@İHyANET !

Yüz%Süz

                        1.Bölüm

Artık kendini alıştırmaya çalıştığı uzun yolculuklardan sadece birindeydi, genellikle bu yolculukları, otobüse bindigi an'dan otobüsten indigi an'a kadar hemen hemen uyuyarak geçiren Samet bu kez molada gözünü açtı ve sersem bir şekilde de olsa dışarı atabildi kendini.

Hemen önünde, yemek lokantalarına, markete ve tuvaletlere çıkan aşağı yukarı beş-on basamaklık merdivene paralel olağanca fazla otobüs dizilmişti. Sanki bu küçük sayılabilecek dinlenme tesisine fazlaydı bu otobüsler...

Doğal ihtiyaçlardan sonra " sonradan doğallaşan başka bir ihtiyaç olan telefon şarj etmek " için beklemeye koyuldu telefonunun başında.

Belki de her insanın yolculuklarda hissettiği gibi daldı gözleri gece gece mazinin derinliklerine; Hatıralarına, hatalarına, başarılarına, başarısızlıklarına, doğrularına, yanlışlarına...

Küçüklüğünden beri her yolculuk garip hissettirmiştir ; Bazen sevinçlerle sardığı bedenini, bazen hüzne boğmuştu yolculuklar. Çok defalar düşünmeden edememişti ; " Acaba yolculuk yapan tüm insanlarda oluyor muydu bu hisler ? "

Bir an da irkildi ! Anonslar ard arda yapılırken otobüsler peşi sıra ayrılıyordu dinlenme tesisinden. 'Otobüsü kaçırmış olamam' herhalde diye düşünerek paldır-küldür çıktı meydana, ama nafile !

Bir türlü bulamıyordu yolculuk ettiği otobüsü. Aramakla daha fazla vakit kaybedemezdi ! Görevli olup olmadığı pek te belli olmayan bir kaç kişiye sormuştu ki sorduklarından biri, anons yapan görevliye müraacat etmesini söyledi, haklıydı.

Koşturarak ve yine sorup soruşrurarak nihayet anonslardaki sesin sahibi bey efendiyi buldu. Kendisi gibi anons görevlisine soru sormaya gelenlerin oluşturduģu mini sıranın bitmesini beklerken, akıp giden zamanla daha da tedirginleşmişti, çünkü sabah sınav vardı !

Bindiği otobüsün onu bilmediği bir dinlenme tesisinde bırakması hiç hoş sonuçlar doğurmayacaktı.

Anonsçu bey efendi, 18-22 yaşlarında olup, sanki silah zoruyla o işi yapıyormuş gibi bir görüntü veren, halinden pek memnun olmadığı çok belli olan bir gençti.

"Merhaba kolay gelsin, Ankara otobüsünün anonsunu yaptınız mı ? Kalktı mı ya tesislerden acele bakabilir misiniz ?"

"...Mmm dur bakalımm...Ankara değil mi ? Mmmm...Abi sizin otobüs daha tesise giriş yapmamış ! "

Zzoonnggg !!!

Sadece öyle kalakaldı bir süre , anonsçu gence diktiği 'anlamsız bakan' gözlerini hiç ayırmadan !

Görevli o cümleyi kurarken o kadar emindi ki kendinden, Samet bir an bu net tavırdan dolayı sersemlediğinden otobüsünün gelmemiş olduğunu düşünecekti nerdeyse, Neyse ki bu durum saniyenin dört te biri kadar bir zaman dilimini kaplayabildi.

Şaşkınlık ve müthiş bir sinir haliyle sordu ;

" Neee ! Ne diyorsun kardeş ? Otobüs tesise gelmediyse ben nasıl geldim buraya ? Beni leylekler mi getirdi sizin bu tesise ? "

Bu defa şaşkınlık sırası anonsçu gençte idi, üstüne utangaçlık ve ' ne yapması gerektiğini hiç ama hiç bilmeyen tavırlar ! ' eklenmişti bile.

"Iııııı ııı şey abi ya..."

sağına soluna bakındıktan sonra önünde ki ekrana tekrar baktı ve rahatlamış bir ses tonuyla " Abi ! Ankara arabası şuan tesiste! Henüz kalkmamış beş dakikası var."