Xtra-Love (Completed)

Chapter 7

Chapter 7

Maaga akong pumasok kinabukasan with high spirit.  Nakangiting bumati sakin si Mae.  Hindi ko maitago ang excitement ko sa trabaho kaya hanggang tenga ang ngiti ko the whole time.  Ipinakilala ako ni Mrs. Lopez kay Mr. Gonzales kanina.  Mabait naman pala ang boss namin, palangiti kasi ito.  Mukhang hindi marunong magalit.  Sa tingin ko nasa late 50's na ang edad nito.  Napag-alaman kong naging lead vocalist pala ng banda noon si Sir Ron kaya nagtayo sya ng ganitong negosyo.  Ayaw nya raw magpatawag ng Mr. Gonzales, dahil feeling nya daw tumatanda sya.

Inikot namin ni Mrs. Lopez ang buong building.  Nasa 2nd floor pala ang recording studio.  Mas lalo akong na-excite nung makita ito.  Bigla ko tuloy naalala nung minsan eh mag-recórd ako ng kanta para sa kanya. 

Para kay Mike. 

Hindi ko na sya dapat iniisip pa.  Mabilis ko namang ibinalik ang atensyon ko kay Mrs. Lopez.  Umakyat naman kami sa 3rd floor, ito pala ang nagsilbing conference room.  Nandito rin nakalagay ang iba pang mga files at CDs.  Ipinakilala nya rin ako sa iba pang mga empleyado.  Hindi naman ako nahirapang tandaan ang mga pangalan nila dahil iilan lang naman ang mga kasamahan ko.  Kung hindi ako nagkakamali, eh pito lang kami.  At tatlo lang kaming babae.  Ako, si Mae, at si Jenny.  Si Jenny ang nagsisilbing talent scout.  Ang mga lalaki naman eh mga married na.  Sila ang may mabigat na role dito.  Dahil sa kanila dumadaan ang bawat kantang naisasa-plaka.  Bilib ako sa kanila dahil matiyaga silang nagtatrabaho para sa mga pamilya nila.  Hindi ko tuloy maiwasang maisip si daddy.  Napaka-dedicated kasi nun sa trabaho.  Sobrang bait din nun sa mga empleyado nya dati.  Siguro kung buhay pa sya, alam kong susuportahan nya ang pangarap kong maging singer.  Who knows, baka naging sikat na singer na ako ngayon.

Hay naku! Eto na naman ako, nangangarap ng gising.  Nabubuhay kasing muli ang pangarap kong yun lalo na at dito ako nagtatrabaho.  Libre namang mangarap, diba?

...

Magkasabay kaming umuwi ni Mae ngayon, nagkakwentuhan kasi kami kaninang break time at nalaman ko na medyo malapit lang sa subdivision namin ang inuupahan nya.  Kaya napagkasunduan namin na palagi na kaming sabay pauwi. Mula 8 am hanggang 5 pm ang duty namin. 

Habang sakay ng jeep, patuloy pa rin ang pagkukwento ni Mae.  Madaldal pala talaga sya, at pareho kami.  Kaya nga madali kaming nag-click.

"Hoy Gail, alam mo na ba ang latest news ngayon?"

"Oh, ano yun?"

"Yung bagong singer na Pinoy na sumikat sa ibang bansa.  Si Red?"

"Red?"

Bigla naman akong na-excite sa sinabi nya.  Naisip ko kasi bigla ang kaibigan kong si Red.  Mahilig din kasi yung kumanta at pangarap din nung maging singer. 

Anak sya ng isa sa mga matagal nang empleyado ni daddy.  Magkahiwalay ang parents nya at naiwan sya sa kanyang ama.  Hindi rin nito alam kung nasaan na ang kanyang ina.  Ang alam lang ni Red eh sumama ito sa ibang lalaki at iniwan sila.  Ngunit nagkasakit ang ama nito at kalaunan ay namatay.  15 years old lang si Red noon, matanda sya sakin ng isang taon.  Naawa naman si daddy kaya pinatira nito si Red sa bahay namin at pinag-aral.  Nung una, hindi ko talaga sya makasundo dahil palagi nya akong inaasar.  Pero nakasanayan ko na rin at na-realized kong ganun lang talaga sya.  At sobrang close nya kay Trixia. Parang silang dalawa na nga ang magkapatid nun, pinagselosan ko pa yun dati. 

Tatlong taon na rin nung huli ko syang makita.  Nakakuha kasi si Red ng scholarship from the University of California.  Hindi nya nga nakwento sakin na nag-apply pala sya ng scholarship dun.  Matalino rin naman kasi sya kaya sayang din kapag hindi nya tinuloy.  Sobrang nalungkot ang parents ko nun dahil napamahal na rin naman si Red sa kanila at talagang sobrang biglaan ng desisyon nya.  Pero sa aming lahat, si Trixia ang pinakamalungkot.  Ako mismo ang naghatid sa kanya nun sa airport.  Ang araw ng pag-alis nya, yun din ang araw na naaksidente sina daddy.

"Earth to, Gail."

Napansin kong ikinaway ni Mae sa mukha ko ang isang kamay nya. 

"Ang layo naman na ng narating mo.  Kanina pa pala ako nagdadaldal dito eh hindi ka naman pala nakikinig."

"Sorry Mae ha.  May naisip lang kasi ako." Nahiya naman ako sa kanya.

"Okay lang, Gail.  Malapit na rin naman akong bumaba.  Tomorrow ko na lang ikukwento sayo."

Nakangiti nyang sabi.  Akala ko tuluyan na syang nagtampo sakin.  Paano ba naman biglang lumipad ang utak ko kanina.  Baka nga hindi si Red ang tinutukoy nya.  Ang dami kayang Red ang name sa mundo.

"Basta Gail.  Ang gwapo nun at ang ganda pa ng boses.  Try mo kasing i-Google.  Una na ako sayo ha.  Bye."

Kinikilig na pahabol nito habang pababa ng jeep.  Napapailing naman ako.  Ang daldal talaga.