Battle Of Stabs

Chapter 15

Drunk    (Jeff's POV)

3 days before namatay si Mark. Andito ako ngayun sa bar. Alone and a little bit Drunk. I wanted to be alone this times.

This is the day when my Dad dies. Nakaka ilang baso narin ako ng alak pero gusto ko pa. I want to drink all night.

"Alone?". Sabi ng isang babae. Nilingon ko lang siya at di na ako sumagot.

"And Sad?". Dagdag pa niya ulit. Sa puntong yun nagsalita na ako.

"Alone, yes. And Sad? A little bit". Sabi ko sa kanya ng walang pinakitang expresyon.

Umupo lang siya sa tabi ko. Maganda siya, maputi at sexy. At mas lalo pang nagpaganda sa kanya ang red dress niya. Pati nga sapatod niya red

"Well, I can make you happy this night". Sabi niya sakin. Tumingin lang ako sa kanya at ngibitian.

"If you want". Dagsmdag pa niya at unti unti niyang inilapit mukha niya sakin.

Pero bago pa niya ako mahalikan, ako na ang humalik sa kanya. Bigla kong naisip si Dianne. Gusto ko ng itigil ang paghalik sa kanya pero shes tempting.

----------------------------

Nagising nalang ako sa malakas na tunog ng cellphone ko. Gabi paalng. Nag text pala si Dianne. At may 3 missed calls narin siya.

"Can we meet?". Sabi niya sa text.

"Sure. Sa condo ko". Reply ko naman.

Wait nasan ba ako? Kanina lang nasa Bar ako ahh? Ohh shit.

Bumangon na ako at isinuot na ang polo at pantalon ko.

"Hey". Sabi ng babae. Nagising siya. "Where are you going? Gabi pa ahh". Sabi niya sakin.

"I need to go". Tipid ko namang sinabi sa kanya at agad agad ng lumabas ng kwarto.

Paglabas ko ng condo niya. Condo ko naman ang nakita ko. Wow huh. Magka harap lang pala ang condo namin.

Papasok na sana ako ng may tumawag sakin. Andito na pala siya. She look so sad. Abo kayang nangyari?

"What happened? At kailangan pa nating mag meet this midnight". Sabi ko sa kanya.

Pero imbes na sumagot siya, niyakap niya lang ako. Niyakap ng mahigpit. Mukhang malalim nga ang problema nito.

"Patay na si Dad. At si Ate, comma". Sabi niya. Niyakap ko lang siya ng mahigpit para macomfort siya.

Alam kong nararamdaman niya. Ilang beses narin akong nawalan ng minamahal. Wala ng natira sakin.

Kaya alam kong nararamdaman niya.

"Its OK. Andito lang ako". Pang kocomfort ko sa kanya.

"Your still lucky cause your Mom is still alive and even your ate. Im sure, magiging OK rin sila". Dagdag ko pa.

Pumasok na kami ng condo ko. Umupo at nag kwentuhan.

"Anong nangyari?". Tanong ko sa kanya. At dumiretso ako sa kusina para ipagluto siya ng fries.

Favorite niya kasi yun.

Sinundan niya lang ako at umupo sa lamesa at sinimulan niya na ang pagkwekwento.

"Car accident. Nag away kasi si Dad at si Mom. Then may biglang tumawid na batang babae. So yun, inilagan ni Dad kaso bumangga kami sa isang truck.". Sabi niya sakin at kitang kita ko sa mga mata niya ang lungkot.

Ewan ko kung bakit ayaw kong nakakakita ng mga babaeng umiiyak. Parang nasasaktan ako.

"I dont know what to do Jeff". Sabi niya sakin.

Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang mga kamay niya ng mahigpit. Gusto kong iparamdam sa kanya na nandito lang ako.

"You know what. Sa panaginip ko, sabi sakin ni Dad that 'Everythings happen for a reason' Just search for that reason". Sabi ko naman habang naka ngiti sa kanya.

"I hope that reason is worth my Dad's life". Sabi naman niya sakin.

"Wag ka nang umiyak 🎤 Sa mundong pabago bago". Alam kong di ako magaling kumanta at sintunado minsan pero kakanta narin ako para mapangiti siya.

"Ano yan?". Pangiting sabi niya sakin.

See? Siguro natawa siya dahil sintunado ako. Hehe. Sabi ko nga, di ako magaling kumanta.

"Ang pag ibig ko ay totoo".  Patawa ko namang kinanta sa kanya. "See? Your smiling". Dagdag ko naman.

"Ehh kasi, ang cute mong kumanta ehh. Sinira mo pa ang moment ko". Sabi naman niya.