Ik bleef maar bellen en bellen maar het had geen nut. 'Mevrouw?' Zei de dokter 'ze heeft niet lang meer, u kunt beter afscheid gaan nemen'. Afscheid nemen, ik hoor nu helemaal geen afscheid te nemen van m'n dochtertje. Dit klopt niet, dit kan niet, ik geloof het niet. Ik zat voor me uit te staren terwijl de dokter tegen me aan het praten was en Sammy stond hem zowat uit te schelden. 'Komt u mee?' Zei hij rustig en ik liep achter hem aan en Sammy ook. Sammy pakte m'n hand vast. Ik liep naar binnen en zag Maaike liggen, er zat een draadje in haar neus en ze lag aan infuus. reageren of bewegen deed ze niet, maar ze leefde nog wel. Ik begon haar te vertellen over dat we haar nooit zouden vergeten en dat ik van haar hield terwijl ik haar hand vasthield. Er liepen tranen over m'n wangen en ook over die van Sammy. Terwijl ik aan het praten was begon opeens het apparaat heel lang te piepen. Er kwamen allemaal mensen binnen rennen en Sammy en ik werden de kamer uitgezet. Ik raakte in paniek en begon heel hard te huilen. Sammy knuffelde me en probeerde me te troosten maar ik fuwde hem van me af. 'Nee!' Riep ik 'dit kan niet ze is pas 3!' Ik begon stoelen door de gang heen te gooien. Ik was echt heel erg boos. Na een paar stoelen kapot gooien leunde ik tegen de muur aan en liet mezelf vallen. Daar zat ik dan, op de grond, er stonden allemaal mensen om me heen om me te kalmeren en te troosten maar het boeide me niet. 'Mevrouw?' Zei de dokter 'sorry ze heeft het niet gehaald'
JE LEEST
Our future Ft. Magcon
FanfictionLet op: dit is een vervolg van mijn eerste boek 'our life ft. magcon' voordat je dit boek gaat lezen is het misschien handiger als je het andere boek eerst leest, om verwarring te voorkomen. Als je hem al hebt gelezen dan weet je ongeveer al waar d...
