BEYAZ RUH♤KAYIP RUHLAR SERİSİ♤

1.BÖLÜM:ESİR GÖZYAŞLARI

"Gölgene lafım yok, o da seni adam sanıp peşinden geliyor."

Bölüm şarkısı:Nükleer Başlıklı Kız- Beni Hatırla

Karanlık bir odadasınız çıkışınız yok. Burda sevgi,merhamet yok. Ya en düşükte yada en yüksektesinizdir. Başka seçeniğiz yok. Eğer düşükteyseniz cehennemin fragmanına şahit olursunuz. Sizi öldürmezler. Onlar sadece acı çektirirler. Onlardan biride benim.

Burası Deryal'un en karanlık Mahallesi. Dövüş,eroin,adam öldürme,silah kaçakçılığı ve daha niceleri. Polislerin bile gelmeye korktuğu yer. Herkes buraya kayıp ruhlar bölgesi diyor. Buraya gelip yaşamayı sadece ruhsuz insanlar dayanabilir. Her duvar kan kokar burda. Pis insanların çığlığı çınlar kulaklarımızda. Her yerin olduğu gibi buranında birbirine düşman ruhsuzları vardır. Benim tek düşmanım. Araf Kesik benim işlerimi bozan. Benimde onun işlerini bozduğum tek ruhsuz. Ve onun en yakın dostu Arda Eğikel.Bana en yakın olan aslında sadece o yakın ,kardeşim dediğim insana düşman. Mina Bileker benim hayatımdaki tek insan. Benim sevdiğim tek insan. Beni hiç bir zaman yalnız bırakmayan tek insan. O benim herşeyim. Son olarak ben Samira Aşan.

🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠
17 YIL ÖNCE
16.02.1993
Yazarın Ağzından;
Soğuk hava yüzüne çarparken başını kaldırdı genç kadın. Bakışlarını camiden çekip kucağındaki bebeğine baktı. Mavi gözleri ile merak dolu bakışlar atıyordu etrafa. Bebeğinin adı ve soyadı yazılı kağıdı başının yanına iliştirip kokusunu derince içine çekti. Bu kokuyu özleyecekti. Bebeği avluya bırakıp koşar adımlarla uzaklaştı.

Bebek hissetmişçesine ağlamaya başlamıştı kadın gittiğinde. Bebek hissetmesede buz gibiydi. Yüzü ağlamaktan ve soğuktan kıpkırmızıydı. Bir süre sonra sabah ezanı çalmaya başladı mahallenin sokaklarında. İnsanlar yavaş yavaş camiye gelirken bir adam bebeği fark etti. Avludaki insanlar şaşkınlıkla bebeğe bakıyordu. Şoku üzerinden atlattıklarında bebeği camiye soktular. Bebek ısınırken insanlardan biri polisi aradı.
23.05.2001
İki kız koşarak bahçeye çıktılar. Samira ve Mina. Onlar birbirinden başka kimseyle konuşup oynamazlardı. Her zamanki çıktıkları erik ağacına tırmanmaya başladılar.
GÜNÜMÜZ
Samira yerde acı içinde kıvranan adamı son kere inceleyip elindeki çakıyı yere fırlattı.

"Benim işlerime burnunu sokmak ha. Git it patronuna söyle köpeklerine tasma alsın."

"Bu sö-zleri sa-na yedir-ecek."

"Memnuniyetle bekliyorum. Ama unutma o sözlerimi aynen ilet it patronuna."Samira adama bakmadan depodan çıktı. Hava kararmış sokağın asıl yüzü ortaya çıkmaya başlamıştı. Gündüz bile tehlikeli olan bu sokak gece bambaşka bir hale bürünüyordu. Duvarlar işkence edilen insanların kanıyla boyanmış gibiydi. Yerler çakı,bıçak ve diğer kesici aletlerle doluydu. Dikkatli basmassanız kolayca ayağınızı kesebileceğiniz bir zemin.

ARAF ANLATIMIYLA
Depomdaki odada oturmuş tekilamı yudumluyordum. Kapı çalınıp içeri en güvendiğim korumam geldi.

"Efendim Doğu geldi içeri alıyim mi?"

"Al."Doğu yüzü gözü mosmor şekilde kıvranarak içeri girdi. Nolmuştu buna böyle!

"Doğu bir sorun mu var?"

"Benim işlerime burnunu sokmak ha. Git it patronuna söyle köpeklerine tasma alsın. Samira size bunu iletmemi söyledim. Nasıl olduysa öğrenmiş bir yerden." Kaşlarım benden izinsiz gerilirken düşünmeye başladı. Nerden öğrenmiştiki. Tabi ya onun eli kolu uzundu fark ederdi.

"Tamam Doğu halledicem ben. Çıkabilirsin." Samira'nın ingiliz adamlarla yaptığı kaçak eroin teslimatını bozmuş. Samira 'yı çaresiz bırakmıştım . Şişenin dibini görünce derin bir nefes verdim. Odayı telefonun fon sesi doldurunca telefonu elime aldım. Erdinçti. Şu aralar kayıp ruhlar bölgesinde savaş başlıyordu. Bu hiç iyi değildi. Burdaki herşey gibi. Aramaya cevap verdim.