Kazumi's POV
Pak ligpit dito, linis there, ligpit dito, ayos there, hanap bagong lalagyan tapos pauulit-ulitin yung mga pinaggagagawa ko!! Hayy!! Herap super ah!
Actually nililinis ko na yung buong kwarto ko ngayon... Kakatapos ko lang maglunch at magdaydream sa mga reklamo ko para sa pagpunta ko sa Japan
Inaayos ko na yung mga damit na Dadalhin ko at yung mga damit na puwede nang idispose, Actually dahil na rin sa medyo Mayaman naming buhay e marami akong damit... Pasikreto akong nagbebenta ng damit sa isang ukay-ukay.. Walang nakakakilala sakin dahil pinapadala ko lang yung mga damit ko dun sa mismong ukay at malayo yun sa mismong tinitirhan ko =)
Actually pag nakita mo ako in simple wear lang ay aakalain mong mahirap lang ako at pag nakita niyo naman yung mga Gadgets ko at yung mga kung ano anong ginagawa niyo iisipin niyo ay mayaman ako.. Well produkto lang yan ng pagiging judgemental niyo dahil ang totoo niyan di kami mahirap, di rin mayaman.. Kahit na sabihin na natin na may magandang trabaho ang daddy ko at mommy ko ay mayaman na kami dahil yung mga perang nakukuha nila ay nahahati hati sa maraming gastusin
1. Sa kuryente, pagkain, tubig at allowance ko, well wala naman mastadong problema diyan bukod sa pagkain, dahil mahilig ako kumain (although di ako tumataba) at dahil dun medyo napapamahal yung pagkain
2.Sariling gastos
3.Hinuhulugang bahay in US, Japan and somewhere in Europe daw sabi ni daddy eh.. At sa pagkakaalam ko ang tapos palang hulugan ay yung sa Philippines, at Japan at yung iba On the way parin
4. Emergency Money na nilalagay nila sa mga bank accounts nila...
Bale lahat yan ay hinahati hati in 25 percent kaya kung titignan 25 percent lang sa Sweldo nila ang napupunta sa pansarili nila... Ganun lang o dibaa!!
At dahil diyan lumipad na ang topic natin at napunta sa pera...
Kahit anong feels ng pagiging malungkot sa pagiwan sa pilipinas dahil may mga mahal ako dito ay... Actually wala kasi wala naman talaga akong mamimiss na tao sa pilipinas pag-alis ko, ang kinalulungkot ko lang naman talaga ay yung pagiimagine ko ng masaklap kong buhay sa Japan.
Iniisip ko minsan kung bakit kaya ang bilis nalang pag-isipan nila daddy na ipatapon ako sa tito ko sa japan, Dahil ba it's all about money nalang talaga??
They say na gusto nila akong mapasaya sa abot ng makakaya nila dahil ako nga lang ang one and only child pero wala namang masaya sa pagtira sa Japan kasama yung tito kong amu-amuhan ng mga boyband na di kaya maglakad sa kalsada ng wala ang manager nila...
Tinawagan ko yung isang maid namin sa isa naming bahay, wait nalito ba kayo??
To make it clear, meron kaming Isang maliit na bahay dito sa pilipinas at isang Mansyon na feeling ko e design lang haha!! At dito ako nakatira sa maliit na bahay lang siyempre..
Balita ko dun sa mansyon e pinatira ni mommy yung family nung maids namin dun kapalit ng pagbantay sa bahay..
May 1 sa Japan na ipinamigay na ata ni Daddy kay tito dahil nga mas kaylangan ni tito nun
May 1 rin sa somewhere in Europe, di ko pa napupuntahan yun... Masyado kasing malayo, parang business house lang nila daddg yun pag may mga activities sila na malapit dun..
*calling Achi (maid)*
>Hello Ms.Hashannah? Bakit po??
"Ate, aalis na kasi ako papuntang japan.. Ilan lang yung damit na dadalhin ko.. Nasa bahay lang ah.. Daan ka dito pag libre ka... Iiwan ko nalang sa Bedroom ko, bye po..."
BINABASA MO ANG
Wrong Turn To Fame (Kpop-Jpop Fiction)
HumorIsang istoryang magbibigay ng pag-asa sa mga fangirls ng mga foreigner na Banda na sa feeling niyo ay di niyo na makikita sa personal Meet Hashanna Kazumi Amano, isang simpleng fangirl ng mga J-pop band at nangangarap na sana makakita siya ng kahit...
