Hemen elimi uzatarak mandalinayı aldım ve gülümseyerek yüksek bir sesle 'Çok teşekkür ederim, ben de mandalinayı çok severim. Akşam evde dinlenirken bunu yerim. Hem sen nereden bildin benim mandalinayı çok sevdiğimi? Bir gün ben getireyim de hep beraber yiyelim.' dedim.
Minik Ayşe'nin gözleri şimdi ışıl ışıldı, yüzü kocaman bir gülümsemeyle daha da minikleşmişti. Öyle sevimliydi ki bu haliyle, insanın içinden yanaklarını sıkıştırmak geliyordu. Yavaşça yerine otururken büyük bir memnuniyetle ve gururla arkadaşlarına
