YENİ KADER

4"ANNEM"

Odamdaki dolabın karşısına dikilmiş gördüğüm zenginliğe bakıyordum.

Benim için neden bu kadar uğraşiyolardı ki sanki. Ben çalışmaya başladığım zaman kendimi geçindirebilirdim. Dolap ağzına kadar giysi doluydu. Aklınıza gelebilecek herşey vardı. Saten iç çamaşırları, gecelikler, pijamalar, elbiseler, panduflar, milyon tane pantolon ve daha bi çoğu. Bu kadar masrafa girdiklerine göre anlıyorum ki maddi durumları iyiydi.

Benim ki nasıldı acaba?

Annem şuan merak ediyor muydu?

Peki ya bir sevgilim var mıydı?

Allah kahretsin! Neden hiçbir şey hatırlayamıyorum hala.

Kendime sövüp saymaya başlamadan önce dolaptan siyah kot ve siyah tişört alıp üzerime geçirdim. Duvardaki saate baktığımda saatin daha 09.51 olduğunu gördüm. Neden bu kadar erken uyanmıştım ki. Lanet.

Neyse. Eylül'ün uyanmış olmasını dileyerek merdivenlerden aşağıya indim ve salona baktım. Uyanmış bir Eylül kırıntısı göremedim ve mutfağa doğru ilerlemeye başladım.

"Günaydın Zeynep teyze."

Zeynep teyze bu kadar erken mi geliyordu buraya?

"Günaydın kızım, iyi uyuyabildin mi? "

" Hayatımda uyuduğum en güzel uykulardan biriydi diyebilirim. "

" Çok sevindim kızım. Kalkmadılar galiba hala bizimkiler. "

Bizimkiler!?

" Bilmiyorum teyze Eylül uyanmamış sanırım Aras'ı da görmedim. "

" Tamam o halde kızım. Seninle bir şey paylaşmak istiyorum. "

" Tabi teyze söyle. "

Neden herkes sürekli cümleye sana. Bişey söylemek istiyorum yada birşey paylaşmam lazım gibi kelimelerle başlıyor allasen.

" Kızım hiç tanımadığın insanlarla beraber yaşıyorsun, güvenmen çok zor. Evet farkındayım ama gitmek için çok ısrar etme. Eylül'e biraz güvendiysen eğer yap bunu. Zamanla öğrenirsin nedenini yavrum. Gitmek için bu kadar ısrar etme. Eylül'ün ilk defa birine bu kadar yakın olduğunu görüyorum. Annesi öldüğünden beri. "

Annesi öldüğünden beri.

Annesi öldüğünden beri.

Annesi öldüğünden beri.

Kulaklarımda yankı yapan bu cümle gözlerimi doldurmuştu adeta. Eylül'ün annesi yok muydu? Aras ve Eylül anne kavramını doya doya yaşayamadan onu kaybetmişlermiydi onu.

" Merak etme teyze ben bu evden gitsem bils Eylül'ü bırakmam. Ben bıraksam o bırakmaz. "
Gözyaşlarım kahkahalarima karışmıştı.

O sırada Eylül mutfağa girdi ve.

" Neler konuşuyosunuz bakalım? " dedi sevecen tavrıyla.

" Hiç kızım öyle havadan sudan. "

Zeynep teyzenin ve benim yanaklarımızı öptükten sonra oda masaya oturdu ve muhabbet etmeye başladık.

" Nisan bugün dışarı çıkmak ister misin? "

Dışarı çıkmak ister miydim?

Hm. Ben bunu bi düşüniyim.

" Bilmiyorum ki. Neden sordun? "

" Arkadaşlarım Amerika'daydı bugün döndüler onları özledim buluşalım gezelim. Hem senin de biraz kafan dağılır. Hem arkadaşımla tanışmış olursun. Akşam belki bize gelirler Aras'ta eve gelirse(!) güzel olur? "