She's The Good Vampire Princess [Editing]

Chapter 9

Aaliyah's Pov:

Nagmamadali akong maglakad dahil naiwan ko yung wallet ko doon sa cafe na pinuntuhan ko kanina. Tsaka ko lang napansin kung kailan nasa parking lot na ako. Hindi ko pala nakuha kanina sa table ko. Stupid Aaliyah! Pati wallet nakakalimutan ang dami pa namang mahahalagang lama yun.

Dahil nga nagmamadali ako may nabangga ako at napaupo sa sahig sa lakas ng pagkabunggo ko sakanya. 

"Ouch." Daing ko dahil ang sakit talaga. 

Ang sakit din ng noo ko. Saan ba ako nauntog?

"Miss, are you okay?" Nag aalalang tanong saakin nung nabunggo ko at boses lalaki. 

Tao pala nabunggo ko akala ko poste. Napatigil ako nang maamoy ko yung perfume niya. I remember that smell if I'm not mistaken. 

That Perfume! Tumingala ako at nagkasalubong mata namin. He's standing and nakaupo ako sa sahig kaya nakatingala ako sakanya. Those pair eyes of him seems so sad and full of emotions. Nag iwas kaagad ako ng tingin sakanya dahil I can't stare that long.

Siya nga! Yung hinarang nila james  noong nakaraang linggo. 

Nagulat ako nang bigla siyang naglahad ng kamay saakin para tulungan akong tumayo. Napatingin ako ulit sa kanyang mata and this time, those emotions are gone. 

Tinanggap ko yung kamay niya at inalalayan akong tumayo. May nakasabit na gitara sa likod niya.

"It's you again." Nakangiti niyang sabi saakin. How come na ang bilis niya magpalit ng emotion. I clearly saw earlier that his eyes are sad. And now he's smiling to me.

"Akala ko hindi na ulit kita makikita." Saad niya.  Akala ko rin hindi na kita makikita muli. 

Oo nga pala nasa iisang lugar kami, so it means there's a  chance na magkikita talaga kami.

"Yeah,  It's me again." Sabi ko.

All I can say is 'AWKWARD'. Wala na akong masabi, kung saan saan na rin napupunta yung tingin ko at hindi ako makatingin sakanya. 

"I just wanna say thank you again for saving me last week. "Ilang beses na ba niya sinabi ang thank you saakin?

"Your Welcome." Nakangiti kong sabi.

"Kung hindi ka siguro dumating doon baka wala na ako." 

Nawala yung ngiti ko sa labi dahil sa sinabi niya. Napatingin ako ng diretso sa mata niya and here comes again those emotions. Paano nga kung hindi ko sila naabutan doon baka napatay ko na rin sila justin sa ginawa nila. 

Nakita ko siyang kinati yung gilid ng ulo niya at nag iwas ng tingin saakin. Hindi ko mapigilan mapangiti at natawa dahil sa ginawa niya. Ang cute kasi ng gesture niya, nahihiya din pala siya saakin.

Natigil siya sa ginagawa niya dahil sa pagtawa ko.  Pero yung kamay niya nasa ulo pa. Tumingin siya saakin ng nag tataka.

"Bakit ka tumatawa?" Tanong niya saakin.

"Kasi ang cute mo sa ginagawa mo." Natatawang sagot ko.

Tumingin ulit siya saakin ng gulat ang mukha. Anong nangyari dito? Ang bilis naman niya mag palit ng facial xxpression.

"Marunong ka mag tagalog?!" Gulat na tanong niya. Marunong naman akong mag tagalog ah. 

"Oo naman. Marunong ako mag tagalog, bakit?" Nagtatakang tanong ko.

"Akala ko hindi ka marunong mag tagalog. Kakaiba kasi yung puti mo, ang putla kaya napagkamalan kita isang amerikana." 

Pale skin huh? What do you expect I'm a vampire after all.  

"Sorry." Yung lang nasabi ko.

"Its okay." Nakangiti niyang sabi.

Wala na nag tangkang magsalita ulit saamin. Naghihintay na lang kung sino mauunang magsalita. 

Napunta yung paningin ko sa likod niya. May nakita akong isang babae na nakatayo doonn at may hawak na pitaka. Oo nga pala. Yung pitaka ko, kaya ako nagmamadali kanina at nabunggo sakanya.

"Ahhhhhh." Sigaw ko.

"Oh bakit ka sumisigaw?" Nag aalala niyang tanong.

"Yung wallet ko." Naka nguso kong sabi.

"Ha? Nasaan?" Tanong niya saakin.

Hindi ko siya sinagot dahil naka tingin pa rin ako doon sa babae. Tumingin rin siya sa likod niya. 

"Nasakanya ba?" Tanong niya ulit. Umiling ako sa tanong niya at tinitigan pa rin yung babae. 

Hindi ko alam kung nasa cafe pa yung wallet ko. Pero sana andoon pa rin. Wala akong extra cash dahil andoon nga lahat. Ako lang bumubuhay sa sarili ko dahil tumakas nga ako sa kaharian namin.

"Eh nasaan?" Tanong niya.

"Cafe.".

"Akala ko pa naman nakuha na. Tara kuhain natin." Nakangiti niyang sabi saakin.

Ano daw? Kuhain namin? Bakit niya ako sasamahan para hanapin yung wallet ko? 

"Huwag na, ako na lang maghahanap doon. Tsaka baka wala na doon."

Pero di niya ako pinansin dahil naglakad na siya patungo sa cafe. May magagawa pa ba ako kung nauna na siyang naglakad saakin. Sinundan ko na lang siya hanggang makarating kami sa cafe. 

Madaming tao at halos puno yung loob ng cafe.

"Saan mo ba naiwan?" Tanong niya saakin.

"Doon." Turo ko sa dulong table. Buti na lang walang nakaupo. Sana andoon pa yung wallet ko dahil wala akong kakainin pambili. 

Pumunta siya doon sa table na tinuro ko.

"Eto ba?" Sabay pakita saakin nung wallet na Red.

"Oo eto nga! Thank You." Masayang sabi ko sakanya. 

"Welcome." Nakangiti niyang sabi saakin. Nagulat naman ako nang bigla itong umupo sa upuan.

"Sit, let me treat you bilang thank you na rin sa pagsagip mo sa buhay ko." 

Gusto ko mang tumanggi pero hindi ko magawa. Hindi ko alam kung bakit, wala salita lumalabas na tutol sa bibig ko. 

Umupo naman ako sa katapat niyang upuan. And we started na magkwento and talk to lot of things. His eyes shouting and hiding lots of emotion na ayaw niya ipakita sa iba. 

There's something about him that make me curious about. And I badly want to find out about it.