After

Chapter 2

Chapter 2: Sa dati

Di kalayuan sa palengke ay may isa ng restaurant na masasabi niyang may sinasabi na, hindi man ito lubos na grandiyoso. Siyempre ang Alegros ay isa lang naman na tanyag na lugar sa distritong iyon. Ngunit hindi naman ito kasing equipped ng mga restaurant sa syudad ngayon.

"Good Mo---" nagtataka siya nang biglang napatanga ang sumalubong na isang matandang tauhan sakanya. It's seemed like the old man had seen something not normal at her.

"Good Morning, your bestseller for breakfast please."

Nasabi niya nalang since ayaw niya nang magtagal ito sa kanyang harapan. Para kasi itong natuklaw ng ahas at may kakaiba rin sa ginagawa nitong pagtitig nito sakanya. Is it recognition? Well, baka isa ito sa mga nag hatid sakanila paalis ng Alegros gamit ang itak at mga maliliit na troso matapos na walang habas silang palayasin sa sinunog nilang kubo.

May kung anong kumirot sa bandang dibdib ni Azalea. Pain again, it has always been like that. Though it is not as painful and as not bearable as before but pain and injustice just always had a way of hurting her. She needs to relax, she needs to compose. She is not that vulnerable teenage girl that they can step on to. Nagbago na siya. Binago niya ang sarili niya para kung sakali man na dumating nga ang panahong ganito ay hindi na siya maalipusta ng hindi lumalaban.

She occupied a seat na hindi gaanong pansinin at walang gaanong tao. It's a for- two table na nasa bandang gilid ng restaurant malapit sa pintuan, it is placed in the corner of the restau. Eleven years may seem so long but, she has no idea how people will react pag nalaman ng mga ito na isa na namang Serda ang umapak sa Alegros. Or maybe she is just overthinking, what is it to be nervous of? She kept telling herself. Maging siya mismo ay hindi niya alam kung ano ang kinakatakutan niya. Ang malaman ban g mga taong kinausuklaman sila na nakabalik na siya? O ang malaman na wala din duon ang dahilan kung bakit siya nagbalik pa.

Napadpad ang tingin ni Azalea sa kaha ng restaurant ng maramdaman niyang may mga mata na nakatitig saakin. It's the old guy again. The guy, by the looks of him is around 55-60's, and she must be wrong nung sinabi niyang tauhan ang lalaki dito.

Maybe he's the owner or the manager based on how the staffs treat and call him. She's not really comfortable on how he kept an eye to her kaya nag pasya na siysng ipa take out nalang ang inorder niyang breakfast and decided to just go straight to the house she bought by the name of Mrs. Azalea Ruiz.

She's married, yes. And she is sigle, as well.

<ifN