το καλθτερο αυτοκινητο για μερικες περιστασεις. Πολυ στενο, δεν ειναι ηχομονωτικο σκεφτομαι να το αλλαξω " τι μαλακας που ειναι, τωρα θα του δειξω. Οταν φτασαμε πειρα μια ανετη στάση εκλεισα τα ματια μου και εμεινα ακινητη και επαιζα την πεθαμενη. Κατεβηκε απο το αυτοκινητο και ανοιξε το πορτμπαγκαζ. Για καμποσι ωρα δεν ενιωσα καμια δραστηριοτητα αλλα υστερα ενιωσα καποιον να με πιανει απο το ποδι. Με τραβηξε απο το ποδι και με ερηξε κατω στο χώμα. Αμεσως ανοιξα τα ματια μου και ειπα
"Αουυυ. Τρελος εισαι?" και αυτος με κοιταξε με το ενα του φρυδι υψωμενο
"Ρωτάω κιολας" ειπα στον εαυτο μου. Με αρπαξε απο το μπρατσο και με πηρε μεσα στο κλαμπ
"Μαλακα" ειπα.
"Ασε τους χαρακτηρισμους παρε το αυτοκινητο σου και φυγε"
"Εγω δεν, ηρθα με τον Μαρκ με την λιμο. Δεν εχω πως να παω πισω." ειπα δείχνοντας συγχησμενη.
"Δεν ειναι δικο μου προβλημα. Παρε τηλεφωνο τον αγαπημενο σου Αντριου " ειπε μου εδωσε το σταθερο τηλεφωνο και εφυγε προς τον πανω οροφο. Πληκτρολογησα τον αριθμο και χτυπουσε μεχρι που ο Αντριου απαντησε
" Αντριου μπορεις να ρθεις να με παρεις?" του χρωστουσα παρα πολλά. Οπως μια μπουνια στο ματι ενα χαστούκι στο μάγουλο, μια κλοτσια στα ανδρικα του όργανα. Πολλα...
"Που ησουν? Ειχαμε συναντηση στο γραφείο αναγκαστηκα να πω πως ησουν αρρωστη με πυρετο" Ουτε ενα γεια. Ουτε ενα εισαι καλα;
"Ναι Αντριου μου ειμαι μια χαρά οχι οχι τιποτα κακο δεν συνεβη θα σου πω οτι συνεβηκε οταν ερθεις. Τι? Εψαχνες για μενα ολη μερα? Ουτε πηγές στα προσωπικα δωματια ολη την νυχτα και με προσεχες παρα πολυ. Τιποτα κακο δεν εγινε. Ελα να με πατεις σε παρακαλώ. Και μην παρεις το αυτοκινητο μου δεν σου επιτρεπω. Παρε το δικο σου" μαλλον έμεινε αφωνος. Το εκλεισα και εκατσα πανω σε ενα απο τα ψηλα στουλ. Ακουμπησα τους αγκωνες μου στον πάγκο και καλυψα τα ματια μου με τις παλαμες μου. Ξεφυσηξα και περιμενα μεχρι να ρθει. Ηρθε μπηκε στο κλαμπ σαν κυριος με τα χερια στις τσεπες και το αηδιαστικα 'θελω να γινει' ωραιο χαμογελο του. Ημουν πολυ θυμωμενη ο Αλεξ ειχε κατεβει εκειμη την ωρα κατω και πηγε στο μπαρ μαλλον για να βαλει λιγο ποτο. Ετρεξα προς τα πανω του (Αντριου) και του εριξα ενα χαστουκι που δεν θα ξεχνουσε ποτε. Βγηκα απο το κλαμπ και μπηκα μεσα στο αυτοκινητο του. Ηταν μια μαυρη ferarri. Μπηκα μεσα και με ακολουθησε και αυτος. Φαινοταν θυμωμενος. Ξεκινησε το αυτοκινητο και αρχισε να οδηγα μακρια απο το κλαμπ.
"Τι επαθες. Τρελαθηκες;"
"Την επομενη φορα να προσεχεις σε ποιον με κατηγορεις."
"Τι εννοείς;" ειπε καθως κοιταζε προς τον δρομο.
"Νομιζα πως ησουν οικογενεια μου. Νομοζα πως με εμπιστευοσουν και οτι μπορουσα να σε εμπιστευθω και γω. Νομιζα πως βοιαζομουν για σενα. Ξερω τι ειπες το πρωι στον μπαρμαν οταν ξυπνησες μεσα στο πεοσωπθκο δωματιο"
"Χμμ. Γαμωτο. Το ηξερα πως φερομουν ηλιθια. Ζηλευα. Ζηλευα παρα πολυ. Αυτος παντα μα πάντα σε διεκδικει. Δεν θελω να σε χασω ξανα"
"Έχει να κανει με το παρελθον μας ως βρικολακες; Αν ειναι αυτο σου λεω οτι δεν είμαι αυτη που ηξερες στις προηγουμενες ζωες. Ειμαι η Εμιλυ που ηξερες εδω και σχεδον τρια χρονια."
"Το ξερω συγνωμη. Απλα δεβ θελω να σε χασω. Σημαινεις πολλα για μενα. Περισσοτερο απο φιλη απο αδερφη απο οικογενεια. Και με πιανει η τρελα οταν φλερταρουν αλλοι μαζι σου" Τιιιιιιιιιιιι. Ομιτζι. Τι εννοει; Ελα ρε Εμιλυ μην εισαι χαζη ξερεις πολυ καλα τι σημαινει σε γουσταρει. Σιωπη επεσε στο αυτοκινητο καθως μπεναμε μεσα στο παρκινγκ του ξενοδοχειου. Μπαρκαρε και μειναμε λιγη ωρα σιωπιλοι. Αρχιζα να τον συγχωρω παρόλο που τιποτα δεν δικαιολογουσε τα λογια του.
"Πες μου τι εγινε"
"Μεεε... Με ειχε κυνηγησει ο Αλεξ και μετα χαθηκα αλλα σημερα με βρηκε πριν λιγες ωρες και με επεστρεψε στο κλαμπ"
"Αν ειναι μονο αυτο ευτυχως" ευτυχως? Χαθηκα για μια ολοκληρη μερα μεσα σε κυριολεκτικά ερημο και δεν ηταν και τοσο μεγαλο προβλημα
"Μονο να μην ηπιες το αιμα του και ολα τα αλλα δεν πειραζουν." πως του το λεμε τωρα μου λες;
" Η αληθεια ειναι πως... Πως οταν με κυνηγησε με αναγκασε να πιω το αιμα του " ειπα. Ειχε κοκκινησει ολοκληρος και χτυπουσε τα δαχτυλα του ανεξελεγκτα πανω στο τιμονι ωσπου γυρισε να με δει. Οι νευρες στο μετωπο του ειχαν βγει και ειχε σφηγμενα τα δοντια του. Υψωσε την γροθια του απο πανω μου και εγω βουλιαξα μεσα στο πατωμα βλεπωντας τον. Ω θεε μου. Πως ειχε γινει ετσι η ζωη μου?

Αυτο λοιπόν συνεχιστε να το διαβαζεται σας παρακαλω και να με υποστηριζεται. Υποσχομαι πως δεβ θα ειναι για πολύ ακόμη αυτη η συγχηση . Θα ξεκαθαρισουν τα πράγματα σύντομα!!
ΨΗΦΙΣΤΕ!
ΑΦΗΣΤΕ ΣΧΟΛΙΟ!
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΜΕ!!!