Battle Of Stabs

BACKROUND STORY 4

THREE DEATHS.

One year ago. One year na walang masamang pangyayari. Puro masasaya lang. Nandito ako ngayun sa kwarto at nanonood ng TV. Maggagabi na.

"Jeff Kain na". Tawag sakin ni Manang. Pinatay ko na ka agad ang TV at bumaba.

"John". Tawag rin ni manang kay John. "John kain na". Dagdag paniya pero hindi parin bumababa si John.

"Pupuntahan ko na lang siya sa kwarto niya manang". Sabi sa kanya. Napatingin ako sa bintana at may nakita ako.

Ewan konkung guni guni bayun. May tumakbong lalaki. Naka maskara siya. Lumabas agad ako ng bahay ng mabilis na mabilis. Pero wala na siya.

"Si John". Mahinang sabi ko sa sarili ko. Binilisan ko ang pag akyat sa kwarto ni John. Madilim kaya di ko agad siya nakita. Binuksan ko ang ilaw pero pumikit muna ako.

Pagbukas ko ng mga mata ko. Unti unti. Nakita ko si John sa Kama. Duguan at naka higa sa kama. Nagulat ako at tinawag ko agad si Manang para humingi ng tulong pero pag baba ko. Pati si Manang duguan at pinatay. Dinamay pa siya.

Asan na ba si Tito. Bakit ang tagal niya. Bumukas ang pinto at nagulat ako. Pero si Tito lang pala yun. Si Tito pala yun. Buti nalang.

"Dad dalhin natin siya sa hospital". Binuhat siya ni Tito at dinala sa hospital pero patay na siya. Pati si Manang na nadamay lang, patay na rin.

That killer is bullshit. Pati si John pinatay niya eh ang bata pa ng kapatid ko. Fuck naman oh.

Pero ang nakakapag taka pano nakapasok yung killer sa kwarto kung wala siyang susi ng pinto ni John. Nakalock naman ang glass door sa kwarto niya.

That killer is too wise.

Umuwi na kami ni Tito ng bahay. Natulog na ako agad. I feel so bad today, naka nakatulog agad ako.

---------------------

Nagising nalang ako sa mga ingay sa baba. Mga bisita siguro yun. Its already 10: 30. Di ko namamalayan ang oras. Magtatanghali na pala.

Nakita ko si Keisha. Matagal nadin kaming di nagkita. Sa batangas kasi siya nag aral last school year.

Bumaba agad ako para salubungin si Keisha.

"I have to tell you something Jeff. I think I know whos the killer". Bulong niya sakin. Nagulat naman ako sa sinabi niya.

"Si.. Si.." Naputol ang sasabihin niya nung tinawag siya ng Papa niya.

"Come back home. Tawagin mo si Maommy mo". Sabi ng Papa niya. Tumingin naman sakin si Keisha ng meaningful. Parang alam nga niya kung sino.

Tumakbo si Keisha papalabas ng bahay. Nagmamadali siya. Talagang gusto niya ng sabihin sakin ang alam niya.

Ilang saglit lang may narinig kaming sigaw. "Ahhhhhhhhh!!". Sigaw ng batang babae. Boses ni Keisha yun. Tumakbo agad ako palabas para tignan siya pero nakalandusay na siya ng makita ko.

Duguan at patay na. Siguro dahil alam ng killer na may alam si Keisha sa kanya kaya niya pinatay ang besyfriend ko.

Binuhat naman siya agad ng Papa niya habang napapaluha. Dali dali niyang isinakay ng kotse si Keisha. Sana di siya matulad kay John.

Sisisihin ko talaga ang sarili ko. Kung mawala siya.

--------------------

Hapon na at nakita ko nalang ang Papa ni keisha na umuwi kaya nilapitan ko siya.

"Hows Keisha. I hope shes OK". Sabi ko sa kanya pero di niya ko pinansin. Naka kunot lang ang noo niya at tinuloy ang paglalakad

"Can I visit Keisha in the hospital?". Sabi ko ulit. Pero tumingin lang siya sakin ng masama.

Masamang masama.

"You cant. Keisha is gone". Sabi niya sakin at napapaluha siya pero pilit niyang pinipigilan. Ilang saglit ring walang umimik at nagsalita narin siya. "Its all your fault. Lahat nalang ng lumalapit sa pamilya niyo namamatay. Pati ang anak ko nadamay". Pasigaw niyang sabi sakin.

Naramdaman ko ang galit niya sakin. At kahit ako, sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari kay Keisha. Siguro kung di lang siya damay sa kamalasan ng pamilyang to. Shes alive, pero malas talaga ako eh.

--------------------

At doon nagsimula ang lahat. Dun nag simula ang pagpatay ko ng taong masasama. At dun rin nagsi mula ang paghahanap ko sa killer na yun.

"Ill kill the killer. Ill find that killer and kill him. Like what he did to my family and my bestfriend. Ill kill him with 5 stabs".

Sabi ko sarili.

A/N

PA FOLLOW AT PAVOTE NARIN. TNX SA MGA SILENT READERS. THANK YOU