Mr. COLD (the heartbreaker)

Chapter 16

CHAPTER 16

Sa nakalipas na mga linggo ay madalas kong kasama ang buong team. Nasanay na rin sila sa pagbabangayan namin ni Kurt. And as weird as it may seem, I was starting to get used to it too. I would get mad, he would too, but it was always a part of it. And it was okay. It had been a part of my daily routine and without it, I didn't think our days would have been complete. Not just me but all of us. Kurt might deny it all he wants, but deep down, I knew he got used to it, too.

"Ay sorry!" natatawang lumapit sa akin si Bryan para kunin ang bolang muntik na tumama sa mukha ko. Sinamaan ko sya ng tingin.

"Careful!" sabi ko at inirapan sya. "Nasaan na ba ang captain nyo? Ang tagal na nating naghihintay dito ah?"

"Galit ka na naman?" sabi ni Ron, napapailing.

"We're all tired. We have exams coming at kultado ang isip ko from all the readings that I did. Ba't kailangan pang mag schedule ng practice kung sya mismo ay hindi sumusunod sa napag-usapang oras?" naiinis na sabi ko.

Tumango silang lahat sa sinabi ko.

"We are here for almost an hour already and where is he? He's probably still wrapped up on the comfort of his bed!"

Tinignan ko ang aking wrist watch at mas lalong nainip. "Know what? Let's leave early. Ang mahalaga ay nagpunta tayo."

Nag-alangan sila. Kahit jerk sya ay magaling syang team captain and he was respected and he deserved it. Ayoko mang aminin ay iyon ang totoo.

"You don't even have to practice. You're good enough." I knew this is dirty but I have to play this card. This would definitely boost their ego.

Sabay-sabay silang nagtayuan at napangisi na lang ako.

"Point taken," mayabang na sabi ni Kristian.

"Why do we even practice?" dagdag pa ni Carlo.

Mga uto talaga!

I over did nodding my head. "You're too good to be practicing every weekends all day long. You need to chill," maarteng sabi ko pa.

"Carlo, sa inyo?" sabi ni Emman na kinuha na ang mga gamit nya. Silang lahat ay kinukuha na ang kanilang mga gamit.

Nang sabay sabay na silang halos paalis ay sobrang lawak na ng ngiti ko. "Take care, you guys!" kumaway pa ako.

Pabalyang umupo si Ice sa tabi ko. "Nice, L.A."

Para akong walang narining at nakangiti na lang din na inayos ang gamit ko.

"He's going to be really pissed," humihikab na sabi nya at pumwesto ng higa sa tabi ko. Tinakpan nya ng braso ang mata at nakangiting nagpahinga.

"Not our fault." Nang matapos ayusin ang gamit ay tumayo na ako. "Uwi na 'ko."

Bago makatayo ay naunahan pa ako ni Ice at mabilis na inayos ang gamit nya.

"Patambay."

Nakangiti sya sa akin na tinaasan ko lang ng kilay.

"Bakit?"

"I have nowhere to be," nagpapaawa pa syang tumingin sa akin.

Inirapan ko na lang. "Fine."

Akala ko ay sya lang ang sasama pero tumayo din si Yuan at Steven para sumunod. Hindi na lang ako nagkomento. Gustong gusto ko na mahiga at sobrang bitin pa ko sa pahinga.

Iniwan ko sila sa living room pagdating sa bahay. I'm going to prepare nachos for them.
Pagbalik ay nadatnan ko silang nagkakasiyhan. One thing I noticed is that they always carry cards with them. Libangan daw.