Mersa'dan
Sabah kalktığımda gözlerimi açmakta zorlandım.Çokta kararlı olmayan adımlarla tuvalete gittim.Zamanım olmadığı için hemen çantamı alıp aşağıya indim.Babam orda her zamanki gibi beni bekliyordu.Ona bana göre en içten gülümsemeyle karşılık vererek 'Günaydın' dedim.Beraber arabaya bindiğimizde ilk günün heyecanının üstümde olduğunu yeni farketmiştim.Acaba sınıfımıza yeni kişiler gelmiş miydi?
Bilmiyorum ama değişikliğe ihtiyacım olduğu kesindi.
İki senedir bu okulda okuyordum ve herşey o kadar rutin gidiyordu ki.Okuduğum okul hiç değişmemişti , oturduğum sıra , arkadaşlarım ve olmayan sevgilim.Okula geldiğimde artık heyecanım azalmıştı.Babamı öpüp okula gittim. Herşey aynıydı işte yine.
Ne bekliyordum ki zaten. Sınıfa çıktığımda yerinin değiştiğini anlamıştım.Yan sınıfa taşınmışız.Aman ne değişim ne aksiyon.
Sınıfa girdiğimde iğrenç bir koku vardı burnumu tutmamak için kendimi zorladım.Büyük bir ihtimalle içerdekiler uzun süreden beri temiz hava almadıkları için içerideki kokuyu fark edemiyorlardı. En yakın arkadaşım Elvan henüz gelmemişti.O gelene kadar sınıftaki en sessiz kızın yanına oturmaya karar verdim.
Sessizliğe ihtiyacım vardı.
Tam dalmışken Elvan olduğunu tahmin ettiğim bir şahsiyet kollarını boynuma dolayıp kucağıma oturdu.Böyle şeyler sadece sevgililer arasında bile olmaz ama oluyordu işte.Sarılmamız bittiğinde sınıftaki tanımadığımız insanlar bize garip garip bakıyorlardı.Gülmeye başladık. Elvan tatilde Barışla olan ilişkisini anlatıyordu.
Ne kadar rutin olursa olsun onu dinlemek her zaman bana güzel gelirdi.Ciddi, bi yandan da sevecen tavırları vardı. Kendi çapında olsa da geniş bir arkadaş çevresi olduğu söylenebilirdi.He bi de çok soğuk espriler yapar arada sırada durakta tanıştığı kızdan öğrendiği esprilerle bizi güldürmeye çalışırdı.
Komik değildi ama olsundu. (!)
Elvan'ı dinlerken adımın birisi tarafından bağırarak söylendiğini duydum."Mersa".Kafamı kapıdan tarafa çevirdiğimde Uğur , Baha ve Çağan'la karşılaştım. Hepsi birden bir bana , bir Elvan'a sarılıyordu. İyi bari en sevdiğim arkadaşlarımla aynı sınıftaydım hâlâ.
Sınıf o kadar kalabalık olmuştu ki birbirimize anlattığımız tatil anılarını bile zar zor duyuyordum.Sınıf bir anda sessizliğe büründü. Hoca gelmişti. Burada 3. senem olduğu için tüm hocaları tanıyordum."Günaydın çocuklar, yeni bir döneme başlıyoruz bildiğiniz gibi-"dediğinde bütün sınıf aynı anda "evet hocam biliyoruz"dedi."2015-2016 eğitim öğretim yılı hepiniz için başarılı geçecek ben inanıyorum"dediğinde ise "hocam valla yalan"diyen bir tek ben olmuştum.Bana garip garip bakan şahsiyetleri umursamadan önüme döndüm.
Hoca serbestsiniz dediğinde içimden,sanki serbest olmasak ders işleyebilicez cümlesini geçirdim. Ama bunu sesli söylemedim. Biz kendi çapımızda eğlenirken teneffüs zili yeni çalmıştı.Hep beraber bahçeye çıktık.Kitapları almak için döner sermaye odasına gittik.Yine o MEB'in 5 dakika bakınca yırtılan poşetlerinden biri elimizdeydi.Ama anlaşılan bazılarının ki 5 dakika bile bakmadan yırtılabiliyordu.
Sınıfa çıktığımızda yorulmuştuk.
Etrafımızdaki hocalara karşı ise yorulmadım ayaktayım ama yoruladabilirim davranışları sergiliyordum.Matematik hocası elinde kitabıyla sınıfa girdi.
Gerçekten ilk günden ders işlemek çok yaratıcı ve tam da matematik hocalarına göre bir işti.Çok kısa kesmeden kendini tanıttı sınıftaki yeni gelen şahsiyetlere.Biz o sırada yavaştan yavaştan uyuma moduna geçmiştik.Uyandığımda hoca romen rakamlarını anlatıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İTAFEN
General Fiction'Ya kızım kaç yaşına geldin hala romen rakamlarını bilmiyor musun?' dedi dalga geçercesine.Onun bu hareketine karşılık sırıtmama engel olamadım. 'Ya bak son kez anlatıyorum bu bir , şu iki , bunun yanına bir tane daha çizgi koyunca da üç oluyor...
