DAD'S DEATH
3 months after nung death ni Mama. Me, John and Dad was celebrating. Its my Dad's latest book launch. And it became the most selling book in 'Phillipine Times Publishing Inc.'
Its just a simple celebration with Dad's friends.
"Dad, tatawagin ko lang si Keisha". Sabi ko kay daddy na nasa tabi ko.
"Ok, bilisan niyo huh. Magsisimula na ang kainan". Sabi naman ni Dad.
Pumunta agad ako sa bahay nila Keisha. Nakasalubong ko dun sa pinto si Tita Tes, shes mother.
"Nasa kwarto niya si Keisha. Nagkukulong, napa galitan kasi ng Papa niya". Sabi naman ni Tita.
Tumango nalang ako bilang tugon sa sinabi niya. Dumiretso nako sa kwarto ni Keisha at binuksan ang pinto.
She was crying. At nakahiga lang sa kwarto niya. Kaya naman linapitan ko siya agad para i comfort.
"Hey. Are you OK?". Sabi ko sa kanya. Para na kaming mature pag nagkasama kami.
"Ok ka diyan. Nakita mo na nga akong umiiyak. Tapos OK?". Sabi naman niya sakin ng nakasimangot.
"Ehh bat ka umiiyak". Sabi ko naman.
Tumingin ako sa bintana nila. I saw a guy na naka itim na maskara. Natakot ako. Naisip ko agad si Mom.
But suddenly, naisip ko si Dad. Baka si Dad ang punterya niya ngayun. Or si John.
Bijilisan kong bumaba. Pero nang papunta na ako sa labas ng bahay. Wala si Dad dun. Pati yung killer wala. Kaya tinignan ko siya sa pool.
Nandun nga siya pero its all too late. Hes dead. My Dad is dead now. Pero bakit?
Wala na yung killer.
Napasigaw nalang ako ng napaka lakas na siguradong hanggang sa bahay ni Keisha, maririnig yun.
Sumulpot na ang mga kaibigan ni Dad at dinala ni Tito Ivan si Dad sa hospital. Tito Ivan is my Dad's older brother.
--------------------
But just like my Mom. Dead on arrival na siya. At ang kinamatay nila ay 5 stabs in their chest.
Pero bakit naman kami inuubos ng killer na yun. Anong problema niya samin? First, si Mom then si Dad.
"Kuya, is Dad dead?". Tanong sakin ni John na umiiyak pa. I dont know what to say.
Sasabihin ko ba ang totoo o hindi? Its too hard for John. Bata pa siya para maintindihan. Pero kailangang sabihin ang totoo.
"Dont worry John. I'll be take care of you guys". Sabi ni Tito John samin at hinawakan niya balikat namin.
Walang pamilya si Tito at wala rin siyang girlfriend. Yung Wife to be kasi niya at yung baby sa tiyan niya namatay, naaksidente daw sila.
Sana lang, tapos na ang pagpatay ng killer. Sana lang wag nang madamay si Tito at si John.
Umuwi na kami ni John habang si Tito naman, may inasikaso. Tungkol yata kay Daddy.
Nakita ko si Keisha, naka upo sa harap ng pinto namin. Di na siya umiiyak. Nung nakita niya ako, lumapit siya samin.
"Everythings gonna be OK". Sabi niya sakin. Ako naman ang ki nomfort niya ngayun.
"But nothings OK". Mahina ko namang bulong sa kanya.
I promise that day, na paglaki ko. Hahanapin ko yung killer at ako mismo ang papatay sa kanya.
"Its life he takes. Ill kill him". Bulong ko sa sarili ko habang papasok kami sa bahay.
--------------------
Sabi ni Tito, uuwi daw kami sa Batangas. Sa dating bahay namin kung saan namatay si Mama.
Nandun kasi ang bahay ni Tito malapit lang sa bahay namin kaya mas mababantayan niya kami.
Pero sooner, lumipat na siya sa bahay namin. Mas OK na yun. Kesa naman katulong lang ang kasama namin sa bahay.
A/N
PA FOLLOW AT PAVOTE NARIN. TNX SA MGA SILENT READERS. THANK YOU
BINABASA MO ANG
Battle Of Stabs
AdventurePROLOGUE. Death is an appointment we all must keep, and for which no time is set. -Charlie Chan Pero sa akin, pinapabilis ko na ang appointment nila sa death angel. I know that I Was Born To Kill. I live on a world full of death. I was only 6 year...
